samkvæmt útreikningum mínum er ég vor-greddu-barn, það er ekki eitthvað sem mig langar til að fara nánar útí.
mér finnst með ólíkindum tíminn og púðrið sem fyrrverandi kærastinn minn eyðir í að fá sig skírðan eftir plast ruslafötum. ég meina þetta vel en mér finnst það samt óskaplega fyndið.
það rymur í kettinum mínum undir glugganum og ég vildi að það væri myrkur svo ég gæti bara horft á vídjó með góðri samvisku.
mig dreymir um að fara á múladjass annað kvöld í þjóðleikhúskjallaranum og drekka bjór og hlusta á góða tónlist. ef að fjárhagur leyfir og ég er nú einu sinni afmælisbarn fimmtudagsins fer ég og tek örninn minn með.