ég er svo yfirgengilega þunn að mér finnst sem ég standi við dauðans dyr... ágætt að nota seinustu mínúturnar í bloggerí. ég er búin að kasta öllu upp (afsakið óþarfa uppýsingarnar) ásamt líffærum held ég, síðan kl. 5 í morgunn og ég hef tæplega krafta til að pikka þetta inn. mikið lifandi skelfings ósköp líður mér hrikalega og heimilið er í rúst... ég límist við gólfið þegar ég geng um og lít yfir farinn veg. en ætla ég mér að gera eitthvað í því? nei! ekki í dag a.m.k., ég myndi líklega geyspa golunni í svoleiðis stússi... þetta er óbærilegt, maður getur ekki hugsað um neitt annað en bagalegt ástandið í líkamanum. en ég skemmti mér hins vegar stórvel, því er ekki að neita og ég torgaði meiru áfengi í gærkveldi en ég hef gert í allan vetur... útskýrir ýmislegt. aftur á móti tókst mér ekki að afsanna þjóðsöguna um mig... að mér sé lífsins ómögulegt að komast á barinn og ég sofna alltaf fyrir miðnætti. sú varð auðvitað raunin í gær, en hvað um það segi ég! mér fannst dásamlega gaman og það er nú fyrir öllu... úff, ég er að deyja... gluð hvað ég er fegin að það er ekki vinnudagur í dag.

ég læt hér fylgja með eina mynd úr partýinu af þeim stöllum obbu & gulla að gæða sér á pulsum/pylsum. mér finnst hann gulli hegða sér ansi dólgslega í garð pulsunnar/pylsunnar...