allt er svart í dag því ég er föst í svartholi. þar er ég búin að vera síðan á laugardaginn. ég næ ekki að toga mig upp úr svartholinu þó ég sjái yfir brúnina af því að brúnin er hnífur svo hárbeittur að hann sker mig til blóðs ef ég reyni að klifra upp. afdrepið, heimilið mitt er það eina sem ég leyfi að umlykja mig svo að ég þurfi ekki að horfa framan í alla með uppgerð af því að hitt er of mikið fyrir þau... hvenær hættir þetta? hvenær fæ ég frið? ég vildi að ég lægi undir sænginni minni í blárri birtunni.