og nú hefst hið daglega stríð... svona er þetta búið að vera s.l. vikur eftir að ég byrjaði á nýju lundarlyftunni. um kl. 14:30 á hverjum einasta fjárans degi fer ég að þreytast alveg óskaplega og næ varla andanum fyrir geispum. og svo þarf ég að berjast af öllum mætti við löngunina til að leggjast uppí yndislega og góða rúmið okkar. þetta er svo erfitt að þið getið ekki ímyndað ykkur það, sérstaklega þegar ég læt undan og ekki kalla mig aumingja því þið vitið ekki hvernig þetta er, þá sofna ég í 2-3 tíma, missi af skólanum og deginum og eyði öllu kvöldinu í samviskubiti og vonleysi. ég held samt að mér takist að sigrast á þessu í dag en það gerir það líklega að verkum að ég sofna í tímanum á eftir. en ég mæti þó allavega...