ég fór í vinnuna í morgun af því að þegar ég vaknaði sveið mig ekki vitund nema ögn þegar ég pissaði þannig að ég gerði ráð fyrir að þessi djöfullegu sýklalyf sem ég fékk í gær væru svona mikil kraftaverkalyf og þrautum mínum neðan beltis væri svo gott sem lokið. ég hafði rangt fyrir mér. ég fór eitthvað að hamast í vinnunni og þá kom þetta allt aftur eins og ekkert væri eðlilegra og svo er þetta bara búið að ágerast í allan morgun og nú er ég komin heim, enn á ný og ligg hér í keng uppí sófa með sveitta efri vör sem og endranær sökum sársauka. hví gluð, hví?

ef það er einhvern tímann réttur tími til að óska sér sínum eigins dauða þá er það í dag.