halló þá. í dag þjáist ég af matareitrun því ég borðaði hlöllabát í gær og pilturinn sem afgreiddi mig missti kjötmetið í gólfið og stappaði á því. ég ákvað að þegja yfir því því ég vildi ekki vera pirrandi viðskiptavinur. þess vegna uppskar ég ælupest og það sem því fylgir útum hitt opið. vonandi skiljið þið. ég átti samt að vera að vinna aukavakt í skemmtilegu bókabúðinni minni í dag en sökum veikinda komst ég að sjálfsögðu ekki. hvernig stendur á því að mér tekst alltaf að verða veik helst á fyrstu viku í nýrri vinnu. allavega hljóp allt í misskilning og ég náði ekki að láta stúlkuna vita sem er yfir í dag heldur lét ég bara verslunarstjórann vita. ég vissi ekki að þessi stúlka ætti að vera yfir í dag og verslunarstjórinn í helgarfríi. stúlkan sú sem ég ætla ekki að nefna á nafn hringdi í mig ægilega reið og jós úr skálum reiði sinnar og sagðist sko ekki vilja hafa fólk eins og mig í vinnu þarna. mig grunar reyndar að það hafi eitthvað legið illa á henni en kommon! þar sem að ég er einstaklega viðkvæm fyrir skömmum þegar mér finnst ég ekki eiga þær skilið felldi ég nokkur tár og hringdi skælandi í ástmann minn. hann stappaði í mig stálinu því hann er voða góður í því og þá leið mér aðeins betur og brá á það ráð að hringja bara í verslunarstjórann til að koma í veg fyrir allan misskilning og að rétt yrði farið með staðreyndir. hún er voða góð og huggaði mig og sagði að allt væri yndislegt og ég ætti nú bara að láta mér batna. mikið er hún góð. og svei á fúlu stelpuna. vonandi fótbrotnar hún eða slefar á sjálfa sig í miðri afgreiðslu.

í gærkveldi voru mínuspiltar með útgáfutónleika ásamt manninum mínum. mikið voru þeir nú allir sætir. ég er ekki frá því að ég sé skotin í öllum karlmönnum.

vinnan er mjög skemmtileg og dagarnir líða eins og rakettur á leið út í himinhvolfið og vikurnar líka.