ola!
ég byrjaði daginn á því að koma mér í afskaplega vandræðalegar aðstæður. þannig er mál með vexti að ég geng til geðlæknis einu sinni í viku eins og ég held ég hafi verið búin að segja ykkur. hver gerir það ekki á þessum síðustu og verstu. það er allt gott og blessað. sálartetrið þarf bara endrum og eins smávegis uppreisn æru án þess að ég fari neitt frekar út í ástæðurnar fyrir því. nema hvað að eins og ekkert, er geðlæknirinn ekki ókeypis. og þar sem að bankainnistæðan mín er ekki upp í nösina á ketti hvað þá mína eigins, ákvað ég að bregða á það ráð að biðja lækninn minn um að lofa mér að greiða fyrir mánuðinn næstu mánaðarmót þegar ég mun verða talsvert betur stödd eftir mikla vinnuþrælkun þennan mánuðinn. ég sendi henni persónulegan og kaldhæðinn tölvupóst eins og mér einni er lagið um óréttlæti heimsins og verðbólguna og bað hana um grið í uppgjörinu fram yfir næstu mánaðarmót. það var ekki fyrr en ég var búin að senda þetta háfleyga bréf að ég rak augun í adressuna hjá viðtakandanum... þá hafði ég semsagt í fljótfærni sent þetta bréf sem átti bara að vera fyrir harðger augu geðlæknisins til þjónustufulltrúans míns í bankanum. ég er ekki alveg viss um hvernig ég eigi að leiðrétta þessi hræðilega-ég-vildi-að-ég-væri-dáin mistök en það felst sjálfsagt í því að skipta um banka og jafnvel flytja úr landi.
rómantík með rafvirkjanum mínum í kveld... mmm...
see ya!
gestabók