vei vei veiiiiii!!!! seinnipart þessa ágæta föstudags liggur leið vor norður og ég get vart beðið. hlakka til, ó já! og þar sem að mörgu er að huga fyrir norðurför hef ég þetta stutt en bið ykkur vel að lifa elsku pysjurnar mínar og eigiði nú sem allra yndislegasta helgi. ég mæli svo sterklega með að allir sem vettlingi geta valdið kíki í smekkleysubúðina í kjallara kjörgarðs kl. 17 í dag því þá mun hljómsveitin shadow parade stíga á stokk og þeir eru HOT!!!
see ya!

ég er að fara úr augnhárum. ég hef aldrei hitt neinn annan sem lendir í því...
arnarpabbinn kom í mat í gær, ég vona að ég hafi skorað með kjötbollunum sem heppnuðust einstaklega vel. hann sagði a.m.k. mmmmm.... við fyrsta bita, örn segir að það sé gott merki.
er komin með stundatöfluna fyrir skólann í hendurnar og hún er dásamleg. það mun gefast mikill tími til að standa sig í lærdómnum því ég byrja aldrei fyrr en kl. 13 á daginn og er í fríi á föstudögum. þ.a.l. ætlum við örninn að vera með "happy hour" alla fimmtudaga í vetur. það verður ekkert skammdegisþunglyndi á þessum bæ.
um árabil eða allt síðan ég sá myndina mermaids hérna um árið... hvað ætli ég hafi verið gömul? kannski 11 eða 12 ára, man ekki alveg hef ég verið heilluð af laginu sleepwalk eða sleepwalker, það fer tvennum sögum af titilinum en það lag er einmitt spilað í myndinni mermaids og svo síðar einnig í myndinni sleepwalkers sem byggð er á bók eftir steven king. eitt sinn minn uppáhalds rithöfundur... þá var ég barn. mér tókst loks eftir nokkur ár að komast yfir þetta lag, sleepwalk og þá í sömu útgáfu og notuð er í myndunum tveimur sem ég nefndi en það er með gaurum sem kalla sig eða líklega kölluðu sig santo & johnny. það er óskaplega falleg útgáfa en ég vissi þó að það væri líka til önnur útgáfa því í gegnum árin hef ég heyrt hana hér og þar en aldrei komið höndum yfir af einhverjum ástæðum því miður. svo í morgun var ég að hlusta á hann gest einar á rás 2 (já, ég skipti aftur yfir, var orðin "morbit" af öllum dánartilkynningunum...) og þegar hann kveður spilar hann sleepwalk í hinni útgáfunni, þeirri sem ég hef svo lengi leitað að í lokin. ég missti mig að sjálfsögðu og upp á von og óvon brá ég bara á það ráð að senda gesti einari tölvupóst og spyrja hann út í lagið. ég var nefnilega ekki viss um hvort að þetta væri shadows útgáfa þó mig grunaði það en ég vissi að ég yrði að eignast þetta lag, þetta er lagið mitt. ég var nú eiginlega nokkuð viss um að gestur héldi mig bara vitskerta húsmóður og myndi ekkert svara mér en getiði hvað? það liðu ekki fimm mínútur og þá var gestur litli einar búin að svara mér og það mjög ítarlega. ég fékk allar upplýsingar um lagið sleepwalk á einu bretti, að það sé með the shadows og á hvaða plötu ég gæti nálgast það. ég svindlaði reyndar og sótti það á netinu og nú er ég ástfangin sem aldrei fyrr, sleepwalk fer ekki af fóninum í dag og ég ætla að vanga við kærastann minn í kvöld. dagurinn í dag er tileinkaður gesti einari!
...og nú fer ég í sturtu.

það var kona að labba hérna framhjá með vettlinga. það er víst komið haust!

ef þið viljið "downer" þá mæli ég með að þið horfið á million dollar baby. að sjá clint eastwood gráta er eins og að sjá pabba sinn gráta eða eitthvað álíka. þetta er alveg ágæt mynd svosum og allt í lagi með það en ég hef ekki séð svona mikinn mannlegan harmleik síðan ég sá mystic river um daginn. ég "meika" ekki svona... ég vil bara hryllingsmyndir, löggu- og stríðsmyndir eða myndir sem láta mann trúa á ævintýri. die hard myndirnar voru t.d. góðar ræmur, afhverju gerir enginn svoleiðis myndir lengur? nú eru allar myndir "realískar" og fjalla um ömurleika lífsins, helst með korters löngum nauðgunaratriðum, eitthvað sem að ég hef djöfullega andstyggð á og píni mig ekki yfir. en kannski þarf að gera þetta, kannski er þetta bara endurspeglun á raunveruleikann... og ég hef heyrt að "art imitates life" sem er upp að vissu marki rétt. ég er ekki að tala um að ég vilji bara sjá myndir um einhverjar einmana konur sem borga mönnum til að vera "deitið" sitt í brúðkaupi og verða svo óvart ástfangnar af þeim af því að þeir segja svo fallega hluti við þær eða konur sem fara á fyllerí með besta vini sínum sem er hommi, sofa hjá honum og verða ófrískar og þá kemur upp úr dúrnum að gaurinn er ekkert hommi og hefur alltaf elskað konuna... what ever! ég er bara að meina, hvað varð um þennan einlæga raunveruleikaflótta sem að maður vill upplifa yfir góðri kvikmynd? eins og amelie sem er uppáhaldsmyndin mín, yndisleg mynd sem lætur manni líða vel, elska lífið og sjálfan sig aðeins meira og trúa á ævintýri án þess að vera klisjulegur amerískur skeinipappír. enda er hún frönsk. ég náttúrulega ræð hvað ég horfi á svo ég ætti ekkert að vera að ergja mig á þessu. kannski ég geri bara kvikmynd með öllu því sem að mér finnst skemmtilegast í myndum, ævintýri, ást, vampírur, nornir, kettir, kynlíf, draugar, myndlist o.s.fr.... ég er líka að hugsa um að kollverpa yfirlýsingu minni um að ég hati evrópskar myndir og myndir sem gerðar eru fyrir 1990. héðan í frá horfi ég bara á svoleiðis kvikmyndir.
kristján yfir-örn og "eagledad" er að koma í mat til okkar í kvöld. ég ætla að gera kjötbollurnar frægu, kryddkartöflurnar og nú ætla ég að hafa piparsósu með í staðinn fyrir vafasömu brúnu sósuna sem var seinast. ég ætla líka að passa mig á kryddinu, seinast urðu bollurnar svo brimsaltar daginn eftir að örninn minn var sá eini sem fékkst til að borða þær... það er pínu stressandi að vera að fara að bjóða kærasta-pabbanum í mat en samt ekki eins og ég hefði haldið. það er eins og ég hafi þekkt þau alla ævi og ég er ennþá svo skotin að ég gæti knúið heila borg með rafmagni úr hjartanu á mér...

túrverkir án verkjatöflu er andstyggilegt fyrirbæri. svo ég tali nú ekki um slappleikann sem þessu fylgir...

nú er ég hætt að panta á internetinu í bili. fékk emily strange bol og emily strange veski í gær, látum þetta gott heita í nokkra mánuði.

þá liggur leiðin norður næstu helgi, ég get ekki beðið. smá frí og svo fer skólinn að byrja og undirbúningur myndlistarsýningarinnar okkar þuru heldur áfram. shadow parade er að spila í smekkleysubúðinni á föstudags-síðdeginu, ég hvet alla til að kíkja þangað og svo brunum við örn, beggi og maggi norður eftir það... dear god ég vona að þeir aki eins og menn... litlu drengirnir mínir eru að fara að spila á akureyri á laugardaginn... var það ekki í ketilshúsinu?
ég er enn á ný búin að uppgötva rás 1. ég er undanfarnar vikur búin að vera að gæla við það að skipta um stöð, fara frá rás 2 yfir á rás 1 en einhvern veginn ekki komið mér í það. en svo þegar við vöknuðum í gær var útvarpið mitt stillt á það helvíti sem X-ið er, ég er lítið fyrir þá stöð. þeir spila þar bara tónlist með hljómsveitum sem allar virðast hafa sama yrkisefnið... vonda stjúppabba og grátandi höfrunga. en viti menn! þá rambaði örninn minn inn á rás 1 mér til mikillar ánægju og þar hef ég mér unað síðan þá. rás 1 er besta stöðin og ég er orðin gömul kelling.
horfði á lost í gær og uppgötvaði að mér finnst þessi annars ágæta þáttaröð hafa dalað eitthvað seinustu vikurnar. þetta er allt farið að snúast um einhverja ótrúlega "paranoju" og fingrabendingar.
himininn grætur heil ósköp í dag og það er svo huggulegt að hlusta á rigninguna með te í bolla... ég ætti að reyna að mála eitthvað. ég hef lítið annað að segja...

Sjónvarpið í kvöld

Kl. 20:30
Dönsku ríkisarfarnir
Ástralski sjónvarpsmaðurinn Andrew Denton ræðir við Friðrik krónprins af Danmörku og Maríu krónprinsessu.

pínlegt, pínlegt, pínlegt... ég er sumsé að pína sjálfa mig í augnablikinu og horfa á þetta og mér líður eins og einum af allsberu köllunum í laugum... á typpinu með myndavél á mér.

helgin í hnotskurn:
ösp var hjá okkur, það var yndislegt. hún er örugglega ein sú mesta ljúfstelpa sem að ég hef fyrir hitt.
var tipsí.
uppgötvaði grúppíu-elementið í mér aftur eftir 10 ára fjarveru, s.b. fór upp í æfingarhúsnæði til strákanna í shadow parade og sat í sófa og flissaði.
var með þá mestu hormóna-fyrirtíðarspennu sem að ég hef fengið í langan tíma. andskotans pillan, sú sama og stendur fyrir bólunum.
kvaddi birtu mína.
hitti fyrrverandi kærastann minn sem vill ekki tala við mig. skil það svosum...
las andstyggilegt "komment" frá manneskju hérna á blogginu sem að greinilega þekkir mig ekkert. undarlegt hvað óhamingjusamt fólk leggur sig mikið fram við að smita óhamingjuna út frá sér. sárast fannst mér hvað ég tók þetta nærri mér en að endingu sætti ég mig við þetta og vorkenndi bara blessaðri pysjunni sem líður augljóslega svona illa.
sá flugeldana á menningarnótt en lítið annað sem tengist þeim degi.
skældi.
var að vinna í gær.
og að endingu... nágranni minn bankaði hérna upp á með kúk í klósettpappír og sagði ösp, sem var svo óheppin að fara til dyra að hún dimmalimm mín hefði skitið í rúmið hjá sér. ég kaupi það ekki fyrir milljón! þetta olli mér samt áhyggjum... fyrir það fyrsta, hvernig ég get ég sannfært nágrannann sem virðist vera svo viss um að dimmalimm sé sökudólgurinn sé það ekki? og ég bara nenni ekki að fara að standa í einhverjum amerískum nágrannaerjum sem enda á því að einn daginn opna ég útidyrahurðina og þá liggur kötturinn minn í bútum á mottunni fyrir utan. eða það væri svona "worst case scenario".

fjandinn! dagurinn er fullkomnaður! var að fá fyrsta emily strange teiknimyndasögublaðið, chairman of the bored í pósti. ég "pre-orderaði" það fyrir svona fjórum mánuðum síðan og það er m.a.s. áritað af buzz parker, gaurnum sem teiknar emily strange. ég tími næstum því ekki að fletta því... þetta er gullið mitt.

í dag er ég þunn af því að í gær var ég óskaplega tipsí. það þýðir þó ekki að ég ætli ekki að sletta úr klaufunum í kveld eða alla helgina ef því er að skipta. öspin er líka að koma til okkar í kvöld og ég get vart beðið... auk þess eigum við það mesta magn af áfengi í skápum okkar og ísskáp sem ég hef á ævinni augum litið.
það ver stelpukvöld í gær. ég, birtan mín og bryncí mín fórum á maru og fengum okkur sushi hjá þjóni sem var ekki mellufær í íslensku. það var varla þverfóta fyrir frægum á sushi-staðnum, ryan phillippe, barry pepper og jamie bell (strákurinn úr billy elliot) voru allir þar að fá sér sushi og stelpurnar pissuðu næstum á sig. ég reyndi að taka þessu með jafnaðargeði. eftir sushi-ið lá leiðin á sirkus en þar var ekki þverfóta fyrir miðaldra pervertum með kaffibrúnku og gráa fiðringinn. þar var líka sú undarlegasta útlítandi kona, held að þetta hafi verið kona sem að ég hef augum litið. ég get bara eiginlega ekki lagt nógu mikla áherslu á hversu undarlega útlítandi hún var en þetta var alveg eins og það sem að maður sér bara í breskum slúðurblöðum. hún var búin að fara í svo margar lýtaaðgerðir og pumpa svo miklu efni í varirnar á sér að hún leit út eins og einhverskonar geimvera eða kannski bara önd. með andlitið allt svona framsett og varirnar eins og andargoggur, hárið allt strekt aftur og það vantaði m.a.s. part af því rétt fyrir ofan eyrun. undarlegt að fólk skuli sjálfviljugt afskræma sig svona. og ég varð ofur-tipsí, alltaf sami hænuhausinn... birtan mín er að fara á morgun aftur til köben og ég finn fyrir örlitlum leiða í sálinni af því að hún veit alltaf hvað ég er að meina og hvenær ég er að bulla. en hvað um það...
stofnfundur hljómsveitarinnar okkar bryncí verður haldinn hátíðlegur næsta mánudag. við erum enn ekki komnar með nafn en ég á sumsé að vera textahöfundurinn í bandinu svo að ég hlýt að geta fundið upp á einhverju fleygu og þjálu nafni. og ég tek það fram fyrir viðkvæmar sálir að textarnir verða ekki um fiðrildi og rósir...
ég verð að segja að álit mitt á agli helgasyni dalaði aðeins þegar ég fletti tímaritinu birta áðan. mér finnst egill rosa sniðugur en eiginlega bara af því að honum finnst ég vera svo sniðug, skiptir ekki öllu máli hvernig hrifning verður til. en hann er þarna í "brennslan mín" í birtu, mig dreymir reyndar um að fá að vera í því með uppáhalds lögin mín en hann nefnir eitt lag sem er með nana mouskouri og harry belafonte. harry belafonte er fínn en nana mouskouri! kommon! mamma mín hlustar á hana og kvaldi hlustir mínar þegar ég var barn með þessu væli... díses kræst egill, hvað varstu að pæla?
og það er búið að stofna söngflokk með "burnátin" úr ídolinu í broddi fylkingar. þau kalla sig heitar lummur... réttnefni væri kaldar lummur.
jæja, ég ætla að hætta að vera bitur og önug, ég ætla að vera hress og kát og te-drekka úr mér þynnkuna...
vá! sumarið er að verða búið og ekki mótmæla mér... þetta er búið að vera viðburðarríkt sumar, vægast sagt. ég vildi að ég gæti sagt ykkur frá öllu en það verður bara að bíða betri tíma, kannski þegar að ævisagan mín kemur út... kannski. ég er bara fegin að haustið er að koma, því fylgir ró.

loksins loksins!!! loksins kláraði ég þessa aulalegu smáhluti sem hafa nánast haldið fyrir mér vöku seinustu vikurnar. ég byrjaði á því að bruna upp í háskóla til að fá sönnun(vottorð) fyrir því að ég væri þar skráður nemandi. fyrir þetta eina a4 blað þurfti ég að punga út 300 krónum, það var reyndar með vatnsmerki og örugglega 160 gr. því næst lá leiðin niður í félagsþjónustu til að skila inn þessu blessaða vottorði. mér var nefnilega tjáð af einhverri konu þar, svo virðist þó vera að það hafi verið í draumi að ég ætti að skila skólavistar-vottorði inn og þá myndu leigubæturnar eitthvað hækka. það er lygi! það gerist ekki neitt gott þó að maður skili inn þessu bévítans vottorði og ég mig þess vegna spyr: hvers vegna í andskotanum þurfti ég þess þá?!? eftir þessi áreiðanlegu vonbrigði og 1000 kall í bónus var það rúsínan í pulsuendanum, bankinn. að þessu sinni vandaði ég valið vel þegar ég stóð fyrir framan skjáinn með myndunum af þjónustufulltrúum bankans. ég valdi mér eina sem að ég hef talað við áður og er óskaplega indæl með hæfilega mörg aukakíló og viðráðanlega brjóstaskoru. ég bað hana um að hagræða reikningi mínum með tilliti til þess að ég yrði á (fasista)námslánum í vetur. og svo spurði ég hana út í greiðsluþjónustuna sem að ég setti mig í fyrir þremur vikum síðan því þrátt fyrir aðvörunarorð múmínmömmu hef ég ákveðið að vera í greiðsluþjónustunni. ég var eiginlega farin að efast um að þessi bláeyga sumarstúlka með óviðráðanlegu brjóstaskoruna sem afgreiddi mig þá hefði gengið tryggilega frá öllum lausum endum. og það var auðvitað rétt og alveg eins og ég hafði spáð fyrir um, ég átti eftir að skrifa undir eitthvert mjög mikilvægt "plagg" til að hjólin gætu farið að rúlla. djöfuls sílikon kjáni! en ég ætla ekki að drepa greyið með baktali... hún var ný.

mikið rosalega er dýrt að fljúga innanlands! og mikið óskaplega er dýrt að taka rútu norður... við getum allt eins tekið flugið, það munar 4000 krónum...

í dag ætla ég að vera fullorðins og gera hlutina sem þarf að gera og í kvöld ætla ég að leigja mér einhverja væmna ræmu og hafa það huggulegt með sjálfri mér því örninn minn verður í upptökum. þetta er annar hamingju-sprengdur dagur... gaman þegar að það koma svona tveir í röð og ég trúi því að það haldist út vikuna því að ösp er að koma til okkar á föstudaginn og ég hlakka óskaplega mikið til. hún ætlar að vera hjá okkur yfir helgina og menningarnóttina, gista í hryggskekkjusófanum sem að björk litla er búin að gista í seinustu tvær nætur og við ætlum að verða ofur-tipsí saman og menningarlegar. mig grunar samt að rigning muni setja strik í reikninginn en hvað um það, ég held þá bara dauðahaldi í kirsuberjaregnhlífina sem að svanhildur frænka gaf mér.
ég er farin að hlakka til jólanna. þetta er venjulega tíminn sem að sú tilhlökkun fer í gang, eftir það er það afmælið. ég get bara ekki beðið og aðal ástæðan er sú að örninn bað mig um að halda jólin með sér þegar við vorum bara búin að vera kærustupar í nokkra daga. það bræddi hjarta mitt og mér fannst það óskaplega rómantískt. ég gæti ekki hugsað mér betri blöndu, örn + jól.

fyrir áhugasama og ekki með ykkar hjálp tókst mér að gera alveg hreint afbrgðs kjet-bollur:

500 gr. ungnautahakk
1 dl rasp
1 egg
olía
rifinn ostur
krydd

og með þessu hafði ég svo steiktar kryddkartöflur og mjög vafasama brúna sósu sem ég gerði bara til heiðurs stóru systur. ég er annað hvort að breytast í miðaldra húsmóður eða mömmu mína...
fórum á fantastic 4 í bíó áðan. ég veit nú ekki alveg með hana en ég veit að þetta er u.þ.b. þúsundasta ameríska myndin sem ég sé sem endar á skoti á frelsisstyttuna.
góða nótt.

jæja! þá er ég byrjuð að mála og litla systirin farin í smáralindina. í kvöldmat ætla ég að hafa hakka-bollur nema hvað að ég er búin að gleyma uppskriftinni góðu sem að kata systir gaf mér. ég man að það var rasp, man ekki hversu mikið, eitt egg held ég, olía og mjólk... ég get ómögulega munað réttu hlutföllin. svo var það hakkið og það á ég til. lumar einhver á góðri hakka-bollu uppskrift?

lítil systir sefur í sófanum okkar og ég fer ekki ofan af því að það er komið haust. ég var einmitt að hugsa um það í gær þegar ég var úti að labba hvað það væri komin mikil haust-lykt í loftið og allt einhvern veginn orðið kaldara. ég kann ósköp vel við haustið af því að það er svo kósý og því fylgir ákveðin ró þó að ég verði auðvitað að passa að sálin detti ekki niður í öllum drunganum. en ég hef málverkin til að halda mér uppi og svo fer skólinn að byrja. ég dauð-kvíði því náttúrulega en tilhlökkunin er yfirgnæfandi enn sem komið er og auk þess mun skólinn aldrei byrja fyrr en kl. 13 á daginn. sweeeeet!
ég og örninn, prinsinn minn erum að fara norður seinustu helgina í þessum mánuði til að heimsækja mömmu hans og pabba og sætu systurnar tvær. ég hlakka óskaplega til, svo óskaplega! og við ætlum að taka rútuna sem mér finnst dásamlegt, horfa bara á dvd á leiðinni í tölvunni og hlusta á músík... og kannski kyssast pínu...
mikið ofboðslega er ég hamingjusöm í dag.

og það er kominn enn einn mánudagurinn... þrátt fyrir að vera í fríi finn ég fyrir andrúmslofts-breytingum þegar það er mánudagur eða einhver annar virkur dagur...
ég var að vinna í gær í eymó og hafði engu gleymt, var með dálitlar áhyggjur af því að kunna ekki lengur á kassann út af athyglisbrestinum. en svo var ekki, þetta var bara eins og að hjóla... það var fínt að fara aftur í vinnuna, tíminn leið hratt og ég undraðist á því hvað það eru ennþá margir túristar hérna. blessuðu litlu túrista-skinnin. ég brunaði svo heim eftir vinnu á black beauty af því að ég var dauðhrædd um að kofinn væri brunninn ofan af okkur. við skelltum nefnilega einni bakaðri kartöflu í ofninn sem við áttum eftir laugardags-grillið og ætluðum að gæða okkur á en útaf einhverri fitu í botninum á ofninum fylltist allt af reyk hérna á bergó og við stóðum bara bæði rauðeygð og hóstandi og vissum ekkert í hvorn fótinn við áttum að stíga. en það endaði allt vel. mental note: kaupa ofnhreinsi!
móa er að koma í kaffi til mín á eftir og ég ætla að bjóða upp á brauðið sem frúin ég bakaði á laugardaginn. ég vona að það sé ennþá gott þó að það sé dulítið eins og að borða steypu af því að það er svo þétt í því eitthvað. en enginn er smiður í fyrsta sinn og þetta var fyrsta brauðið af vonandi mörgum sem ég mun baka. mamma ætlar svo að bjóða mér á jómfrúna í kvöldmat og ég hlakka óskaplega til af því að mér finnst "smurrebröd" ómótstæðilega gott.
ég ætla að byrja að mála í kvöld, ég verð að byrja að mála í kvöld. það er erfitt að koma sér af stað og ég er með einhverja sköpunar-teppu. kannski af því að það er svo mikið af tilfinningum sem leika lausum hala í hausnum á mér. ég hefði þó haldið að það ætti nú að hjálpa til... ég ætla allavega að gera tilraun til að koma þessum miklu tilfinningum á strigann í kvöld. og svo þarf ég að andskotast til að gera leiðinlegu hlutina... fá vottorð um að ég sé í skólanum uppi í háskóla, fara með það í félagsþjónustuna svo að ég fái betri leigubætur, fara í bankann and that´s about it. ég skil ekki hvað ég mikla þetta fyrir mér...
ég held annars að ég sé að fá hálsbólgu.

ég fer ekki ofan af því... cheerios með léttmjólk er besti matur í heimi! ódýrt, hollt og gott...
ég er að reyna að vera dugleg við að taka vítamín þessa dagana... en það eina sem ég man eftir að taka er magnesíum og fólín-sýra (hljómar ekki vel þetta nafn...). bæði á að vera gott fyrir sálina og ekki vil ég taka neinar andskotans lundarlyftur (þunglyndislyf) og svo skilst mér að fólín-sýran sé mikilvæg fyrir allar konur á barneignaaldri. ég þyrfti hinsvegar að fara að venja mig á að taka járn, það er enn eitt dópið sem á að vera gott fyrir konur þar sem að við missum að meðaltali líter af blóði í hverjum mánuði eins og ég reiknaði hér út á bloggsíðunni ekki alls fyrir löngu. og svo tek ég náttúrulega "pilluna" svo að ég leggist nú ekki í ótímabærar barneignir, það vill enginn og allra síst ég. ég held reyndar að þessi fjárans pilla sem heitir því háfleyga nafni gracial láti mig fá bólurnar sem nú vafra um á andliti mínu því ekki er ég unglingur og ég ét lítið sem ekkert sælgæti. og svo eru brjóstin á mér óeðlilega stór, kenni "pillunni" líka um það.

við hjónaleysin erum sumsé að fara að halda grillveislu á morgun eða við verðum með heitt grill og vinir okkar geta svo komið með sinn eigins mat og veigar og grillað hjá okkur og drukkið áfengi. þetta verður einskonar innflutningspartý því við höfum enn ekki haldið neitt slíkt. en málið er að við eigum ekki grill og á mig herjar nú mikill kvíði yfir því. ég er nú orðin töluvert afslappaðri en ég var á árum áður, aðeins minni þjóðverji í mér nú en áður fyrr og ég ætlaði að taka grill-dæmið á "þetta reddast" viðhorfinu en það er einhvernveginn að bregðast mér núna... ég skil ekki hvað ég er að bulla... við kaupum bara fullt af einnota grillum og reddum þessu þannig. hvar ætli fáist ódýr kolagrill?

stundum þegar ég vil vera "fullorðins" horfi ég á fréttir í sjónvarpinu, ég hlusta reyndar alltaf á útvarpsfréttir en þegar ég vil vera extra "fullorðins" horfi ég líka á kastljósið. t.d. í kvöld ákvað ég að horfa á kastljósið og þar voru dagur b. og þessi móðursjúki í vinstri-grænum sem ég er svo hrifin af að tala um klofninginn mikla. og ég skal segja ykkur það og ég er ekki að ýkja að ég held ég hafi skilið svona í mesta lagi 5% af því sem þair voru að tala um. það fauk gersamlega útum gluggann þetta "fullorðins" þema mitt og ég varð enn sannfærðari um að ég sé vangefin eða með mikinn athyglisbrest. svona er þetta nú suma daga...
annars lítur út fyrir að ég muni ekki komast í eina einustu útilegu þetta sumarið og ég er mjög óhress með það, mjög svekkt.

ég og bryncí ætlum að stofna hljómsveit þegar hún kemur heim að norðan á sunnudaginn. ég veit ekki alveg hvað ég á að gera í þeirri hljómsveit nema kannski syngja því ekki var ég sett í hljóðfæranám sem barn og kann þess vegna ekkert á hljóðfæri... jú annars, reyndar kann ég á munnhörpu en ég veit ekki hvernig það á að passa inn í hljómsveitina. svo kann ég eitt lag á píanó, eitt lag á gítar og bassann í nokkrum mazzy star lögum... það er svona u.þ.b. það eina sem ég kann og mér finnst ég vera lítils virði fyrir vikið, sérstaklega þegar að maðurinn sem ég elska er tónlistar-snillingur... en það hlýtur að reddast.
ég er að velta fyrir mér nöfnum á nýju hljómsveitinni, dettur ekkert sérstakt í hug... kannski píkan eða kynferðislegt frávik... ég og bibbi vorum/erum í hljómsveitinni berklunum og höfum fram að þessu gert eitt lag sem við settum á disk. það stóð nú alltaf til að gera 12" vínilplötu í sumar með tveimur lögum á hvorri hlið... veit ekki alveg hvernig staðan er á því núna.
það er ósköp mikil leti í mér í dag, mig langar mest bara til að liggja undir teppi og horfa á vídjó... jafnvel að ég láti bara verða af því. það eru þó nokkrir hlutir sem ég þarf að fara að sinna, t.d. byrja að mála fyrir sýninguna okkar þuru sem verður 10. september. ég þarf enn og aftur að fara í bankann og gera sjálfa mig að athlægi útaf námslánunum, koma svo einhverju skipulagi á þessi fjárans fjármál mín og byrja að borga niður yfirdráttinn... bara svona til að sýna lit sko. ég er ekki alveg að skilja þessa útreikninga þarna hjá LÍN, ég er enn að velta vöngum yfir þessu rugli. er það virkilega svo að einstæðingur í leiguhúsnæði á að geta komist af með 62 þúsund á mánuði? er það virkilega???

fór til geðlæknisins snemma í morgun og reyndi þ.a.l. nýja strætókerfið í fyrsta skipti. ég hef fram að þessu lítið leitt hugann að því, annað en móðir mín sem ég held að hafi samtals talað um nýja strætókerfið við mig í tíu klukkutíma og ég vissi þess vegna ekki alveg hverju ég ætti von á. og þar sem að hún, geðlæknirinn asnaðist til að flytja stofuna sína upp í það vesæla helvíti á jörðu sem mosfellsbær er lá leið mín þangað. en nú er tíðin önnur, nú þarf ekki að taka sjö strætóa og vera tvo tíma á leiðinni upp í mosfellsbæ. vagninn stoppar bara á hlemmi núna og ég var tæpan hálftíma á leiðinni, það er ágætt. annars fékk ég vægt taugaáfall og viðbjóðs-nostalgíu kast þegar ég rúntaði þarna um. sá húsin sem ég hékk í heima hjá gömlum vinum, tré sem ég gróðursetti þegar ég var í andskotans únglingavinnunni, gamla skólann minn og þar sem læknirinn er með stofuna hékk ég iðulega fyrir utan á síðkvöldum, 14 ára, dauðadrukkin af landa og í kraftgalla... stundum í únglingasleik ef að ég var "heppin". djöfull skal ég aldrei búa í mosfellsbæ aftur! en að öllu þessu slepptu var ósköp gott að fá að tala út um allt, kollurinn á mér skýrðist aðeins og ég held m.a.s. að ég hafi orðið enn ástfangnari en ég var þegar ég vaknaði í morgun, ef það er hægt. úff hvað ég er ástfangin, ég er að fá legusár af ást...

ég hef alls engar áhyggjur af því að ég sé að eldast, það er óumflýjanlegt og því til lítils að vera að ergja sig á því. ég geri mér algjörlega og fulla grein fyrir því að kannski muni ég einhvern tímann verða gráhærð og fá hrukkur og það angrar mig ekki hið minnsta. ég hef komist að því að appelsínuhúð er líka óumflýjanleg og þess vegna er líka ástæðulaust að vera að velta sér uppúr því.
ég hlakka alltaf til að eiga afmæli, sama hversu gömul ég er að verða hverju sinni. afmælisdagurinn er fyrir mér eins og ný byrjun, ekki nýársdagur eins og hjá svo mörgum. nýtt upphaf... ég á eiginlega ekki til orð yfir hrifningu minn á tímanum og hvernig hann líður og hvað mér finnst gaman að eldast. það er þess vegna spennandi staðreynd að eftir tæpa sjö mánuði verð ég 27 ára og ég get ekki beðið eftir því. þó ykkur að segja og þeir vita það sem þekkja mig að ég kæmist auðveldlega upp með að segjast vera tvítug, jafnvel 18 ára. fólki finnst þetta víst kostur þó ég hafi enn ekki orðið vör við það. það eru t.d. bara tvær vikur síðan ég var spurð um skilríki þegar ég var að kaupa mér sígarettur. það er 18 ára aldurstakmark þegar kemur að sígarettukaupum einstaklinga. svo tæknilega séð gæti ég sagst vera 17 ára...
en ég velti því líka fyrir mér hvaða stöðluðu ímynd aldur hefur, hvað maður á að vera búin að afreka þegar maður er orðin ákveðið gamall samkvæmt reglum samfélagsins. reglur sem að við höfum sjálf búið til en hafa blessunarlega breyst í tímans rás svo að pressan á að "fullorðnast" er kannski ekki alveg sú sama og hún var fyrir nokkrum árum eða svona áratug eða tveimur síðan.
og ég er 26 ára... ég á ekki íbúð og ég get í hreinskilni sagt að ég er ekki alveg að sjá það fyrir mér að mér muni nokkurn tímann takast að kaupa slíkan grip, allavega ekki í náinni framtíð og það angrar mig ekki.
yfirdrátturinn minn hefur farið hækkandi síðan ég bjó í danmörku fyrir sex árum síðan og er orðinn svo hár að hann er nánast eins og hluti af mér, eins og annar útlimur sem ég mun aldrei losna við. á angurs-skalanum 1 - 10 angrar það mig svona upp í 3. ég á stundum ekki peninga fyrir mat þegar það eru alveg tvær vikur, stundum þrjár eftir af mánuðinum. það pirrar mig ekki svo mikið, það pirrar mig meira þegar ég á ekki fyrir sígarettum. ég hef reyndar tekið ákvörðun um að hætta að hafa áhyggjur af peningum, það er eins og allt hitt, til einskis að hafa áhyggjur af. ég veit alveg að ég mun aldrei búa á götunni og borða kattamat úr dós af því bara ég veit það, það er staðreynd og svo á ég góða að.
ég er ógift og ég á kærasta sem er þremur árum yngri en ég og ég veit ekki alveg hver er skoðun mín á giftingum... ég veit að mér finnast brúðkaup mjög rómantísk og stundum hanna ég kjól í huganum sem að ég myndi vilja gifta mig í, ég ímynda mér matinn í veislunni og hvar ég myndi vilja giftast og þar fram eftir götunum. en það er einhvern veginn eins og dægradvöl hugans, ég hef engar áhyggjur af því, ég veit ekki einu sinni hvort ég muni giftast þó að það væri ósköp indælt ef einhver vildi það, giftast mér og það myndi gerast. en akkúrat núna er ég bara svo skotin og það er svo gaman að eiga kærasta eins og örninn sem ég ann svo heitt að mér væri sama þó ég ætti bara kærasta allt til dauðadags...
og mig hryllir við barneignum. það klingir ekki vitund í eggjastokkunum á mér, mér finnast m.a.s. flest börn fyrir utan litla frænda hann ástþór örn, ísold hennar móu og úlf hennar bryncíar hund-leiðinleg. ég get ekki hugsað mér að verða móðir fyrr en í fyrsta FYRSTA lagi eftir 2-3 ár... höfum það 3...
svo er það náttúrulega þetta með röddina, líklega aðal ástæðan fyrir því að fólk heldur stöðugt að ég sé 17 ára. ég veit ekki hvort ég ætti að fara til læknis útaf því, ég veit ekki hvort það gæti almennilega verið ég án helíum-raddarinnar... svona hugsar 26 ára tinna.

mér er spurn með eitt... ætli þjóðin væri jafn flemtri slegin yfir þessu máli þarna með fyrrum framkvæmdastjóra KEA og feðraorlofið hans ef að sá sem umræddi væri kona og hennar fæðingarorlof? hversu oft ætli að sama rökleysan eigi sér stað með konur en enginn veitir því nokkra eftirtekt?

We don't see things as they are, we see things as we are.
Anais Nin

nýjustu fréttir: fór í kringluna með þuru og viti menn! ég fann þessa ansi hreint fallegu, tæknilegu og kónga-bláu brauðrist í byggt&búið. ég sagði ykkur það! og hún var m.a.s. á tilboði, 1.700 krónur. billegt!!! ha!?!?!?!
annars á ég aftur von á matargesti í kvöld. birtan mín er að koma í mat til mín, en þó bara í afganga frá því í gær. það er ekkert verra... örninn minn er á fullu í upptökum þessa dagana, litlu drengirnir í shadow parade að fara að gefa út plötu. allt að gerast. ég hlakka svo óskaplega til þegar gripurinn verður til og það er orðið nokkuð augljóst að það liggur fyrir mér að vera grúppía... svona með tilliti til valsins míns á kærustum... hmmm... hann er yndi... ég fæ bara í hnén að hugsa um hann...

ef einhver er á leiðinni til bandaríkjanna þá vantar mig dáldið úr victoria´s secret...

bauð dóru litlu í mat í gær. ég færist nær og nær þeim draumi að ég vilji verða kokkur þegar ég verð stór. alveg eins og kata systir. ég hef óskaplega gaman af eldamennsku þó ég gæti ekki bjargað lífi mínu þegar kemur að því að fara eftir uppskriftum, er með öllu ófær um það. það sem mér finnst skemmtilegast við eldamennskuna er ekki endilega útkoman heldur það að ég sé að fæða þá sem mér þykir vænt um, ég elda oftast fyrir þá sem mér standa næst. þetta er svona svipuð tilfinning og ég fæ þegar ég gef vinum mínum góðar jóla- eða afmælisgjafir.
ég fór í ljós í gær, fannst ég vera orðin eitthvað aids-leg. það tekur alltaf örlítið á fyrir mig að fara í ljós útaf fólkinu sem vinnur á þessum sólbaðstofum, leður-fólkinu eins og ég kalla það. það eru annars bara fordómar í mér því það er ekki neitt yfir framkomu þeirra að kvarta, allir voða huggulegir. en þetta er leifar af gömlum draugum í sálinni á mér, óttinn við hvað öðrum finnst um mig. þetta hefur þó batnað til muna, áður en ég byrjaði að greiða úr sálarflækjunum fyrir þremur árum gat ég varla farið inn í búð án þess að líða eins og alsberum mongólíta. nú er tíðin önnur, nú hef ég tilverurétt eins og hver annar og líður ekki eins og flugunni í súpunni. og vel á minnst... ég á einmitt þriggja ára geðsjúklingaafmæli um þessar mundir, það hefur heilmikið vatn runnið til sjávar á þessum þremur árum og ég er ekki sama tinnan og ég var þá. eða jú, kannski sama en aðeins betri...
mér sýnist á öllu að hún dóttir mín, dimmalimm stefni hraðbyr í forstjórastöðuna hér í hverfinu. þetta litla smávaxna kattar-kríli setur það ekki fyrir sig að þurfa að lumbra á síamsköttum sem eru á stærð við kálfa, þeir sem þekkja til katta vita líka að síamskettir eru þeir furðulegustu eða norskum skógarköttum sem líkjast meira ljónum en nokkurn tímann köttum. ég finn fyrir móðurlegu stolti þegar ég heyri í henni gargandi úti á götu að verja hornið sitt. sjaldan fellur eplið langt frá eikinni...
eftir ljósa- og bónusferð í gær kom ég við í þorsteini bergmann á leiðinni heim. ég hugsaði með mér að það væri eigingjarnt að eyða peningum bara í sjálfa mig, kaupa mér skó eða föt þar sem að örninn minn hefur eiginlega fram að þessu verið "the money-bags" á heimilinu svo að ég ákvað að fara milliveg. mig langaði til að kaupa eitthvað smá og millivegurinn var þess vegna að kaupa eitthvað til litla heimilisins okkar sem að ég er óskaplega stolt af. mig langaði að sjáfsögðu í allt inni í þorsteini bergamann, yndisleg búð en endaði á að kaupa eftirfarandi hluti:

3 bolla með blómamunstri og undirskálum sem ég er búin að girnast í nokkrar vikur
2 kökudiska með svona 60´s munstri
2 græn glös
mjólkurkönnu, svona lítil sem að maður hefur með í kaffiboðum sem er í laginu eins og kusa og mjólkin kemur út um munninn á henni
kringlóttan bakka með væminni kisumynd á til að bera fram teið þegar ég held öll þessu stórfenglegu teboð mín

og allt þetta kostaði bara 2.700 krónur. það kalla ég vel sloppið!
nú vantar okkur bara hraðsuðuketil, þessi sem við eigum núna er hálftíma að sjóða vatn í tvo bolla og gerir mig alveg gráhærða. einu mistökin sem ég hef gert í IKEA... brauðrist þar sem að við geymum oftast brauðið okkar í frystinum og teketil af því að við þömbum te hérna á bergstaðastrætinu eins og við fáum borgað fyrir það. ég er núna að mana mig upp í að fara í kringluna og kíkja í byggt&búið, þar rambar maður stundum á ódýra hluti eins og brauðrist eða hraðsuðuketil.
see ya!

halló allir saman!
jæja, þá er ég komin heim úr sveitinni, birtist í gærkveldi eftir viðbjóðslegustu rútuferð sem ég hef upplifað. mig grunar að rútubílstjórinn sem að var stúlka, ekki mikið eldri en tvítug hafi verið í einhverju annarlegu ástandi, kannski freðin eða þaðan af verra. auk þess var svo mikið rok að ég var á nokkrum tímapunktum dauðhrædd um að ég þyrfti að mæta á fund feðra minna í rútubíl. ekki virðulegasta himna-ferðin...
annars var fínt í sveitinni, gott að vera með stóru systur sem er eiginlega næstum eins og mamma mín og ég hef uppgötvað ástríðu mína í að leggja fínt á borð. þetta leið tiltölulega fljótt enda oftast nær nóg að gera þó að hjartað í mér væri stundum af rifna af söknuði eftir erninum sem var á dalvík. ég óskaði þess iðulega eða mjög oft að ég væri þar hjá honum þó að eftir á að hyggja hefðu aðstæðurnar bara orðið vandræðalegar með tilliti til fyrrverandi eiginkvenna "and all". en í arnarfaðm skreið ég þegar ég kom í bæinn og þar á ég heima. kannski ég geti bara farið næsta ár á fiskidaginn mikla... það væri skemmtilegt.
ég er einhvernveginn búin að tapa hreinskilninni, ég er allt í einu farin að hafa áhyggjur af því hverjir séu að lesa þetta blogg, finnst ég þurfa að passa mig á því hvað ég skrifa sem er mjög erfitt af því að þá finnst mér ég ekki eiga neitt erindi hingað. og það er kannski bara merki um að ég eigi að taka mér frí... það er frá heilmiklu að segja, því get ég lofað ykkur, mér líður næstum illa yfir því að geta ekki skrifað allt sem ég er að hugsa. núna skil ég hvernig venjulegu fólki líður með öll sín leyndarmál... en kannski ætti ég ekkert að vera að þegja, kannski ætti ég bara að segja ykkur frá því að ég var veik og kannski ætti ég að segja ykkur frá því hversu mikil angist getur fylgt því að vera svona ástfangin þegar maður elskar sjálfan sig ekki alveg nógu mikið. en kannski geymi ég það bara fyrir geðlækninn sem ég sendi tölvupóst í morgun og bað um að fá að hætta í fríinu. ég verð að tala...