uppskrift að niðurlægingu:
ég vaknaði ofur-snemma til að fara upp á þjóðarbókhlöðu og læra sem ég og gerði. nema hvað að ég borða aldrei morgunmat af því að mér býður við mat á morgnana svo upp á bókhlöðu mætti ég ó-nærð og eftir u.þ.b. klukkutíma af námsbókalestri, athyglistbresti, kvíðakasti og vantrú á sjálfri mér og minni getu í skóla fóru garnirnar í mér að gaula eins og ég væri eþíópíubúi, það glumdi í allri þjóðarbókhlöðunni, garnirnar í tinnu. ég þraukaði þó og las það sem ég gat lesið á meðan ég kýldi sjálfa mig í magann og kyngdi tyggjói. samasem niðurlæging. ég hljóp svo heim og núna sit ég hér blaut í fæturna af því að ég á ekki peninga fyrir skóm og það pissaði eitthvert fress í vetrarskóna mína að borða brauð með malakoffi sem annars er hið ágætasta álegg að reyna að upphugsa leið til að kaupa þessar bækur sem ég á eftir að kaupa fyrir skólann. ef ég væri ekki svona yfir mig ástfangin og ætti besta kærasta í allri vetrarbrautinni væri lífið vonlaust.