sunnudagsmorgunn... eða sunnudagur rétt fyrir hádegi og ég er mygluð með málninguna frá því í gær haldandi dauðahaldi í andlitið á mér. best að fara í sturtu... annars er ég að fara á tónleika í kvöld í fríkirkjunni þar sem ég mun hlýða á tengdamóður mína, kristjönu arngrímsdóttur þenja raddböndin... og þvílík raddbönd sem þar fara. örninn minn spilar undir á gítar og öspin mín spilar á sín raddbönd með móður sinni og þegar þessar tvær syngja saman opna himnarnir hliðin sín... þið heyrðuð kannski í pálma "á rauðu ljósi" gunnarsyni dásama kristjönu á rás 2 í morgun, hann fór eigi með fleypur... svo ef þið viljið heyra hvernig móðir jörð hljómar mæli ég með því að þið brunið í skálholtskirkju á tónleika kl. 16 eða komið í fríkirkjuna í kvöld kl. 20. þið munuð sko ekki sjá eftir því... ég ætla að drekka áfengisgutl á eftir enda er annar sunnudagur í þessari viku á morgun.

p.s. tinnbert kirsuber tók þessa mynd af kristjönu í "miniatúr" garðinum okkar en ég stal henni af síðunni hjá einhverjum júlla. sorrí júlli!

þá á hún blessuð móðir mín afmæli í dag... til hamingju með daginn elsku mamma mín!

pssst...

hva! maður sefur einu sinni til hádegis og þá er bara komið sumar&sól þegar maður vaknar... annars er mér meinilla við að sofa svona frameftir eins og einhver únglíngur með bólur og líkaminn greiðir alltaf fyrir það semi-dýru verði. það tekur ótrúlega langan tíma að vakna almennilega og líkaminn er einhvern veginn allur í beyglu. þetta er það sem gerist þegar fólk eins og ég sem ekki er vant að sofa út sefur út. að ógleymdu nagandi samviskubitinu... en það er föstudagur, dásamlegt veður og svosum ekki yfir neinu að kvarta... ætli einhver hafi gert ritgerðina fyrir mig á meðan ég var í dáinu?

annars er ég að fara að vinna í kvöld. það finnst mér gaman... ég hef gaman að því að vinna á föstudagskvöldum í bókadeildinni. alltaf svo skemmtilegt andrúmsloft burtséð frá því hvort ég geri eitthvað eftir vinnu eður ei. veit ekki með kvöldið í kvöld... langar doldið á vorblótið á NASA eða bara að fá mér bjór einhversstaðar. maður veit ekki...

annars hringdi leigusalinn okkar indæli þegar ég var u.þ.b. að opna augun, enn með slefuna í munnvikinu... hann ætlar að hækka leiguna blessaður, ég lái honum það svosum ekkert með tilliti til vísitölunnar og svoleiðis rugls en fyrir utan það voru líka góðar fréttir... svosum ekkert óvæntar en þeim fylgir ákveðinn tímabundinn léttir. við fáum sumsé að vera hérna áfram, eins lengi og við viljum og það er gott að vita til þess. fyrir fólk eins og mig sem á einstaklega erfitt með óvissu og breytingar... ég er reyndar að hugsa á meðan ég skrifa þetta að það væri alveg frábært ef við gætum bara verið hér þangað til að við verðum "stór" og höfum efni á að kaupa okkar eigins íbúð. eini gallinn er að okkur vantar geymslu en það má nú svosum alltaf finna útúr því. það er svo óskaplega gott að vera hérna á bergstaðastrætinu, góður andi og frábær staðsetning. já já...

ég hef annars lítið annað að segja... jú! eitt... við horfðum á fáránlega undarlega mynd í gær sem heitir dead meat. "splatter" mynd í anda fyrstu mynda peter jackson eins og braindead, meet the feebles og svoleiðis mynda... ég mæli með henni fyrir kvikmyndaáhugafólk... bara "for the fun of it". ekki meira í bili. hafið það gott í dag...

farsíminn sem ég keypti mér fyrir nákvæmlega ári síðan, farsíminn sem ég var að borga seinustu afborgunina af í byrjun þessa mánaðar dó áðan. hvur andskotinn! hvern djöfulinn á það að þýða?!?!? þetta er kannski ágætis tækifæri til að hætta bara alfarið í þessu farsíma-rugli. mér finnst hvort sem er svo drep-leiðinlegt að tala í síma að það jaðrar við ofnæmi... en uppá móti kemur að ég er mjög tækjasjúk, hef t.d. sérlega gaman að því að eignast nýja farsíma til að fikta í... svona er ég nú öfugsnúin. en það kemur í ljós hvað ég geri, kannski kaupi ég bara þann ódýrasta sem er í boði. eða ekki.

annars er ég eiginlega hætt við að hætta hjá geðlækninum. a.m.k. í bili... hún var eitthvað svo klár í morgun, ég fékk það bara ekki af mér að "dömpa" henni. hún sagði margt af viti og þá helst í tengslum við þessi árans ritgerðarskrif mín og sjálfshatrið eins og hún kallar það. mér finnst það nú helst til harðort... en hvað um það, ég held ég haldi áfram. ég verð reyndar að fá að borga henni í blíðu, hef ekki haft efni á að borga blessaðri konunni síðan í febrúar. kannski slepp ég með fótanuddi...

og ég ætla núna aðeins að tala um það hve fátæk ég er... mér finnst það svo hrikalegt. ég fer ekki einu sinni á kaffihús, hleyp alla leið í bónus þó okkur vanti bara einn pott af mjólk, rista brauðið svo það finnist síður að það sé aðeins farið að slá í það... en þrátt fyrir þetta lifi ég frábæru lífi svo ég er eiginlega bara að grínast. mikið vildi ég samt og það er án efa mín næst-æðsta ósk að við hefðum nægilega mikið fé á milli handanna svo við gætum lagt til hliðar í hverjum mánuði og safnað fyrir útborgun í íbúð. það mun ALDREI gerast, því get ég lofað ykkur.

í strætó áðan á leiðinni heim úr ógeðslega mosfellsbæ var mér litið inní bíl þar sem við vorum stopp á rauðu ljósi... inní bílnum sat maður sem eyddi ÖLLU rauða ljósinu í að klóra sér í typpinu og pungnum. af mikilli áfergju vil ég bæta við... frjótt ímyndunarafl mitt gat ekki látið þetta dásamlega tækifæri fram hjá sér fara svo í mínum sjúka huga er þessi blessaði maður nú rauðu-ljósa-spennurúnkari. ég hef spunnið margar svona sögur í huganum um nágranna mína og allir eiga þeir það sameiginlegt, í sögunum þ.e. að vera með óhreint mjöl í pokahorninu, bara misjafnlega mikið. ég læt sögurnar kannski flakka hér við tækifæri.

já já... ég biðst forláts á þessari færslu í gær... lá bara dáldið illa á mér útaf ritgerðinni sko... þetta var bara smá svona "outburst". þetta er í lagi núna, ræddi málið við örninn minn og þá dró auðvitað ský frá sólu en hvað ritgerðina varðar veit ég ekki hvernig þetta á eftir að fara. mér finnst ég alls ekki vera að standa mig nægilega vel og bara svo það sé á hreinu þá er það ekki með vilja. eeeeen... einn dagur í einu og við sjáum hvað dagurinn í dag ber í skauti sér. langar bara svo að gera þetta og ekkert með það. ekki bugast alltaf eins og einhver algjör auli... ég hef fólkið á hlemmi mér til hliðsjónar þegar mér gengur illa, vil síst af öllu enda eins og þau. og ég þakka fyrir þessi "komment" sem fylgdu "outburst" færslunni. ég ætti kannski að leggja það í vana minn að hlusta frekar á aðra en sjálfa mig þegar kemur að því að leggja mat á mitt eigið ágæti af því að ég er jú eins og allir vita, minn versti óvinur. bara að tinna og tinna gætu verið vinkonur, þá væri allt betra...

... annars er dagurinn í dag ekki dagur til að væla og öskra því í dag á hún svanhildur systurdóttir mín afmæli. stórafmæli m.a.s.... þrítug!!! það er magnað, ég get ekki beðið eftir því að verða þrítug. og þar sem að ég er búin að segja hérna einu væmnu söguna sem ég kann af mér og frænku, held ég hafi gert það á seinasta afmælinu hennar læt ég í staðinn fylgja með mynd af tvífara hennar. ekki amalegur tvífari þar... en... til hamingju með daginn elsku svanhildur, eigðu yndislegan afmælisdag og alla daga yndislega hér eftir. þúsund kossar og milljón faðmlög, þín littla frænka, tintin.

andskotans, helvítis, djöfulsins og fjandans! ég er: aumingi, hálfviti, fífl, millitáaskítur, mongólíti, asni, tímasóun, ógeð, heimskingi o.m.fl... ég er orðin svo þreytt á því að leika þroskaða og fullorðna manneskju þar sem að ég er það augljóslega ekki. ég er svo óheppin að þjást af óþekktu heilkenni sem lýsir sér þannig að ég er mitt á milli þess að vera vangefin og ekki... hvað ætli það sé? ég er algjör FÁVITI!!! ohhh... af hverju lýst ekki eldingu í mig? hvar er átján hjóla trukkurinn sem átti að keyra á mig þegar ég þarfnast hans? afhverju eru ekki til útrýmingabúðir fyrir fólk eins og mig? ætli ég sé ekki að ýkja útaf lágum blóðsykri, hef ekki etið neitt í dag... en hvað um það, ég verð hérna ennþá þó ég borði...

í dag þarf ég að vera mjög dugleg að læra, mér hefur nefnilega ekki gengið nógu vel í því undanfarið. reyni að bæta úr því í dag... vonandi. ég er bara að hugsa svo mikið og áhyggjurnar yfir því hvort ég hafi vinnu í sumar eða ekki skyggja doldið á tilveru mína þessa dagana. ég er of mikið barn til að ráða með góðu móti við þesslags óvissu. en við sjáum hvað setur, er að reyna að fá svar.

æjh... nenni ekki að skrifa.

afskiptaleysið er andstæða ástarinnar. hverjum þykir gaman að vera skilinn eftir úti í kuldanum? ég þoli ekki þegar fólk svarar ekki því sem ég spyr það að... burtséð frá því hvort að svarið sé gott eða slæmt. ætli ég geri þetta ekki samt sjálf stundum... alveg óþolandi!

ég er búin að sitja svo lengi með bera fætur á flísagólfinu, að lesa fyrir skólann að tærnar mínar eru orðnar fjólubláar. tærnar með tánöglunum sem ég nota ekki til að hanga niður úr laufkrónum, táneglurnar sem ég nennti ekki að klippa í gær. ekki örvænta, þær eru ekkert viðurstyggilega langar, þvert á móti þá held ég að þær fari ekki í taugarnar á neinum nema mér.

framtíðardraumur tinnberts ævarssonar: ungur maður með vonir:

1. eignast íbúð/hús sem er nægilega stórt til að ekki þurfi að flytja fyrr en arnarungarnir eru flognir úr hreiðrinu. eða eitthvað þaðan af verra. það þarf líka að rúma tómstundir mínar og arnarins sem ekki eru af verri endanum: gítarspil og listmálun. þ.a.l. mætti íbúðin/húsið vera 4-5 herbergja (ekki á færi venjulegs fólks að hafa efni á en þetta er nú einu sinni bara draumur).

2. giftast erninum í vallakirkju, ég í draumakjólnum sem mun verða 50s og hvítur með bleikum borða um mittið og örninn minn í flotta smókíngnum sem við keyptum í spútnik (það næsta sem ég hef hingað til komist með að segja erninum þennan draum er að segja honum að mér finnist vallakirkja voðalega falleg kirkja. hef ekki lagt í að hræða piltinn neitt meira. hann mun þó væntanlega lesa þetta svo ég get allt eins skotið mig í hausinn núna). vorbrúðkaup með mexíkósku eða indversku hlaðborði og hellingur af frönskum súkkulaðikökum í eftirrétt.

3. eignast tvö börn með ca. 2-3 ára millibili og skíra þau amelía birta og frosti (það hefur verið greypt í hausinn á mér síðan ég hætti að forðast það að horfast í augu við að ég muni einhvern tímann eignast börn að fyrsta barnið mitt verði stúlka).

4. finna frábæra vinnu þar sem allir mínir bestu eiginleikar fá að njóta sín og mér er frjálst að vera ég sjálf. rithöfundur er náttúrulega númer eitt. síðan væri ég alveg til í að fá borgað fyrir að hugsa, ég geri nefnilega mjög mikið af því.

5. sættast við sjálfa mig og fortíðardraugana. læra að elska sjálfa mig og aðra eftir því. verða heil.

... held það sé ekki fleira í bili en ef allir þessir hlutir gætu ræst yrði ég hamingjusamasta stelpa í heimi. það er reyndar erfitt að hugsa til þess að ég geti fengið meira en ég nú þegar hef. svo heppin er ég... með besta mann á jarðríkinu mér við hlið.

í dag ætla ég að:

læra
ryksjúga gólfið
vaska upp
taka lítillega til
taka af mér gamla og skorpnaða rauða naglalakkið
klippa fingurneglurnar
fara í sturtu
klippa táneglurnar (mikill óþarfi að vera með þessar táneglur. ég nota þær ekki til neins. ekki til að hanga niður úr laufkrónum a.m.k.)

í fréttablaðinu í dag (ekki í morgunblaðinu sem ég fæ nú ókeypis eftir að gömul kona hringdi hér seint um kvöld og bauð mér það. ég sagði bara já) talar úlfhildur dagsdóttir, sem ég ber mikla virðingu fyrir sem kvikmyndafræðingi um að fyrsta alien myndin sé besta hryllingsmynd allra tíma. þessu gæti ég svosum alveg verið sammála, kannski ekki alveg en hvað um það... en eins og þið vitið þá festum við hjón kaup í öllu aliens safninu eins og það leggur sig á senu markaðinum ekki alls fyrir löngu. það sem úlfhildur segir um alien myndirnar í fréttablaðinu í dag er allt satt en aftur á móti langar mig að bæta einu við það, bara mitt persónulega álit sem þróaðist eftir að hafa horft á allar alien myndirnar. aðalhetjan er kona eins og allir vita, kúl hörkukvendi. það fær enginn nóg af þeim. aftur á móti er það mín skoðun að ein af ástæðunum fyrir því að aðalhetjan er kona er svo að menn geti fengið að lumbra á konu og svo að menn geti fengið að sjá þegar það er verið að lumbra á konu. allar myndirnar er ripley ekki bara að berjast við geimverurnar heldur líka nokkurn veginn við alla karlmenn sem á vegi hennar verða. allir virðast þeir hata hana, sumir sjá þó að sér en oftast ekki fyrr en eftir höstug orðaskipti og líkamlegar ryskingar og gott ef ekki einni nauðgunartilraun líka. í alien myndunum fær hatur á konum að blómstra. er það tilviljun að í seinustu myndinni er ripley bara klóni af sjálfri sér? orðin móðir geimveranna... ég væri alveg til í að kafa dýpra ofaní þessa pælingu, þetta er bara þverskurður en ég hef ekki tíma í það núna.

önnur skoðun... ég er fyrir virkilega miklum vonbrigðum með mammút. er fólk í alvöru að dásama þetta unglinga/þunglyndis/ófrumlega band? ég vil alls ekki gera lítið úr þeim, gott og frábært ef þeim gengur vel en ég átti von á einhverju miklu miklu miklu betra en þessu. mér finnst ég hafa heyrt svona tónlist þúsund milljón sinnum áður. doldil klisja... úff, erfitt að vera svona leiðinlegur.

það þykir víst fréttnæmt að sjá kríu í dag... ég heyrði í einni í morgun held ég.

ég er bara að drepa tímann uns ég þarf að mæta til vinnu. ágætt að gera eitthvað að viti þessa helgina... þ.e. að vinna meina ég sko. hef verið óskaplega löt undanfarna daga, ekki nógu gott og ekki gott fyrir sjálfsmyndina. engu að síður finnst mér ég þurfa að vera löt einn dag í viðbót, daginn í dag. ef ég á að gera eitthvað að viti þarf það að hefjast að morgni dags og haldast þannig óslitið til kvölds. þannig vinn ég best... í skipulögðum tíma. ég er samt ekkert að væla, alls ekki... er bara róleg í sálinni í dag. þess vegna ætla ég bara að hafa það huggulegt eftir vinnu í dag og taka svo vel á því frá og með fyrramálinu. vera dugleg, taka 2-3 daga í seinustu ritgerðina og byrja svo að læra fyrir prófin sem ég stefni á að standa mig sérlega vel í þetta árið.

ég ef annars engar sérstakar skoðanir í dag... var að hugsa eitthvað í gær áður en ég sofnaði en er búin að gleyma því núna. það hefur þá varla verið það merkilegt...

erum búin að festa kaup í miðunum til amsterdam í sumar. á visa að sjálfsögðu, en ekki hvað? hlakka ótrúlega til... rómantísk tíu daga síðsumarferð til amsterdam er það besta sem ég gæti hugsað mér. það besta sem ég GET hugsað mér. örninn minn og ég... ótrúlega fallegt umhverfi, rólegheit og hellingur að skoða. og ég ætla á öll söfnin sem ég fór ekki á þegar ég bjó þarna. ég hlakka svo til og ég hef ekkert meira að segja í dag.

sumardagurinn annar byrjar vel, rigning og grár himinn... híhíhí... skemmtilegt! í þessum skrifuðu er drengur hjá okkur að setja upp einhverja óskaplega tækninýjung sem mun gera okkur hjónum mögulegt að glápa á útlenskar sjónvarpstöðvar í tíma og ótíma. fyrir skít og ekkert. ég hef persónulega ekki yfir neinu að kvarta. alls engu!

gleðilegt sumar kæra fólk og takk fyrir veturinn...

ég er alveg yfirmáta þunn núna og get ekki með nokkru móti sofið lengur sökum þess... vaknaði kl. 9. maður er alveg hættur að þola nokkurn skapaðan hlut... ég drakk tvo bjóra og tvö glös af "rape-drug" bollu og þurfti að fara heim kl. 3 af því mér var svo óglatt. samt ekki það drukkin. kannski er þetta af því að ég hef varla bragðað áfengi í allan vetur útaf lyfjunum og auk þess hef ég bara ekki haft nokkurn áhuga á því. eða þá af því að ég er orðin há-öldruð... en ég finn að vorpúkinn er farinn að gera vart við sig og það er nú svosum kærkomin heimsókn ef ég er þá ekki orðin of gömul til að drekka áfengi. mér dettur bara engin önnur ástæða í hug fyrir þessu þolleysi. skrýtið og þó... var að rifja það upp fyrir nokkrum dögum að ég byrjaði að drekka áfengi í tólf ára bekk (ég er alls ekki stolt af þessari staðreynd og myndi líklega sjálf rassskella barnið mitt væri það í þessum sporum). regluleg helgardrykkja báða dagana hófst svo í 8. bekk eða þegar ég var þrettán ára. ég kenni mosfellsbæ um það... andskotans syndabæli! og svo hefur það munstur nokkurn veginn haldist fram að þessu, þó með pásum á veturna nú í seinni tíð. þetta þýðir að ég hef drukkið áfengi í fimmtán ár... 15 ÁR!!! mér finnst það ansi mikið með tilliti til þess að ég er nú ekki það gömul en það er þá kannski engin furða að maður sé kominn með doldið leið á þessu. og ekki er ég gefin fyrir eiturlyf, a.m.k. ekki þessi "kemísku".

en ég og hjartans elsku örninn minn sem enn sefur og tórði til kl. 5 í morgun útivið ætlum að eiga huggulegan þynnkudag í dag. ég ætla að kaupa mér burger king. það er besti þynnkumaturinn...

hafið það gott í dag elsku pysjurnar mínar.

jesss!!! ég trúi þessu ekki, ég trúi þessu ekki!!! ég er búin með eina af stóru ritgerðunum og nú á ég bara eina eftir... ég trúi þessu ekki... ég er í gleðivímu! ég trúi ekki að mér hafi tekist að gubba þessu loksins útúr mér. eftir tár, svita og tár... jeiiiiiiiiiijjjjjjjjjjjjjjjjjj!!! gaman gaman! ég er auk þess orðin sérfróð um kommúnisma og mccarthyisma fyrir þá sem vantar upplýsingar um þau fyrirbæri... svona eru kvikmyndirnar, allt í þeim! vá hvað ég er glöð... ég sá virkilega ekki fram á að mér myndi takast þetta. svona hef ég nú skammarlega litla trú á sjálfri mér. en þetta hafðist og ég er að kafna af ánægju. auk þess er ritgerðin sem eftir er mun auðveldari svo þetta er alveg frábært. ég get bara ekki hætt að skrifa hvað ég er glöð. þetta er magnað! lengi lifi tinnbert, húrra húrra húrrrrrraaaaaaaa!!!

þessi gullkálfur á afmæli í dag og er nú jafngamall mér. hann er besti gullinn minn og besti vinur minn... til hamingju með daginn elsku gulli! og ég segi það enn og aftur... allar stúlkur eins og ég ættu að eiga einn svona gulla-vin. ómetanleg vinátta, maðurinn bregst aldrei.

er annars komin á fullt skrið í ritgerðarsmíðum og með góðri von um að ég sé ekki að "jinxa" neinu gerir ég ráð fyrir að klára a.m.k. eina ritgerð í dag. svo gott er... ég kvarta ekki yfir neinu.

örninn minn og krúttsprengjurnar í shadow parade eru að spila á gauknum í kvöld... ég ætla að mæta og verða gegggjað full og með læti í stuttu pilsi. það er sko þriðji sunnudagurinn í þessari viku á morgun... þynnkudagur!!! og fyrir graða og einmana karlmenn mæli ég eindregið með að mæta á tónleikana í kvöld... það verður úr nægu magni af sauðdrukknum unglingsstúlkum með anorexíu og of mikla ljósabrúnku að velja (óæðri tegundin af grúppíum). take a pick and don´t go home alone... gríííín. bara að gera góðlátlegt gys að druslum. aftur grín... jess! ég er í góðu skapi!

þetta er JAPANSKA myndin sem ég skrifaði ritgerðina um... mæli með henni.

kvaddi birtu besta skinn áðan. alltaf jafn sárt...

er eitthvað pínu leið. kannski allt í einu, kannski ekki... neikvæðu hugsanirnar ryðja sér leið inn til mín og ég ber sjálfa mig í götuna með ljótum hugsunum og tónlausum orðum. bara svo ég hafi ástæðu til að liggja þar... mikið vildi ég stundum að ég væri ekki ég eða þá að ég væri ekki eins og ég er. hvort er betra? ég veit svosum alveg hvað er að plaga mig, ég nenni bara ekki að skrifa um það. nenni ekki heldur að tala um það... ég ætla að gera heiðarlega tilraun til að fara á fund fyrir þunglynda hjá geðhjálp í kvöld... sjáum hvernig fordóma-hausinn minn "höndlar" það. og til að það sé á hreinu þá beinast fordómarnir alfarið alltaf að mér og engum öðrum. það vildi ég geta lagað... ég myndi líklega ekki með nokkru móti fást til að fara á þennan fund nema bara af því að birtan mín ætlar með mér. mér er meinilla við að horfast í augu við vandamál. annar akkilesarhæll... nú eru þeir orðnir þrír. en ég er svo heppin að eiga svona góða bestu vinkonu, sem hjálpar mér að horfast í augu við hlutina því það er ekki fyrir hvern sem er held ég að tækla þrjóskuhnefa eins og mig. bara að ég hefði kjarkinn eða það sem þarf til... veit ekki alveg hvað það er.

en í gærkvöldi las ég blogg hjá stelpu og það var eins og ég væri að lesa mitt eigið blogg. það lét mér líða betur og vel, að vita að einhver sé að hugsa það nákvæmlega sama og ég og líður eins og mér stundum. ég vona að það sé ekki rangt að gleðjast yfir svoleiðis...

afhverju í andskotanum er aðalvídjóleigan ekki búin að opna? krambúðin opnaði kl. 10... djöfuls helvítis andskotans fjandans! veit þetta fólk ekki að mig vantar japanska mynd, ekki seinna en strax svo að ég geti skrifað þessa árans ritgerð... ohh... stundum vildi ég að heimurinn væri eftir mínu höfði. fyrir utan að þá yrði allt í einhverjum vandræðagangi hér á jörð. en aðalvídjóleigan mætti fara að opna... ég þarf JAPANSKA MYND! langar að gefast upp og sofna... hvernig gat ég verið svona vitlaus og hugsunarlaus? mér blöskrar heimskan í sjálfri mér, alveg satt. ég ætti að vera látin í rafmagnsmeðferð eða lokuð inni á stofnun.

var að gera mér grein fyrir því að það er ekki seinna en vænna að fara að kunna að gera greinamun á japan og kína... ég þori varla að skrifa hérna nýlegustu heimskupör mín, svo svaðaleg og heimskuleg eru þau... og ég geri það kannski ekki en eitt get ég sagt ykkur og það er þetta: að kunna að þekkja muninn á japan og kína er mikilvægt ætli maður að skrifa ritgerð um japanska kvikmynd. ég gef mér að þið getið getið ykkur til um restina... heimski tinnbert!

gleðilega páska allir saman!

laugardagur og mig svimar óskaplega, er með beinverki, enn hálf slöpp og hnerra óskaplega mikið... ansans. öspin litla og sléttujárnið farin aftur norður... sakna asparinnar meira. örninn minn sefur en af því að spennandi verkefni bíður okkar er ég að hugsa um að vekja hann. við erum að fara að breyta! okkur áskotnaðist nefnilega sjónvarp (ókeypis) í sömu stærð og bíótjald. þetta þýðir bara "góssentíð" því nú höfum við sjónvarp inní svefnherbergi... eins og ríka fólkið. ég nenni ekki að skrifa en ég ætla að eiga huggulegan dag í það minnsta.

skaði eldjárn að hvíla sig í baðvaskinum... dimmalimm gerði þetta líka þegar hún var lítil.

einu sinni var föstudagurinn langi leiðinlegasti dagur ársins. næst á eftir kom 1. janúar... þetta man ég frá því að ég var lítil, eða þetta fannst mér þegar ég var lítil. nú er efnishyggjan orðin svo stór partur af samfélaginu að enginn dagur er lengur "heilagur". verslanir geta ómögulega hugsað sér að missa visðkipti í einn dag hvort sé það í þágu trúar aða friðar (ég er sjálf ekki trúuð og hef engan áhuga á að hylla einhverja gamla þjóðsögu um mann negldan uppá kross. og í útlandinu lætur fólk negla sig uppá kross. sjálfviljugt. maður spyr sig...). engu að síður finnst mér að fólk ætti að leggja sig betur fram við að heiðra gömul gildi. það er samt alger óþarfi að limlesta sjálfan sig finnst mér...

ég er eitthvað slöpp í dag, eins og ég sé að verða lasin.

æjh... hef nú ekkert verið sérlega iðin í dag. vaknaði ellefu. samt fyrst klukkan hálf 9 en píndi mig til að sofa lengur svo ég yrði síður þunn. drakk nefnilega eins og hálfs lítra rósavínflösku með ösp í gærkveldi og hef svona í seinni tíð orðið doldið þunn alltaf eftir drykkju. en vaknaði eins og áður sagði ellefu, ljúflega með erninum mínum. gulli kom líka til okkar í gær og við hlógum til hálf 4 í nótt. það eina sem ég hef gert í dag er að horfa á aliens og nú klæjar mig í augun að horfa á númer 3... keyptum nefnilega allar alien myndirnar á senu markaðinum. en svo erum við auðvitað að far að sækja birtu á flugvöllinn í kvöld... mig langar í burger king franskar.

jæja jæja... þá er ég komin heim, klukkan er rétt rúmlega eitt og ég er í svona rokna stuði. sit bara hér með mitt hrökkbrauð og te og spæli mig á því að geta ekki setið í staðinn á barnum og hellt í mig. ég er svo hress og ég virðist hafa áhuga á áfengi í dag.

annars var hómópatakonan frábær og ég stend í þakkarskuld við stúlkuna sem benti mér á hana. ég er að hugsa um að hætta bara hjá geðlækninum... sé samt til, engar vanhugsaðar ákvarðanir þegar kemur að geðheilsunni. ég fékk einhverja dropa og remidíur sem ég á að éta, líst betur á það en fjárans serólið sem gerir mig bara veika-RI. en getiði hvað? ég villtist í fyrsta lagi í breiðholtinu, öll strætóskýlin þar eru ýmist sprengd í loft upp eða þá hafa orðið fyrir barðinu á brennivörgum. og fólki sem ekki getur haldið í sér þangað til það kemur heim... ég var auk þess dauðhrædd um að vera barin af einhverju nýbúagengi, eru þau ekki öll í breiðholtinu? en svo fann ég mig nú og endaði á réttum stað. hómópatakonan er voðalega ljúf og hlý og kallaði mig alltaf elskan. mér fannst það þægilegt... nema hvað, hún lét mig leggjast á einhvern bekk og hvað haldiði að hún geri? hafið það til hliðsjónar hér að fyrr í morgun nefndi ég einmitt hvað mér þætti ekki skemmtilegt þegar það væri verið að þukla á mér, aðrir en örninn minn... hún rennir hendinni undir rassinn á mér eins og ekkert væri sjálfsagðara og svo var hún bara þar í gott korter. ég þakka bara gluði fyrir að ég þurfti ekki að prumpa. fyrir utan að ég er svo krútti- og strumpaleg að það kemur bara kandíflos-lykt þegar ég leysi vind... önnur saga. nema hvað... hún þuklaði á mér allri í dágóða stund, það var svosum í lagi en ekkert of samt og vildi vita allt um mig og ég lét það eftir henni en samt í mjög grófum dráttum. tiplaði bara svona á því dramatískasta sem á daga mína hefur drifið í gegnum ævina og sagði henni svo að það sem ég héldi að plagaði mig að mestu væri skert sjálfsmynd, ef einhver er og óþroskaðar tilfinningar. já, ég er með tilfinningar á við tíu ára barn og það er nánast óþolandi. hún var sammála, sagðist sjá það í árunni hjá mér... ekki sé ég þessa áru þegar ég lít í spegil. svo talaði ég eitthvað um það hvað ég hefði miklar áhyggjur af því að ég væri vond manneskja. ég er voðalega oft sannfærð um það, að ég sé alveg hrikalega vond manneskja. mér finnst ég allavega of oft lenda í hlutum sem að maður skyldi ætla að vont fólk lenti bara í. en ég er nú líka doldið dramó stundum... en hómópatakonan hló bara að mér þegar ég sagði henni þetta. sagði að það væri ekki stakt vont bein í öllum skrokknum á mér, það sá hún víst líka á árunni minni... ég hefði átt að spyrja hana meira útí hvað hún sæi í þessarri ósýnilegu áru. en það var allavega gott að heyra þetta, hvort sé það satt eða ekki. svo sagði hún líka að það væru voðalega góðir menn í kringum mig og nefndi pabba-þór og örn, sagði að þeir tveir vildu allt fyrir mig gera. þetta var líka mjög huggulegt að heyra því ég hef oft lent í mis-góðum mönnum og nú er ég ekki að tala um fyrrverandi kærasta, þeir eru allir góðir á sinn hátt. en allavega... þegar ég labbaði út frá hómópatakonunni leið mér vel og ég flissaði m.a.s. upphátt með sjálfri mér að engu á leiðinni útí kjarnorkusprengju-strætóskýlið. þetta er gott... það er svo gott og ómetanlegt að hitta gott fólk, þó maður þekki það ekki neitt og mér líður óskaplega vel núna og er glöð. mig langar til að hafa svona áhrif á fólk, ég ætla að stefna að því.

en nú þarf ég að læra svo ég endi ekki í einhverju þunglyndisrugli. og svo ég geti kíkt með góðri samvisku á barinn í kvöld með öspinni litlu og erninum mínum. elsku erninum mínum sem er mér allt og það besta sem ég veit. besta manneskja sem ég hef hitt og hann gerir mig að heppnustu og hamingjusömustu stelpu sem ég veit um... bara smá aðeins væmni. afsakið.

og takk fyrir vísuna KMÓ, hver sem þú ert. ég hafði mjög gaman af henni. gaman þegar fólk tekur eftir því sem maður er að pæla hér. blex!

senn legg ég af stað til hómópatans. klukkan er 10 að morgni dags... hómópatakonan þurfti náttúrulega að búa á næst-viðbjóðslegasta stað á landinu... í breiðholtinu. þið vitið náttúrulega að númer eitt er mosfellsbær. mér er meinilla við breiðholtið því þaðan á ég margar leiðindar minningar en ég reyni að leiða það hjá mér. ég er bæði kvíðin og full af tilhlökkun. ég vona bara að hún þurfi ekki að snerta mig voða mikið, mér er ekkert um það gefið, að fólk sé mikið að káfa í mér... (þess vegna tók það mig þrjár afboðanir, mikinn kvíða, tár og tvo mánuði að fara í fyrsta skipti til kvensjúkdómalæknis. og ég hætti að fara þegar núverandi læknirinn minn hættir. ég hef ekki áhuga á því að jafnaldrar mínir eða einhverjir yngri séu að vaða þarna uppeftir). en allavega... þá er ég alveg að fara, ég vona að hún segi eitthvað að viti blessuð konan.

svo er það bara barinn í kvöld.

í gær gerðist ég félagi í geðhjálp. maður verður nú að hafa einhverja tengingu við þjáningasystkini sín og styrkja þau í leiðinni. það eru margir mun verr settir en ég, algjörlega.

í gær uppgötvaði ég líka nokkra nýja hálfvita, eða tvo. það er ofur-óhamingjusama fólkið sem unir sér ekki nema í einhverju samsæris-plotti og lygum um aðra. ef ég myndi fá einhverja yfirgengilega og ótrúlega lygi um sjálfa mig beint í andlitið myndi ég leita uppruna hennar og leiðrétta. líka þann sem kom lyginni af stað. reyndar var verið að ljúga upp á mig, bara ekki með "hefðbundnu" leiðinni og í stað þess að til mín væri komið svo hægt væri að greiða úr hlutunum á þroskaðan hátt var frekar kosið að trúa bara kjaftæðinu og láta þar við sitja. þetta er mér þvert um geð og svo hristir fólk hausinn og er pirrað þegar maður vill hreinsa mannorð sitt. vesalings fólkið... en nú er þetta að mestu komið á hreint og mér er hvort eð er nokk sama hverju þetta fólk kýs að trúa upp á mig. mér fannst bara sárast ef að þeir sem skipta mig máli væru eitthvað að efast, en svo er víst ekki svo hinir geta bara étið það sem úti frýs og vonandi kafnað á því.

annars hef ég verið fremur dugleg í dag, eða það finnst mér. það hefur gengið vel að safna saman og vinna úr heimildum fyrir ritgerðina stóru svo ég er ekki á kafi í einhverjum sjálfsásökunum og þunglyndi. eins og í gær. þ.a.l. ætla ég að baka franska súkkulaðiköku á eftir og elda góðan mat í kvöld...

... sem leiðir mig útí aðra en svipaða sálma. ég hef verið í fitun undanfarið. eða sko... mér var eiginlega hætt að lítast á blikuna útaf sjálfstæðu anorexíunni svo ég einsetti mér það að bæta nægilega miklu á mig svo ég myndi hætta að geta talið rifbeinin á mér í speglinum þegar ég sit á klósettinu. þetta hefur næstum tekist, nú glittir bara aðeins í þau í staðinn fyrir að ég líti út eins og sílafónn meðfram síðunni. en þar sem ég er að öllum líkindum klofinn persónuleiki hefur þetta í för með sér að núna er ég komin með fitubollukomplexa. það er ýmist af eða á... aldrei glöð. ég hugga mig við það að svona erum við næstum öll...

mikið var nú fallegt fólk að syngja og spila í kastljósinu í kveld... sáuði fallega manninn minn spila á gítarinn sinn? það er prinsinn minn... svona hljómar móðir jörð.

ég hef tekið eftir því að það sem ég á mestum vandræðum með að takast á við er öryggisleysi (ýkist oft mjög upp í mínum huga) og þegar hlutirnir breytast, fyrirfram ákveðnir hlutir taka aðra stefnu en þá sem ég átti upphaflega von á. þetta er minn akkelisarhæll eða hælar...

jeiiiijjjj!!! við erum að fara í sumarbústað í miðhúsaskógi þegar ég er búin í prófum! vúhííííí!

jæja... það verður seint sagt um mig að ég sé ekki árrisul enda er ég mikil áhugamanneskja um morgna og kann fáar stundir dagsins betur að meta en morgnana... og þá helst helgarmorgna. enda gengur ekki að vera að sofa svona útí eitt, nóg er það að lundarlyftan geri það að verkum að ég þarf að leggja mig uppúr kl. 14 alla daga. auk þess hef ég nóg á minni könnu og ætla ég að sinna þeim "skyldum" af alúð í dag. burtséð frá því að veðrið er dásamlegt og mig langar ekki að sitja inni við lærdóm. ekki hið minnsta...

skaði eldjárn er óðum að gera sér grein fyrir því að fyrir utan gluggann er stór og spennandi heimur sem vert er að skoða. og það er satt sem þeir segja með ketti og forvitni nema að ég vona að mínir drepist ekki úr henni... eins og ég sagði ykkur fyrir nokkru slapp skaði litla út á mánudagsnóttina s.l. mér til óvæntrar ánægju tók ég á því máli af mikilli yfirvegun (ég bý yfir hinum ólíklegustu hæfileikum sem endurspeglast alls ekki í mínu daglega fari. t.d. að ráða fram úr mjög taugatrekkjandi aðstæðum af rósemd. flestir sem þekkja mig hefðu líklega búsit við því að svona hamfarir gerðu það að verkum að ég fengi móðursýkiskast. en nei!) og fann líka litla krílið nær samstundis og "yfirvegaða" leitin hófst. þetta hefur hins vegar gert það að verkum að nú þarf að standa vörð um alla glugga líkt og dauðadæmdur fangi sæti hér inni því ekki getum við bannað dimmalimm að fara út og verðum þess vegna að hafa gluggana opna, hún hefur aldurinn en skaði því miður ekki fyrr en eftir rúma tvo mánuði. ég þyrfti aftur á móti að taka tíma í það að kenna dimmalimm að notast bara við hurðina, það myndi auðvelda hlutina mjög. þess vegna er það næst á dagskrá: kenna dimmalimm að nota hurðina (hún mjálmar, ég opna, hún fer út).

það var stór-gaman í gær fannst mér þó ekki hafi ég torgað miklun áfengi. nú er nefnilega svo komið að ég hef barasta enga lyst á því. það gerir svosum ekki að sök því ég skemmti mér vel þó við höfum reyndar verið komin heim um eitt leytið. og merkilegt nokk þá er ekki við mig að sakast yfir því í þetta skiptið. ekki að það sé við neinn að sakast yfir því...

og svo er það hómópataskyggnukonan næsta miðvikudag... ég er doldið spennt að heyra hvað hún segir mér þó ég sé með eindæmum skeptísk kona á allt svona sem ég kýs að kalla "húga-búga fræði". en hver veit, þetta getur allavega ekki komið að neinni sök. annars veit ég ekki hvort það er lundarlyftan eða sólin en ég er bara orðin ansi spræk í sálinni. 7-9-13... geðlæknirinn var náttúrulega ekkert að dásama hómópata þegar ég sagði henni að ég væri að fara að hitta einn slíkan. kannski finnst henni að sér vegið en það er nú einu sinni mín geðheilsa sem er í fyrirrúmi, ekki hvort geðlæknirinn minn finni fyrir höfnunartilfinningu þegar ég leita á önnur mið. og talandi um heilsu... þvagblöðruvesenið hvarf eins og dögg fyrir sólu í byrjun seinustu viku, mér til mikillar ánægju. en eitt er víst, næst þegar ég fæ blöðrubólgu/þvagfærasýkingu/hveitibrauðssýkingu ætla ég ekki að taka monotrim sýklalyfið. fyrir utan að sýklalyf eru að mínu mati handbendi djöfulsins þá virka þau ekki "jack-shit"! og ekki heldur trönuberjahylki ef útí það er farið...

en nú þarf ég að sinna skyldum tinnberts. það er glaður og jákvæður tinnbert sem ritar þessi orð og þið getið ekki ímyndað ykkur hvað sálarró og gleði í hjarta eru vanmetin fyrirbæri. maður gerir sér sko svo sannarlega grein fyrir því að það er ekki sjálfgefið að líða vel eins og ég hef fengið að kynnast undanfarna mánuði án þess að ég sé að gera mig að einhverjum píslarvætti. að vera í raun hamingjusamur í hjartanu en geta ekki lifað eftir því af því að sálin er svo krumpuð er djöfullegt. en nú er þetta allt að koma held ég, ég get látið gleðina mína flæða úr hjartanu óhindrað og það er besta tilfinning í heimi. og fyrst ég er á annað borð á þessum væmnu nótum segi ég: mér þykir vænt um ykkur og ég vona að þið eigið góðan dag!

og það er föstudagur... ég er að lita nokkrar flíkur bleikar í þvottavélinni okkar, vona að hún skaðist ekki varanlega af því og muni hér eftir ekki aðeins skila fötunum okkar hreinum heldur líka bleikum. veit ekki hvað erninum mínum fyndist um það... annars er öspin litla komin til okkar í höfuðborgina og í kveld er stefnt á djamm og hljómsvetin ÉG er líka að spila á gauknum svo þar verð ég ælandi frá mér allt vit... eða þannig.

ég er geggjað þreytt... og mér finnst fólk ekki vera nógu duglegt að blogga. ekki koma með eitthvað svona sniðugt "komment" um að líf mitt sé svo innantómt að ég hafi lítið annað að gera en að blogga en að þið séuð öll fólk í vinnu. það er mun sorglegra að lesa um einkalíf fólks sem maður þekkir lítið sem ekki neitt á veraldarvefnum frekar en að skrifa þar um sitt eigins líf.

stundum langar mig að öskra á geðlækninn minn að ég þarfnist hennar ekki og mér finnist hún ekkert vita í sinn haus. ég geri það að sjálfsögðu ekki en ég er því ákaflega fegin að næstu tvo fimmtudaga er frí. gluð blessi skírdag og gluð blessi sumardaginn fyrsta. ég get alveg eins átt í þessum samræðum inní mínum eigins haus eins og að ferðast í klukkutíma uppí mosfellsbæ til að sitja í blómastól og væla um sömu hluti. það er auk þess fokdýrt og ég hef ekki einu sinni efni á að borga henni fyrir mars og apríl...

úff, ég er alveg að lognast útaf...

núna þegar árstíðaskiptin eru í hámarki og veröldin veit ekki hvort hún eigi að hafa vetur eða vor þarf virkilega að standa vörð um ofnana á heimilum bæjarins. einn daginn hitnar skyndilega og ég þarf að hafa mig alla við að slökkva hérna sveitt á ofnunum og svo næsta dag, eins og í dag er svo viðbjóðslega skítakalt að það ætlar mig lifandi að drepa og allir ofnarnir eru á núlli... og hérna sit ég með bláar varir og kalt nef að horfa á einhvern mann sem ég veit ekki hver er í sjónvarpinu.

kennararnir í skólanum eru kannski ekki alveg jafn "líbó" og ég vildi halda hér fram... fékk ritgerðina sem ég kláraði í morgun og sendi kennaranum mínum til baka áðan með þeim tilmælum að laga heimildarskrána... mér fannst nefnilega eitthvað fyndið í morgun, og þar skjátlaðist mér hrapalega að skrifa áttundu heimildina sem brjóstvit. bara svona til að létta andann og svona. þetta féll greinilega í grýttan jarðveg... ég tek þetta ekkert nærri mér, kennarinn er bara húmorslaus.

ég var að gera mér grein fyrir því að í gær voru 13 ár síðan ég fermdist. það er alveg hellingur! en mér er nú svosum sama um það... verst þykir mér bara að hafa fermt mig. vildi að ég hefði ekki látið græðgi í gjafir blinda mína barnssál því ekki er ég trúuð... onei! og ég man ekki til þess að ég hafi nokkurn tímann trúað á guð eða jólasveininn... voðalega hef ég verið raunsætt og leiðinlegt barn. ég er reyndar skráð í fríkirkjusöfnuðinn en það er nú í sannleika sagt bara svo ég geti gift mig í fríkirkjunni ef til þess einhvern tímann kemur. finnst það svo voðalega falleg kirkja.

öspin litla er að koma á morgun og ég hlakka voðalega til því síðan á mánudaginn, þrátt fyrir smávegis bakslög... lygasögur og skaði eldjárn slapp útum gluggann (fann hana í hnipri og tremma útí horni í portinu hjá okkur. blessunarlega...) hef ég verið óskaplega glöð eitthvað. merkilegt nokk... og ég sem stundum varla virðist mega við neinu. farin í skólann.

jæja! þá er ég búin með eina ritgerð og bara tvær eftir... "bara tvær"... who am i kidding? þetta er ömurlegt, ég á eftir að þurfa að gera ritgerðir í páskafríinu. djöfuls fjandans. en hvað um það... geðlæknirinn segir að maður vaxi af verkum sínum svo ég ætti að vera ánægð. jú, vissulega er ég lengur að skrifa ritgerðir en margir, mikla það fyrir mér og er í kvíða- grenju- og þunglyndiskasti viku áður en mér tekst að byrja... en þetta hefst. a.m.k. alltaf að lokum. er virkilega að spá í að gefa kennurunum mínum konfektkassa eða blóm áður en skólinn klárast. það er nú meira hvað þetta fólk er skilningsríkt og indælt við mig. með nærveru svona fólks tekst mér líka betur að sættast við mína eigin fordóma og það finnst mér gott.

ég þoli ekki þegar ég á að gera fimm blaðsíðna ritgerð en tekst bara að kúka útúr mér fjórum síðum. mér er lífsins ómögulegt að teygja lopann...

það er óheyrilega mikið magn til af andstyggilegu og siðlausu fólki í þessum heimi. einhver eða einhverjar manneskjur eru svo óhamingjusamar að þær una sér ekki nema að draga aðra niður í svaðið með sér. fólk sem svífst einskis í slúðri og bláköldum lygum um einkalíf annars fólks er réttdræpt fyrir mínum augum og þegar þetta sama fólk reynir svo að troða sínum lygum um annað fólk uppá aðra er hámarki lágkúrunnar náð. sú manneskja sem fann sig knúna fyrir nokkrum mánuðum að ljúga uppá mig og vini mína ætti að hafa nægan manndóm til að koma og ræða þetta við mig auglitis til auglitis. helvítis auma sóun á mannlífi sem þú ert djöfuls auminginn þinn... ég hlakka til að vita hver þú ert.

HAHAHAHAHAHAHA! ég er tipsí!!!! ég hef eigi verið tipsí í háa herrans tíð. synd að það skuli vera svona kalt úti, þá hefði maður kannski tórað lengur og orðið ofur-tipsí... en hver veit hvað sumarið ber í skauti sér. tipsí tipsí tipsí... það er líka betra að vera tipsí og pissa þegar maður er með blöðrubólgu. ég er svo að fara til hómópata 12. apríl. segi ykkur meira frá því þegar það er runnið af mér. ætla bara að vera tipsí núna...