fór heim eftir vinnu í gær í gígantískasta þunglyndiskasti síðan ég veit ekki hvenær. þegar það gerist þjáist ég af miklu stundarbrjálæði og hugsa andstyggilega hluti. í gær voru fallegustu hugsanirnar um svani sem fljúga með mig upp í himinninn og skiptast á að kroppa úr mér augun. að því loknu er tekin mynd af okkur þremur saman, mér og svönunum þar sem við horfum skælbrosandi framan í myndavélina og ég með gapandi augntóftirnar. ég veit ekki hvaðan þetta kemur. en þegar ég hugsa til gærdagsins minnist ég þess að hafa borðað útrunna skinku... maður fær kannski ofskynjanir og ruglhugmyndir af því.

ég var ekkert mikið hressari þegar ég vaknaði í morgun. nota bene: mamma er enn ekki búin að hringja og segja mér frá íbúðarsölunni. hér með hefst talning og nú eru dagarnir orðnir 2. en nú er þetta allt að koma og ég held bara að ég setjist í sólina eftir vinnu. vil vera full.

p.s. óska eftir kjörforeldrum...
gestabók