þriðjudagur

sæl veriði öll. mikið leiðist mér andfúla liðið sem verslar hér í búðinni minni.
fyrir tilstuðlan ágætra samstarfsmanna hef ég nú sagt bloggverkfalli mínu lokið. komiði öll sæl! uppgötvaði líka í dag að nú get ég ekki uppnefnt eða baknagað samstarfsmenn lengur. lifi lífið, húrra húrra húrrrrrrrrrrrrraaaaaaaaa!!!!

sunnudagur

halló þá. í dag þjáist ég af matareitrun því ég borðaði hlöllabát í gær og pilturinn sem afgreiddi mig missti kjötmetið í gólfið og stappaði á því. ég ákvað að þegja yfir því því ég vildi ekki vera pirrandi viðskiptavinur. þess vegna uppskar ég ælupest og það sem því fylgir útum hitt opið. vonandi skiljið þið. ég átti samt að vera að vinna aukavakt í skemmtilegu bókabúðinni minni í dag en sökum veikinda komst ég að sjálfsögðu ekki. hvernig stendur á því að mér tekst alltaf að verða veik helst á fyrstu viku í nýrri vinnu. allavega hljóp allt í misskilning og ég náði ekki að láta stúlkuna vita sem er yfir í dag heldur lét ég bara verslunarstjórann vita. ég vissi ekki að þessi stúlka ætti að vera yfir í dag og verslunarstjórinn í helgarfríi. stúlkan sú sem ég ætla ekki að nefna á nafn hringdi í mig ægilega reið og jós úr skálum reiði sinnar og sagðist sko ekki vilja hafa fólk eins og mig í vinnu þarna. mig grunar reyndar að það hafi eitthvað legið illa á henni en kommon! þar sem að ég er einstaklega viðkvæm fyrir skömmum þegar mér finnst ég ekki eiga þær skilið felldi ég nokkur tár og hringdi skælandi í ástmann minn. hann stappaði í mig stálinu því hann er voða góður í því og þá leið mér aðeins betur og brá á það ráð að hringja bara í verslunarstjórann til að koma í veg fyrir allan misskilning og að rétt yrði farið með staðreyndir. hún er voða góð og huggaði mig og sagði að allt væri yndislegt og ég ætti nú bara að láta mér batna. mikið er hún góð. og svei á fúlu stelpuna. vonandi fótbrotnar hún eða slefar á sjálfa sig í miðri afgreiðslu.

í gærkveldi voru mínuspiltar með útgáfutónleika ásamt manninum mínum. mikið voru þeir nú allir sætir. ég er ekki frá því að ég sé skotin í öllum karlmönnum.

vinnan er mjög skemmtileg og dagarnir líða eins og rakettur á leið út í himinhvolfið og vikurnar líka.

föstudagur

og drekk bjór :)
já! komiði öll sæl. nú sit ég að sumbli heima hjá móu því hún er að nota líkama minn. ég verð semsagt módel fyrir hana annað kveld á sjálfa menninganótt. listasafn íslands kl 1/2 tíu fyrir þá sem vilja koma. vinnan er frábær. dagarnir líða eins og vindurinn og allir svo indælir og góðir. nú hlusta ég bara á ska og fer bráðum í jóga. bless.

þriðjudagur

halló. ég er semsagt í ákaflega úrillu skapi í dag og mun það vera vegna fyrirtíðaspennu. auk þess er ég komin með dálítinn kvíða í mallann því á morgun klukkan 9 byrja ég í nýju vinnunni minni. ég tel mig ekki vera óeðlilega, hitt þó heldur því flestir sem ég þekki eru kvíðnir fyrir ný störf. ég biðst því hér með fyrirfram afsökunar ef ég hitti einhvern í dag og hvæsi á þá. auk þess vantar mig nýtt skattkort. ég nenni ómögulega að tala meir. eini ljósi punkturinn við daginn í dag er símafundurinn sem ég mun eiga með manninum sem ég elska. bless.

föstudagur

jeiijjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjj! gleðilegan dag allir saman! þetta er svo sannarlega dásamlegur dagur þó að himinn sé örlítið grár og ef hann skyldi gráta væri það af fögnuði fyrir mína hönd því getiði hvað???? jú allar sálir heimsins leggið við hlustir, ég og maðurinn sem ég elska erum sameinuð á ný. ó hve glatt er mitt hjarta. við ræddum í gærkveldi vel og lengi hvað betur mætti fara og ákváðum svo að fara bara hægt í sakirnar, ekki ana að neinu. og ég er himinlifandi. við erum byrjuð að deita aftur. ég er svo sæl að ég gæti sprungið. og á eftir fer ég með henni dóru minni að drekka cosmopolitan á metz eins og sönnum sex and the city aðdáendum sæmir. því það er jú ekki bara ég sem fagna því hún dóra var einmitt að klára vinnuna sína í dag. ég ætla að vera súper gella á metz og tala með breskum hreim. hafið það öll sömul jafn gott og ég. bless.

fimmtudagur

komiði þá sæl.
ég furða mig á léttri lund minni þessa dagana. ég ætla samt ekki að jinxa neinu og hugsa mikið um það, þá er þessi létta lund vís með að fara einhvert til andskotans. ég uppgötvaði að það að fá kvíðahnút í magann þegar piltur vill hitta mig geti ekki þýtt neitt gott svo ég ákvað að koma hreint fram. ég sagði piltinum að á meðan ég væri áð sigla þennann úfna tilfinningasæ þyrfti ég að vera ein í bátnum. hann skildi það því hann er hið mesta gæðablóð og auk þess ljóðskáld. auk þess hef ég komist að því að ég get ekki hætt að hugsa um fyrrverandi ástmann minn. ég er búin að reyna að tala dáldið illa um hann og hugsa um allar slæmu hliðarnar hans en það gengur heldur illa að sannfæra hjartað. og samt líður mér ekkert illa yfir þessu. ætli einhver sé að reyna að segja mér eitthvað, kannski forsjónin og almættið. eníveis þá er sá hinn sami með tónleika í kvöld og ég ætla að fara. ekki bara af því að ég er yfir mig ástfangin af honum heldur af því að efnisskráin er mjög spennandi. og nú er ég að sanka að mér vinum til að koma með mér og halda í höndina mína sem á eftir að titra af stressi og eftirvæntingu. kannski ég fái mér eitt rauðvínsglas áður til að róa taugarnar litlu og viðkvæmu.

ég fékk einmitt rauðvínsflösku gefins í gær því ég hélt matarboð fyrir yndislegu nágrannana mína. það er semsagt sálgreinirinn og kona hans læknirinn. þau hafa nú aldeilis reynst mér vel. það er gott þegar maður finnur hlýju frá stað sem maður átti ekki von á að kæmi nein sérstök hlýja frá. svo eftir matinn tókum við skák og drukkum kafii úr hollenskum bollum. ég skíttapaði skákinni að sjálfsögðu en útfrá því kom upp hugmynd um að stofna skákfélag garðastrætis. ég fékk lánaða voða barnalega skákbók sem ég ætla að lesa spjaldanna á milli og svo verður fyrsta skákmót skákfélags garðastrætis haldið. við fengum líka hugmynd um að opna gallerí þarna á garðastrætinu. sú hugmynd er nú í þróun í hugmyndalegu legi mínu.

ef ég væri með internetið heima hjá mér myndi ég skrifa mun meira. ég fæ til dæmis oft sniðugar hugmyndir um miðjar nætur sem mig langar til að deila með ykkur eða þér hjörtur en þá er lítið við því að gera. og að morgni dags eru þessar sniðugu hugmyndir horfnar. ég þoli ekki að sitja hérna á bókasafninu þar sem að allir anga af svitafýlu og ég hata svitafýlu.

ég vona að hann sjái mig í kvöld og að hjartað mitt slær aðeins fyrir hann.

bless.

þriðjudagur

hvunær í andskotanum ætlar húsið mitt að fá sér internetið? ég myndi vera mun bloggglaðari þá.
nú! það er enn að breytast útlitið á þessu bloggi. en semsagt þá er helgi verslunarmanna liðin og mér er svosum sama. var drukkin frá föstudegi til sunnudags og reykti svo dóp í gær í góðra vina hópi. á föstudagskvöldið hitti ég mann og fór með honum heim og á laugardagskvöldinu hitti ég hann aftur og tók hann þá heim með mér. fyrst til að byrja með fannst mér athyglun kærkomin. maður verður eitthvað svo viðkvæmur og sannfærður um að maður sé viðbjóður þegar einhver vill ekki vera með manni eins og fyrrverandi kærastinn minn. svo að mér fannst indælt að indæll og myndarlegur maður girntist mig. kannski er ég kaldlynd og ömurleg en það var bara eitthvað sem ég þurfti en eiginlega ekkert meira. ég til dæmis komst að því, þvert á við það sem ég upphaflega hélt að ég get bara ekki með nokkru móti hugsað mér að fara að stunda kynlíf. eða kannski var það af því að ég laðaðist ekki nógu mikið þannig að indæla manninum. ég nefninlega gæti hugsað mér að sofa hjá nokkrum velvöldum karlmönnum en þeir eru allir hollywoodleikarar og fyrrverandi kærastinn minn. ég held þá að það verði lítið af því. en helgin var engu að síður mjög skemmtileg og alls ekkert þunglynt við hana. og endaði líka svona stórkostulega. ég fór í bíóhús nokkurt í gær með gulla og grjóti á kvikmynd sem engan langaði til að sjá hélt ég nema ég. þetta var unglingahryllingur eins og þær gerast bestar með extra kryddi því það voru inbreedar í henni. þetta var svona x files og scream blandað saman. ég vildi vera kúl þegar við fórum í bíóið og þorði þess vegna ekki að spyrja piltana hvort ég mætti sitja á milli þeirra. en svo sem betur fer atvikaðist það þannig að ég sat á milli þeirra nokkuð örugg því þeir eru jú agalega mikil karlmenni og borðaði poppið hans steins. þegar ég kom heim borðaði ég lifrapylsu og fannst hún góð. á meðan ég var í bíóinu fékk ég sms frá manninum sem ég var að kyssa um helgina og hann vildi hitta mig. ég fékk kvíðahnút í magann.
bless.
djöfull er þetta þroskaheft. ég skrifaði heillanga klausu áðan og svo bara kom hún ekki. allavega þetta með kynlífið var lygi. reyndi að útskýra það áðan, hef ekki í mér að ljúga svona og svo talaði ég eitthvað um sósur lífsins og svoleiðis sem ég held að allir hefðu skilið. og í dag er ég að fara að hitta rosa skemmtilegan vin minn. bless.
jamm.

mánudagur

erótík í vesturbænum - óvenjuleg saga úr lífi mínu.
til að byrja með tilkynni ég hér með að ég er hætt í þunglyndinu sem gekk á frá laugardegi til gærdags. vaknaði í morgun staðráðin í að bæta þetta þar sem að ég er farin að sjá undarlegt munstur hjá fólki í hvert sinn sem mér líður illa. önnur saga og bitur. ég var semsagt mjög þung á brún á laugardagskvöldið og tók eftir því að enginn hafði áhuga á að tala við mig. út frá því bjó ég til shit - list sem nánast allir sem ég þekki eru á. kannski talaði enginn við mig því mér tókst á einstakan og tinnískan hátt að gera mig að fífli á föstudagskvöldið. enn önnur saga. allavega ákvað ég að þar sem að ég væri hvort sem er ein á báti væri lítið fútt í því að hanga heima og íhuga sjálfsmorð svo ég bara brá mér af bæ. ég vissi ekki af mér fyrr en í partýi þar sem ég þekkti engann en þó alla því allir voru frægir þar inni, leikarar og söngvarar og dansarar og stripparar. ég þóttist samt vera kúl og drakk græna kokteila með pippbragði. einn fór að gefa mér auga og ég þori ekki að nefna hann á nafn því ég vil ekki að mynd af mér birtist í séð og heyrt með aldrinum mínum innan sviga. kannski ef ég er ófrísk skal ég nefna hann, ég á að minnsta kosti rétt á meðlaginu. eftir því sem á kvöldið leið varð ég fyllri og málgefnari og myndarlegi leikarinn færðist nær, eða var hann kannski söngvari. og til að gera langa sögu stutta fórum við heim saman. innihaldslaust kynlíf var það eina sem ég vildi og ég uppljóstra því hér með að ég hafði ekki notið ásta síðan 2. janúar á þessu ári. ekki spyrja afhverju. þetta var reyndar í fyrsta skipti sem ég fór heim með einhverjum án þess að bera neinar tilfinningar til hans. hef alltaf verið skotin í þeim sem ég fór heim með í fortíðinni. þetta er nýr kafli í lífi mínu. og við nutumst alla nóttina, ef ég hefði ekki verið hrædd um að einhver heyrði til mín hefði ég hrópað nafnið hans í fullnægjublossanum. svo sváfum við í tvær stundir aður en við drukkum saman kaffi og leiðir skildu með kossi. en hvað það var gott að láta strjúka allann líkamann og heyra einhvern hvísla í eyrað á mér að ég væri guðdómleg og undurfögur þó svo að ég tryði því bara í þetta augnablik. láta einhvern kyssa rakar lendarnar og hvít brjóstin, leyfa mér að hvíla höfuðið á karmannlegri bringu þegar mig langaði mest til að gráta af unaði. og svitinn okkar lak saman og vætti rúmfötin sem ég svaf í ein í nótt. þetta var bara það sem ég vildi og þess vegna vaknaði ég glöð í morgun. bless.

laugardagur

jæja. laugardagur og ég finn fyrir þynnku. ég er samt að drekka gin í tónik núna og skolaði niður smá snarli áðan á kaffibrennslunni með bjór. reyndar er ég bara að drekka núna því ég er þjökuð af smá bömmer eftir gærkvöldið þar sem að ég gerði sjálfa mig einum of berskjaldaða fyrir særindum og að sjálfsögðu er ég dáldið sár núna. þó mest út í sjálfa mig. stundum misskilur fólk velvilja manns og heldur annað en það sem er. til dæmis virðist öllum þykja það mun alvarlegra þetta skot mitt en það í raun og veru er, þar á meðal sá sem ég er skotin í. ég er bara skotin. auk þess vildi ég vera góð við einhvern sem er vinur minn og mér fannst hann alls ekki nógu þakklátur en það er nú venjulega eins og það er. síðan finnst mér sumir vera fífl því ég er í raun og veru dásamleg.

ég fór í kolaportið áðan með móu og arnari og þá var eins og við værum komin til helvítis eða á geðsjúkrahús. tónlist sem heyrðist úr loftinu hljómaði um allt og allir voru með tryllingslegt augnaráð og lyktuðu undarlega. en eins og venjulega lyktar allt undarlega. ég hitti líka ófríska vinkonu mína.

nú ætla ég að gleyma öllu og vera glöð. ég ætla að sofa hjá í kvöld. ég hér með legg undir milljón að ég mun njóta ásta í kvöld. bless.

föstudagur

já, mikið er nú lífið skrýtinn hlutur. fyrir nákvæmlega viku síðan var mér allri lokið en svo skyndilega á mánudag snérist gæfan mér í hag. það var semsagt hringt í mig áðan frá pennanum og ég er hér með komin með vinnu þar. jeiiiiiiiiiiiiijjjjjjjjjjjjjjjjjj! frá 9-5 alla virka daga, betri laun heldur en á hinum kúkastaðnum og fullt af fallegu fólki og svo geta vinir mínir komið og heimsækt mig og kannski líka strákurinn sem ég er skotin í en ég held samt að hann viti það ekki eða hvað... og ég er með unaðslegan fiðring í maganum og langar til að hrópa af gleði og kyssa blökkumanninn sem situr við hliðina á mér. ójá ójá, þetta hrópar bara á hátíðarhöld. ég get ekki skrifað meir því að ég er svo hamingjusöm en mér finnst samt eins og ég eigi það ekki skilið en samt á ég það skilið. ó hve glöð ég er... móa sem er nú orðin velgjörðarmaður minn gaf mér líka 3000 krónur áðan og ég þarf ekki að borga henni til baka með kynmökum. bless

mánudagur

stundum í örvæntingu og vonleysi gerum við hluti án þess að hugsa. hluti sem við þyrftum að gera bara er við værum komin fram á ystu brún og okkur fyndist myrkrið hafa heltekið sálina í okkur og svert hjartað. ég lenti í því á föstudaginn, ég náði botninum í fyrsta skipti á ævinni. ég hélt ég hefði upplifað botninn en svo rann þessi stund upp og mér fannst ég yfirbuguð. ég fer ekkert og mun aldrei fara nánar út í þetta en ég óska þess til alls sem ég veit um í heiminum, gott eða illt að þetta þurfi ég aldrei aftur að upplifa. en á meðan á þessu stóð sagði mér einhver sem ég elska að stundum í mesta myrkrinu myndum við sjá glitta í lítið ljós. ég trúði því ekki þá og eiginlega ekki fyrr en í morgun þegar til mín kom manneskja sem hafði áhuga á velferð minni og vildi segja mér að fullt af fólki þætti vænt um mig. stundum mitt í dimmunni gleymum við þeim sem okkur virkilega elska. og þarna gerðist það, einhver kom til mín og faðmaði mig og það var það sem ég hef þurft síðastliðnar vikur. það er hægt að tala og tala um allt sem hefur hent mann í góðra vina spjalli en viðleitni viðmælandans skiptir sköpun og því hef ég komist að. ég hef líka komist að því að ég þarf sjálf margt að bæta í framkomu minni við þá sem mér þykir vænt um. stundum er svo gott þegar einhver faðmar mann. og ég sé ljósið. skrýtið hvað maður fer stundum djúpt niður og heldur að þar muni það enda en svo á örskotsstundu breytist allt. þú finnur vin í einhverjum sem þú þekktir lítið. ég veit að þetta blogg dagsins er ægilega væmið en ég hef orðið fyrir uppljómun. mér finnst að við ættum öll að einbeita okkur að þeim sem standa okkur næst, hætta að reiðast og elska frekar. mér finnst svo ótrúlegt að miðað við þann hrylling sem ég fór í gegnum á föstudag og náði næstum að slá botninn í þetta allt sé ég glitta í ljósið og ég finn gamalkunnan fiðring í maganum. elskum okkur sjálf svo við getum lært að elska aðra.

fimmtudagur

halló.
mikið er ég nú leið og einmana þessa dagana og ég geri lítið annað en að skæla. en það má að sjálfsögðu ekki nefna það við neinn því enginn nennir að hanga með væluskjóðu. nema halldóra sem er alltaf svo góð við mig. ægilega þykir mér nú vænt um hana nema bara að það er óþolandi hvað hún getur endalaust borðað án þass að svo mikið sem að fingurinn á henni fitni en ég þarf ekki annað en að hugsa um elsku langlokurnar og þá stækkar rassinn minn. en ekkert smá sexí rass þó ég segi sjálf frá. í morgun fór ég t.d. í vinnuna og ætlaði að vera hugrökk en þá fór ég bara að skæla fyrir framan alla og fór inn á skrifstofuna með ægilegu yfirkonunni með viskíröddina. hún eins og allir heldur sko að ég sé 17 ára svo að henni fannst ekki merkilegt að ég væri svona niðurbrotin af ástarsorg. eða kannski, hún leyfði mér allavega að fara heim sem var samt neyðarlegt því skrifstofan mín er í endanum á póstsalnum svo ég þurfti að ganga eða hlaupa fram hjá öllum með grátbólgin augu. æji, á manni ekki bara að vera sama? ég þoli ekki að meirihlutanum af mannkyninu og mér finnst asnalegt og skammarlegt að sýna tilfinningar. þess vegna er ég búin að blekkja sjálfan mig og alla seinustu vikur. ég held samt að enginn láti það sig varða. mig langar mest núna til að detta ærlega í það í góðra vina hópi og gleyma öllu.

ég verð að viðurkenna að þó ég hafi nokkurn veginn vitað hvað blogg er var ég ekki alveg viss fyrr en ég las seinasta tölublað tímaritsins veru. að sjálfsögðu er þetta dagbók. ég er nefninlega með kenningu... þeir og við sem handskrifum dagbækur erum alltaf með einhversstaðar í huganum eða undirmeðvitundinni að einhver muni einhvern tímann lesa dagbókina okkar. kannski börnin okkar eða makar og foreldrar ef við deyjum skyndilega. þess vegna mætti segja að þau skrif væru eiginleg dáldið fölsk. falskt er kannski of neikvætt en ég finn ekkert annað sem hugsanlega getur táknað það sem ég er að meina. en með blogginu hreinsast samviskan. við getur verið opinská eða ekki því þetta er jú dagbók og aðrir geta gengið að þessum tölvudagbókum vísum. ég veit reyndar bara um einn mann sem les mína en ég er að hugsa um að fara í augflýsingaherferð og auglýsa bloggið mitt svo ég geti sett grunninn fyrir rithöfundardraumum mínum.

en nú ætla ég heim í bað því að eins og hjá öðrum sem ég þekki er einmitt baðdagur hjá mér í dag. ég vona að það rætist úr þessum degi sem byrjaði svona illa. ég elska ykkur öll eða þá bara þig hjörtur. broskall.

bless.

miðvikudagur

hvenær ætli maður viti að maður sé orðin hamingjusamur og fullnægður? fyrir tveimur dögum var ég fullvissuð um að örlög mín væru ráðin og best væri að ljúka þessu öllu af. ég verð bara að segja að mér finnst dáldið mikið lagt á eina sál að vera í ástarsorg, þunglynd og með fyrirtíðarspennu. en það var semsé fyrirtíðarspennan sem rótaði svona all svakalega upp í mér að mér fannst mér allri lokið. hugsið ykkur hvað er lagt á konur. öryrkjabætur eina viku í mánuði væri það sem maður ætti að fá. ég verð sjaldan eins full af vanlíðan og einsemd nokkrum dögum fyrir túrinn. ég ger viss um að ef sjálfsvíg kvenna yrðu ransökuð kæmust menn að því að þær voru aðeins nokkra daga frá túrnum. ég er ekki að kveinka mér yfir túrnum bara svo það sé á hreinu, mér finnst það barasta ekkert til að kvarta yfir. það þýðir að minnsta kosti að maður er heilbrigður. það eru bara þessir hormónar sem eru versti óvinurinn. eins og tildæmis á sunnudaginn þá hitti ég fyrrverandi ástmann minn og ég er nokk viss um að það hefði ekki tekið eins mikið á hefði ég ekki verið á óverdós af hormónum. en allavega þá finnst mér ekki eðlilegt að manni langi til að fremja sjálfsmorð bara útaf líffræði. og þess vegna brosti ég útað eyrum seinustu nótt þegar rósa frænka kom í bæinn. ojj, þetta er það klobbalegasta sem ég hef á ævinni skrifað.

í gær fór ég á hulk með nokkrum frændum og dóru wonder. ég man ekkert voða mikið því ég var dáldið drukkin og í nýjum skóm sem ég kaufti fyrir geððheilsupeninginn minn. auk þess hef ég ekki borgað leiguna þennan mánuðinn svo ég ætla ekki að svara símanum ef mamma hringir. ef ske kynni að þið rekist á hana segiði henni þá að ég sé flutt til japan að finna sjálfa mig. mér finnst ægilega gaman að vera gella. ég uppgötvaði eiginlega ekki þann part af sjálfri mér fyrr en í hollandi þar sem ég var við nám. mikið er gaman að finnast maður sjálfur ómótstæðilegur. þá skiptir engu hvað aðrir hugsa, maður þarf bara að elska sig sjálfan. eins og við var að búast er ég strax orðin skotin. það er einn af mínum kostum eða ekki að ég á svo ægilega auðvelt með að verða hrifin af fólki. mér finnst gaman að hrífast að því sem aðrir sjá kannski ekki. ég er samt svívirðilega feimin og þori sjaldnast fyrir mitt litla líf að láta eftir mér viðreynslur. þá er maður svo hræddur við höfnun. ég er alltaf hrædd um að einhverjum finnist ég svo feit sérstaklega þegar allir karlkyns vinir manns tala út í eitt um fegurð cameron diaz og fínlegu brjóstin hennar. ég er ekki með fínleg brjóst en sumir kunna að meta alvöru konur! jæja. mér líður reyndar dáldið illa yfir einu en get ekki talað um það hér.

hey! þið sem ég er skotin í, sjáiði mig!!!!!

bless.
spurt og svarað með tinnu.

hvað ertu með í vösunum?
þeir eru alltaf tómir, mér finnst óþægilegt að hafa annað í þeim en hendurnar.

er mjólkurglasið hálftómt eða hálffullt?
það er það sama, spurning um jákvæðni eða neikvæðni held ég.

ef þú værir ekki póstburðarkona, hvað mundir þú þá helst vilja gera?
rithöfundur sem lifir á skrifum sínum og síðar myndi ég fá fálkaorðuna og nóbelsverðlaun fyrir óbilandi skilning á mannkyninu.

hefurðu tárast í bíó?
já, seinast á bowling for columbine

hverjir voru fyrstu tónleikarnir sem þú fórst á?
pepsi eða kók tónleikar í laugardalshöllinni þegar ég var 12 ára.

hvaða leikari fer mest í taugarnar á þér?
konan sem leikur jordan í crossing jordan og harold í neighbours.

hver er þinn helsti veikleiki?
líklegast skapið og langlokur.

finndu fimm orð sem lýsa persónuleika þínum vel.
viðkvæm, skapstór, þrjósk, góð og dýravinur.

bítlarnir eða stones?
stones án efa.

hver var síðasta bók sem þú last tvisvar?
láttu ekki smámálin ergja þig. hún er ekki sjálfshjálparbók.

hvaða lag kveikir blossann?
i put a spell on you í flutningi marilyn manson og i can´t hardly wait í flutningi juliette lewis.

hvaða plötu keyptirðu síðast?
tónlistina úr amelie.


hvert er þitt mesta prakkarastrik?
einu sinni þegar ég var held ég fimm ára gáfu ma og pa mér svona stóran og beiskan brjóstsykur. þau voru dáldið áhyggjufull um að ég myndi ekki ráða við brjóstsykurinn og að hann myndi bara hrökkva ofan í mig og sögðu mér þess vegna þegar ég var á leiðinni út með munninn fullan og gott betur að vera nálægt húsinu og dingla um leið ef eitthvað gerðist með brjóstsykurinn. ég fór út og án þess að hugsa mig um tvisvar fannst mér ægilega fyndið og hélt að foreldrar mínir yrðu sammála að dingla og þykjast sem að brjóstsykurinn hefði hrokkið ofan í mig. þau komu hlaupandi sem óð væru mamma skælandi og allt en ég stóð bara skellihlæjandi. ég gerði mér strax grein fyrir því þarna að ég myndi sjaldan geta deilt húmornum með öðrum. að minnsta kost var mö og pa ekki skemmt.

hver er furðulegast matur sem þú hefur borðað?
ég er nú ekkert sérlega víðförul og lítið fyrir að bryðja pöddur og heila og þess vegna nefni ég bara snigla sem reyndar eru pöddur held ég. ég man fyrst þegar ég smakkaði þá fannst mér þeir hið mesta hnossgæti og það var nú bara fyrir fimm árum. en svo eftir því sem ég eldist er mér farið að þykja þetta viðbjóður og nú er svo komið að ég get ekki einu sinni hugsað mér að stinga þessum viðbjóði upp í mig. ég veit ekki hvað hefur gerst. svo er nú hollenskur matur dáldið furðulegur.
ástarljóðið og

síðan þú fórst
hefur ást mín elt annan dag
burt frá mér
og nú veit ég
hvernig heimurinn er án þín
ég get varla séð
hvers virði það er mér
þú vaknar einn daginn
og þá er það of seint
þá veistu að ég er farin
mun minni mitt elta þig að eylífu?
hugsanir mínar snúast um þig
ef á st þín var svo sterk
því er þá óttinn hangandi yfir þér?

sunnudagur

halló.
mér finnst mjög leiðinlegt að geta ekki skrifað á hverjum degi þó ég gæti það nú svosum ef ég bara andskotaðist á bókasafnið. en það er samt eins og flæðið stöðvist innan um allan þennann almenning og allt verður öðruvísi.

núna fyrir einni mínútu sat ég og faðmaði manninn sem ég elska og núna eru augun mín full af tárum og mig langar bara til sofna og ekki að vakna ekki aftur það þýðir samt ekki að ég ætli að drepa mig bara svo það sé á hreinu. hvað á ég að gera. mig verkjar í hjartað og´ég hugsa um ekkert annað. hjálp hjálp hjálp hjálp. ég elska þig ástin mín.

mánudagur

it´s the weekend, it really screwed me up.

halló þá og biðst afsökunar á að hafa ekki skrifað lengi en nú er svo komið að ég hef ekki aðgang að netinu nema á bókasafninu og er að bíða eftir að það verði sett upp hjá mér. nú spyrjið þið ykkur örugglega, hvers vegna er tinna ekki í vinnu en ég veiktist í gær. ég er aftur komin með andskotans svimaköstin og líklegast bara af því að ég var að segja móu um helgina að þau væru hætt að koma. ég taldi mér nefninlega trú um að ef þetta væri vírus í miðeyranu eins og heimilislæknirinn hélt þetta vera, væri bara nóg fyrir mig að þurrka eyrun rosa vel eftir böð með handklæði og eyrnapinnum. og það virtist virka því svimaköstin hafa ekki komið í tvo mánuði eftir að ég byrjaði að hugsa betur um eyrun mín. ég hata sko lækna og þess vegna hef ég enn ekki farið til eyrnasérfræðingsins né hef ég haft efni á því. en ég hélt líka að þetta væri hætt þangað til að ég fór að storka örlögunum með innantómum hreykiyfirlýsingum. helvítis fjandans. allavega þá vaknaði ég svimandi í morgun en ég hélt ég myndi hafa það í vinnuna og þorði auk þess ekki að hringja mig inn veika eftir að hafa verið veik í viku um daginn og nýbyrjuð. þetta var svosum allt í lagi á meðan ég var bara að flokka póstinn en svo þegar ég var byrjuð að bera út þá hófst önnur saga og enn hræðilegri. þannig er nú með þennann svima sem eykur enn frekar trú mína á að þetta sé eyrnatengt er að alltaf ef ég heyri hávær hljóð fæ ég svona mini-aðsvif og það er að gerast aftur og aftur því að heimurinn er jú fullur af hljóðum þangað til að það er alveg að líða yfir mig og ég er farin að svitna ægilega á efrivörinni. síðan ef ég lít til hliðar fæ ég aðsvif, þegar ég stíg fætinum niður á jörðina glymur í hausnum á mér og mig svimar og þar fram eftir götunum. en það skrýtnasta við þetta allt er að þegar ég er með svimann er ég líka alltaf með skrýtið bragð í munninum. ekkert óbragð eða andfýlu heldur meira eins og ekkert bragð. og það skiptir ekki máli þó ég borði, drekki eða tyggi tyggjó eins og óð sem auk þess er líka mjög óþægilegt fyrir svimann þá er ég alltaf með þetta einskisbragð. ég skil það alls ekki. ég er alls ekki að vorkenna mér eða biðja um samúð, bara að deila þessu með ykkur. auðvitað ætti ég bara að hundskast til læknis og aldrei að vita nema að ég panti tíma í dag því að þó þetta sé með eindæmum óþægileg er þetta líka áhyggjuvaldandi. en mitt í hörku minni þarna í sörlaskjólinu að bera út gat ég bara ekki meir því það var alveg að líða yfir mig. svo ég fór heim með fullt af pósti í töskunni og ég þori ekki að hringja í vinnuna. ég geri bara tvöfalt á morgun. annars óska ég eftir sjálfboðaliðum. ég vona bara að þetta verði búið á morgun. ég lifi í stöðugum ótta við að vera rekin úr vinnum eftir að friðrik wassupepli rak mig af kaffihúsinu. hann er helvítis hóra. hann rak mig bara af því að ég sagði að fyrirtækið hans væri að taka mig í rassgatið og hann snéri þessu upp í algjöra vitleysu eins og ég hefði verið að klæmast við hann. æ hvað á ég að gera? mig langar nefninlega ekkert að vinna í póstinum lengur. ég bara get ekki vaknað á morgnana og þó hefur það alltaf verið kennileiti mitt, að vakna snemma á morgnana. mér líður þegar vekjarinn hringir eins og það sé verið að draga neglurnar eða augnhárin af mér. ég held þetta séu lyfin. ég hætti samt að taka þau á fimmtudaginn því ég ætla að fá ný og skamma lækninn minn fyrir að hafa ekki veitt því athygli að ég væri með mjög mikla útlitskomplexa og liði ægilega illa ef ég fitnaði. en að sjálfsögðu er ég undurfögur kona og sá sem hampar mér mun ekki sjá eftir neinu. ég vil vera rithöfundur eða blómálfur.

á föstudag hitti ég hina yndislegu drengi sem fyrir fáum árum ég hékk með upp á hvern einasta dag. mikið var það gaman og mikið eru þeir allir sætir og láta mér líða eins og konu. ég var þó ekkert í neinu sérstöku stuði en fannst samt gaman og yndislegt að hitta þá og ég man eftir því að hlæja. já þeir eru nú meiri öðlingspiltar þessir piltar. ég vildi að þeir væru allir kærastarnir mínir. eða kannski synir mínir frekar. eða nei, þetta er komið út í viðbjóð. ég ætla í það minnsta að vera duglegri í að hafa samband svo að þeir giftist mér kannski allir einhvern daginn eða ekki.

í gær grét ég yfir horfnu ástinni minni og komst að því að ég eyddi allri seinustu viku í að ljúga að sjálfri mér að ég væri hamingjusöm. og ég grét því ég held að hann sé hættur að hugsa um mig. og nú fæ ég tár í augað inni á bókasafni. ég er leiðust yfir því að hafa engan til að faðma. jú að sjalfsögðu hugsið það kannski, ég skal faðma hana tinnu en ég er bara ekki fær um að faðma fólk innilega nema að það standi mér mjög nálægt. og ég er ekki að grínast, ég get ekki einu sinni faðmað mömmu mína og liðið vel með það. skilur einhver hvað ég er að fara? ég get bara faðmað og haldið utan um og leyft manneskju að snerta mig sem að ég er með í sambandi. jesús kristur, ég hljóma eins og misnotaðasta mannvera í heimi og þó hef ég aldrei verið misnotuð. ég verð að kaupa risastóran bangsa. einu sinni gáfu gulli og eva, þáverandi heitkona hans, mér bangsa í afmælisgjöf. mér þótti undurgott að halda utan um hann og okkur fannst það hvorugu vandræðalegt. kannski ég finni hann bara. jæja, nú bara nenni ég þessu ekki. ég ætla heim að leggja mig og ná þessum fjárans svima úr mér. vill einhver koma í heimsókn í kvöld því ég er svo einmana? ekki reyna að faðma mig samt, þá ærist ég og nota kúng fú.
bless.

miðvikudagur

hæ hó og jibbí jei arnar og móa eru komin heim. lítill póstur, er í kaffi og ofboðslega hamingjusöm. ég ætla að halda partý á föstudaginn. danspartý tinnu. ég er komin með risa dansgólf.
bless.

þriðjudagur

jæja, komiði sæl.
í dag var voðalega lítið um póst sem er skemmtilegt því ég var búin klukkan 12 og er því í þessum skrifuðu orðum á launum. á launum við að blogga. eitt þótti mér þó einkennilegt og það var að vinnufélagar mínir virtust ekki sáttir við litla póstinn. á meðan ég flokkaði minn hlustaði ég á þau agnúast yfir því að þetta hlyti að koma í bakið á okkur á morgun og þar fram eftir götunum. mikið fannst mér þetta skrýtið. ég er kannski ekki komin á póstmannabylgjulengdina.

sökum starfsins þarf ég að ganga mikið og mikið finnst mér gaman að ganga. þá brýt ég heilann um framtíðina og stundum fortíðina, legg línurnar fyrir komandi daga í huganum og dáist að heiminum. ég hlusta á fuglana og sjóinn því ég ber út rétt hjá sjónum. stundum er ég skömmuð af skjólstæðingum mínum sem finnst óskiljanlegt að ég með svona mikla ábyrgð skuli stundum bera út í vitlaust hús. einu sinni var ég meira að segja spðurð hvort ég væri þroskaheft af gamalli konu. ég svaraði því til að best væri að hún hefði samband við foreldra mína útaf því máli og gaf henni símann hjá þeim. ég held hún hafi ekki hringt. en stundum hitti ég líka indælis fólk sem hrósar mér fyrir vel unnið starf og þá fæ ég aftur trúna á sjálfri mér. annars er það þetta með labbið. síðan ég byrjaði hef ég prófað allar tegundir af skóm, allt frá stígvélum til sandala. en það bregst ekki að að loknum vinnudegi er ég orðin sár í fótunum og oft með blöðrur á litlu sætu táslunum mínum og hælunum. einu skórnir sem hingað til hafa reynst mér best eru vetrarskórnir mínir en þeir eru bara svo fjandi heitir og ég neita að festa kaup í 15 þúsund króna nike skóm. ég upplifi mig þess vegna oft sem lítinn vesaling. ég ímynda mér að vesalingar séu oft með sára fætur. annars er ég þakklát fyrir allt þetta labb því lyfin mín hafa þær ægilegu aukaverkanir að maður bara fitnar á þeim. enginn vill fitna og ég er þar engin undantekning. og þó ég borði bara eina ristaða brauðsneið á dag fitna ég samt útaf þessum fjandans pillum. ég veit þetta er hégómi en ég vil frekar segja það en engjast í þögninni. ég hugsa mjög mikið um þetta þessa dagana sem er samt skrýtið því líkaminn minn er eins og venus í skel, ég er grísk gyðja. fokk off, manni má líka finnast eitthvað fallegt um sjalfan sig. það eru bara brjóstin á mér sem lýða mest fyrir þetta, ég þarf að hafa þau í hjólbörum sem ég keyri á undan mér því þau eru orðin svo stór. jæja, ég er að ýkja.

mikið er ég þakklát fyrir hið skrifaða orð. ég er ein af þeim sá ægilega erfitt með að tjá mig í mæltu máli en það er einmitt mjög mikilvægt fyrir mig í ljósi liðinna atburða seinustu daga þegar hjartað mitt brotnaði. en í staðinn fyrir að pína mig til að tala kom ég bara hingað og ég er ekki frá því að það hafi gert mér gott því mér líður barasta furðu vel.

annars koma þau hjónaleysurnar arnar & móa heim í kveld/nótt og ég er með fiðrildi í mallanum ég hlakka svo til að hitta þau, sérstaklega móu sem er andleg tvíburasystir mín. og við ætlum svo sannarlega að skemmta okkur um helgina. eru ekki allir með í því? kannski ég haldi teiti í nýmáluðu híbýlum mínum. og svo fékk ég líka stöð 2 í dag. allir í húsinu eru saman í því svo ég þarf bara að borga skít og kanil á mánuði. ég held líka að á næstu dögum verði internetið sett upp hjá okkur og það verður nú aldeilis hressandi. það er yfir litlu að kvarta þessa dagana nema þá helst yfir því hvað það var nú lítill póstur í dag.

halldóra sagði mér frá skondnu í gær. hún er flokkstjóri í unglingavinnunni og krakkarnir hennar voru í hljómsveitarleiknum, þar sem einn segir hljómsveit eða tónlistarmann og hinir keppast við að finna annann eða aðra sem byrjar á stafnum sem hitt nafnið endaði á. nú krakkarnir voru eitthvað að vandræðast með stafinn e og þá kom halldóra og hrópaði glaðlega: eiríkur hauksson! og krakkarnir litu öll á hana stórum augum og spurðu: hver er það? að hugsa sér, þarna fékk ég fyrstu vísbendinguna fyrir utan mánaðarlegu reikningana um að við erum orðin fullorðin, gömul eða eitthvað.

jæja, best að fara að laga aðeins til fyrir húsráðendur. ég elska ykkur. bless.

mánudagur

upp er runninn mánudagur, ákaflega hýr og glaður. í dag var alveg rosalega mikill póstur því fullt af fínum frúm voru að fá freemans listann sem er rosalega þykkur listi, kannski eins og 6 ikea listar. og þegar ég fór útaf pósthúsinu var ég með jafnþungann póst og ég er, ég ætla ekki að segja nákvæma tölu af skiljanlegum ástæðum en það var í kringum 60 kíló. þetta finnst mér ákaflega furðulegt því kollegar mínir í bretlandi, ég veit þetta útaf harry potter geðveikinni, mega ekki bera út meira en 16 kíló. það er fjórum sinnum minna en ég var með í dag og einu sinni var ég meira að segja með 80 kíló. andskoti er þetta skrýtið og auk þess illa borgað líka. og stundum eru líka dreifibréf, rúmfatalagerinn, hagkaup, elko og margt annað. einu sinni hafði ég gaman af þessum pésum þegar ég var námsmaður. þá sat ég yfir þeim með kaffibolla og kannski sígarettu og krossaði við það sem mig langaði í með rauðum penna. en nú hata ég þessa snepla af því að þeir gera mig svarta á höndunum og auk þess þarf ég að bera þá út í hvert eitt og einasta hús þrátt fyrir að enginn póstur sé í húsin svo húsum skiptir þá þarf ég samt að ómaka mig við að bera út í þau þessa viðbjóðslegu auglýsingapésa. ég tek það fram að ég les aldrei aftan á póstkortin sem ég ber út.

í gær grét ég mikið yfir hræðilegum örlögum mínum og reyndi enn og aftur að sannfæra manninn sem ég elska um ágæti mitt sem kærustu hans. það gekk ekki. ég ætla samt ekki að gefast upp. en hann er góður við mig, það má hann eiga. ef þannig má að orðum komast þá er hann eiginlega besta breik öpp sem ég hef lent í, það er næstum ljúft að hætta með honum því hann er svo góður við mig. ég vona að enginn misskilji þetta. ég er ennþá ægilega heartbroken.

ég nenni nú ekki meiru í dag en af gefnu tilefni tilkynni ég gleði mín yfir því að arnar og móa koma heim á morgun. ég vona að þau refsi mér ekki fyrir að hafa hellt kóka kóla á takkaborðið þeirra.

fólk sem mér þykir undurvænt um og munu alltaf eiga stað í hjarta mínu: hjörtur, þorri, gulli, þrándur og þórunn.

bless.

sunnudagur

í morgunn las ég mogann eins og aðra morgna og líka stjörnuspána. hingað til hef ég lesið stjörnuspá okkar beggja en í morgun remdist ég svo mikið við að líta ekki einu sinni á hans sem er beint fyrir ofan mína að ég man ekki einu sinni eitt orð sem stóð í minni. en svo las ég aðra útlenska á veraldarvefnum og þar stóð að þetta væri bara skeið sem að hann væri að ganga í gegnum og ég ætti ekki að taka það nærri mér því það liði hjá. og hana nú! heyrirðu það kjáninn þinn!!!!
það er kominn sunnudagur og vinnuvikan bíður við næsta horn. ég vaknaði hálf 9 af því að ég fór snemma að sofa. horfði bara á vídjó í gær á skrýtna mynd um kynlíf og reyndi að sannfæra manninn sem ég elska með sms-um að hann væri að gera vitleysu. það tókst ekki. við ákváðum samt að ef ég væri enn kona einstök og orðin þrítug og hann ekki hommi myndum við geta barn. það er svosum ágætis markmið í sjálfu sér.

mín bíður bara rólegur dagur að venju. hápunkturinn verður líklega þegar halldóra mín kemur með nýju ferðatölvuna sína að brenna diska. það er nú einn af hinum stórkostulegum kostum húsráðenda þessa húss sem ég er að passa að maðurinn, fyrrverandi mágur minn á óþrjótandi safn af geisladikum. hér finnur maður alla diska og diska sem að hvergi annars staðar er hægt að finna. diska sem að mig hefur lengið langað í og aðrir. ég ætla nú að stelast til að brenna nokkra smelli og búa til ástarsorgar albúm sem ég get hlustað á og horft út um gluggann á meðan. og kannski skælt.
nú svo er ég líklegast að fara í mat til mömmu í kvöld sem er að vorkenna mér í fyrsta skipti á ævi okkar beggja. hún og stjúppabbi minn eru skemmtilegur og skrýtinn dúett. þau fara mikið í ferðalög, nánast hverja helgi hvernig sem viðrar á nýja bílnum sínum sem hægt er að sofa í. kannski ég skelli mér með þeim fyrst ég er orðin einstök.

jeijj! arnar og móa koma heim á þriðjudag og ég hlakka mikið til. mér finnast þau voða skemmtileg og ein af fáum manneskjum sem ég get átt í virkilega vitsmunalegum samræðum við. ég ætla að biðja þau um að ættleiða mig. þá verður samt maðurinn sem ég elska frændi minn og tengdaforeldrarnir fyrrverandi afi minn og amma. það er reyndar viðbjóðslegt. sleppum því þá.

bless.

laugardagur

ég er nú búin að eyða meira en einum og hálfum klukkutíma í að reyna að setja inn svona komment hjá mér en það hefur ekkert gengið því ég kann ekki á tölvur og er orðin gráhærð.
allt líf okkar stjórnast af tónlist. tónlist sem gleður okkur, hryggir, tónlist sem við sönglum með sjálfum okkur eða syngjum með öðrum í hóp. tónlist réði því að nú er ég einstök og nú er ég að hlusta á tónlist sem lætur mig langa til að skæla og barma mér yfir örlögum mínum og hans. ég ætla þó ekki að láta mér það eftir.

ég fór heim til mín áðan til að baða mig því ég fæ innilokunarkennd í baðherbergi húsráðenda íbúðarinnar sem ég er að passa. ég gladdist yfir því að koma heim og hitta yndislegu börnin mín þrjú sem sumir kalla ketti. og ég gladdist yfir því að vera nýbúin að mála íbúðina mína skjannahvíta frá toppi til táar. þá er eins og að byrja upp á nýtt með hreinan og hvítann flöt. ég lagðist líka í breytingar sem mér svo eftir mikið púl líst alls ekkert á. ég ætla að bíða bara róleg þangað til að ég get keypt mér fallega og rauða svefnsófann í ikea. það eru 2 mánuðir þangað til að ég hef efni á því. eftir baðið varð ég hrygg því ég var hryggbrotin og fór í svört föt til að túlka trega minn.

mikið er ég glöð að daginn er aftur byrjað að stytta. ég þoli ekki þessa eylífu birtu þó ég elski hana birtu mína. ég er að hugsa um í ljósi liðinna atburða að flytjast búferlum með börnin til alaska. þar er víst myrkur sex mánuði ársins.

bless.
góðann dag og komiði sæl.
jæja þá, dómurinn sá er fallinn. heitmaður minn seinustu tvö ár og 13 daga komst að því að í framtíð sinni væri ekki staður fyrir mig og ég er því formlega orðin einstök. mér finnst einstakur hljóma mun betur en einhleypur sérstaklega þar sem við búum í samfélagi sem gerir stöðuga kröfu um að vera á föstu og að vera einn sé eitthvað slæmt. mér hefur alltaf liðið vel einni, blessunarlega því ég þekki marga sem bara una sér alls ekki nema í sambandi. að vera sjálfum sér nægur er mikilvægt, þannig komum við í þennann heim og þannig munum við fara. en á þessum tímamótum finn´ég á sjálfri mér breytingu. eitthvað hefur breyst. ég er rólegri, finnst ég taka þessu að stakri prýði þó mér finnist þessi fyrrverandi hundshaus. þetta verður hér með eina fúkyrðið sem ég læt um hann flakka. svilkona mín, sem nú er fyrrverandi svilkona mín sagði mér í gær að hann væri að fjárfesta í slakri framtíð. því er ég hjartanlega sammála. ég var það besta sem að þessi maður mun nokkurn tímann finna og hana nú! ég ætla ekki að vera bitur. velkomin heim tintin!

ég vaknaði að sjálfsögðu eldsnemma í morgun. það er það sem gerist þegar maður þarf að vakna snemma alla virka morgna, hausinn á manni breytist í vekjaraklukku og svo þegar langþráð helgin loksins brestur á og ég sé rúmið og nóg af svefni í hyllingum vakna ég eins og klukka. það var sem sé 7:30. en þá kveikti ég bara á elsku rás 2, lagaði mér kaffi, reykti sígarettur og las moggann. það er gott. ég elska morgnana reyndar og hef aldrei verið mikið gefin fyrir að sofa langt fram eftir.

ég er að passa hérna íbúð og kött sem heitir eftir áleggi. hann er reyndar ekki kominn heim, örugglega á einhverju skralli blessaður. hann er skemmtilegur og misskilinn eins og ég. en íbúðin sem ég er að passa er einmitt íbúð míns fyrrverandi mágs og svilkonu. ég vona að þrátt fyrir það sem undan er á gengið muni þau alltaf hafa pláss fyrir mig í hjarta sínu. þau eru semsagt á hróaskeldu. og þá fór ég að hugsa, hvers vegna hætti ég alltaf með kærustum þegar allir eru í útlöndum? birta besta vinkona mín er líka í útlöndum og þar var hún líka seinast. ég verð að fara að haga þessum breiköppum betur. en bráðum kemur hún heim, reyndar eftir mánuð en tíminn er svo fljótur að líða, sjáiði bara, það er að koma júlí! hún er minn klettur í lífsins ólgusjó og aldrei mun neinn komast með tærnar þar sem hún hefur hælana í manngæsku. það tók mig reyndar nokkurn tíma að átta mig á henni en þegar ég gerði það varð ég fullviss um að hún er engill í konulíki. þið afsakið ef ég er með eindæmum dramatísk í dag en þið skiljið...

skítaflugur. skítaflugur er það nafn sem ég hef gefi einhverri tegund af flugum. þær eru ósköp skrýtnar. litlar og sveima ákaflega furðulega um, eins og þær standi kjurrar í loftinu. þær er hægt að finna mikið í kringum skítugar tuskur og örugglega líka hjá kúk.

þegar ég er að fletta mogganum er ekki hjá því komist að reka augun í minningargreinarnar. ég þekki ekki marga sem deyja og er því ekkert sérstaklega að skoða þær en stundum sé ég andlit sem ég þekki. ég er eins og fíll, ef ég sé manneskju einu sinni man ég eftir henni alltaf. ég lít samt ekki út eins og fíll. og í morgun var ég að labba fram hjá minningargreinunum þegar ég sá konuandlit sem ég þekkti. einhver kona sem ég hef oft séð niðri í bæ en þekkti ekkert. þetta er pínu sorglegt en samt meira skrýtið. skrýtið að deyja og skrýtið að manns 15 mínútna frægð sé mynd af manni í mogganum þegar maður er dáinn.

ég er ekki mikið fyrir sjálfshjálparbækur eins og þær nefnast. ég hef all oft reynt við nokkrar slíkar og þótt þær voða sniðugar en um leið og ég loka þeim aftur gleymi ég allri viskunni sem átti að færa mér hugarró og sálarfrið. en nú hef ég fundið eina alveg frábæra. ég held reyndar að hún sé ekki titluð sjálfshjálparbók sem betur fer eiginlega, mér finnst eitthvað svo húsmóðurlegt við þann titil. hún heitir "láttu ekki smámálin ergja þig" eftir einhvern rosa klárann mann. ég mæli með þessari lesningu við alla. mjög aðgengileg og hún opnar svo sannarleg augun.

nenni ekki meir. veriði bless.

föstudagur

þegar ég var 6 ára sagði ég krökkunum í bekknum mínum að guð væri ekki til. þau fóru flest að gráta og kennarinn skammaði mig og lét mig sitja í sessuhorninu það sem eftir var dags og biðja bænir. ég var ekki djöfladýrkandi sem barn heldur mjög raunsæ og ég hélt satt að segja þá að ég væri að gera góðverk. svona hef ég alltaf verið misskilin.
þegar ég var svo 15 ára ákvað ég að segja vinkonu minni að jólasveinninn væri ekki til. hún fór líka að gráta og hætti að tala við mig.
jæja þá... ég get svo svarið það að ég kann ekkert á tölvur, ég kann ekki einu sinni á þetta blogg. það er bara heppni að ég geti skrifað í þetta. en þó verð ég að tilkynna að það er fyrir tilstuðlan minnar góðu vinkonu hennar halldóru að ég komst svona langt eða svona stutt. það er líka henni að þakka að ég gat tekið þátt í útskriftarsýningunni minni því hún fjármagnaði verkið. að sjálfsögðu verður það greitt að fullu. mig langar til að hafa svona gestabók, hvernig gerir maður það?

en hvað það er nú merkilegt þegar maður er í ástarsorg að maður er ekki fyrr búinn að kveikja á útvarpinu til að lyfta sér aðeins upp að þá fer að hljóma einhver harmsöngur um óendurgoldna ást og eymd. andskotans helvítis. gott að það er bara klukkutími í leiðarljós en það er góður og uppbyggilegur þáttur sem ég mæli með fyrir alla þunglyndissjúklinga. það er líka allt í lagi þó maður missi af nokkrum þáttum í röð því næst þegar maður kveikir er ennþá sama atriði og þú varst í seinast. þar eru líka allir sérlega geðveikir og svífast einskis. ég bara bíð eftir því að fólk fari að hafa kynferðismök við börnin sín. það liggur við...

annars er það að frétta að ég held að ég sé að öllum líkindum orðin kona einsömul. þeir sem vilja giftast mér eða senda samúðar sms er bent á símanúmerið 8971306. ég hef þó ákveðið eins og þið sjáið kannski á þessari lesningu, fyrir utan að ég er að eðlisfari mjög kaldhæðin kona, að láta ekki bugast. þó að þetta hafi verið maðurinn sem ég hélt að yrði maðurinn minn að eylífu, ég varð reyndar fullviss um það þegar ég sá hann fyrst fyrir næstum 8 árum, þá verður maður bara að vera jákvæður. hvað um það þó ég verði ein að eylífu með þúsund köttum. nú fæ ég tár í augun því þetta er í raun ekki sannleikur. ég er ægilega leið. nei, ég neita að vera leið! ég uppskar margt gott eins og arnar og móu sem ég dýrka. þau eru nýju bestu vinir mínir og ég elska þau. nú er líka kjörið tækifæri að fara að heilsa upp á gamla vini. nei, ég er ekki að meina til að fá samúð heldur til að segja þeim að ég gleymdi þeim aldrei. ég er hætt, þetta er að verða of væmið. ef einhver getur kennt mér aðeins á þetta blogg þá væri það vel þegið.
bestu kveðjur.

fimmtudagur

jeijjjjjjjjjjjjjjjjjjj

Summertime......

Ég held ég hafi náð þessu.....
Andskotinn!!!!!!!! Hvar eru islenski stafirnir? Hvað í andskotanum.......... P.S. Þetta skrifaði ég þegar ég kunni ekki neitt. Nú kann ég meira en samt ekki allt....
Vá!!! Það, er ekkert smá erfitt að komast hingað. En nú þegar ég finn þunglyndið sækja að eftir að ég og heitmaður minn slitum samvistum hef ég ákveðið að enginn staður annar en þessi sé betri til að hella úr brostnu hjarta. Annars er þetta nú barasta pása hjá okkur og ég vona heitt og innilega að henni ljúki sem fyrst. Ég hef þó ákveðið að ef þetta er ekki pása, það liggur að mestu leyti í hans höndum því eins og flestir vita er það ég sem er að venju ósköp erfið kona viðureignar og hann verður að gera upp við sig hvort hann vilji berjast við mína drauga, ætla ég að gifta mig hið snarasta. Ég ætla ekki að liggja grátandi uppi í rúmi dag eftir dag eins og eftir tvö seinustu ástarsambönd sem að vísu voru ekki nálægt því eins ánægjuleg og þetta síðasta, heldur taka mig saman í andlitinu og bregða undir mig betri skónum í orðsins fyllstu og finna einhvern sem vill mig, eignast börn og kaupa íbúð í Grafarvoginum og vinna í póstinum þar til ég fer á eftirlaun. Andskotinn hafi það GUÐ, ég skal vinna! Hlæ hlæ og ég er óvenju sæl og dálítið létt af hvítvíni... Bless.

sunnudagur