þriðjudagur

hann á afmæli í dag
hann á afmæli í dag
hann á afmæli hann örninn minn
hann á afmæli í daaaaaaag!!!

þessi dagur og þetta blogg er af gefnu tilefni tileinkað besta manni í heimi.

mánudagur

er ég þroskaheft? það verður auðvitað jafn mikill höfuðverkur að koma fólki inní íbúðina hvort sem að það er í drykkjusvall eða kaffiboð... s.b. færslan hér að neðan...
eftir töluverða umhugsun hef ég ákveðið að halda ekki drykkjusvalls-afmælisveislu þetta árið heldur siðsamlegt kaffisamsæti á sunnudagseftirmiðdegi. það er alger óþarfi að vera að slá til einhverra hátíðarhalda þegar ég er bara að verða 27 ára. ég nenni heldur ekki að berjast við þann höfuðverk hvernig eigi að koma fleiri en 10 manns inní litlu íbúðina okkar. svo öllum vinum mínum er boðið í kaffi sunnudaginn 12. mars! nánar auglýst síðar og þá aðeins persónulegar...
þökk sé hnignandi ósonlagi er nú komið vor. það gleður mitt litla hjarta óumræðanlega...

það var svo gaman á þorrablótinu, ég hef ekki skemmt mér svona vel í laaaaangan tíma. dansandi var ég ofurölvi við örninn minn og kjóllinn minn angar af hákarls-pissufýlu.

föstudagur


ég er farin norður á þorrablót. góða helgi!

þriðjudagur

æj æj æj... mér er svo voðalega illt í mallanum eitthvað.

ég held að þegar velja á gott júróvisjónlag þurfi að taka ýmislegt með í dæmið... úff, ég get eiginlega ekki skrifað um þetta núna, ég er svo þjökuð af sársauka í iðrum mínum.

ég er allavega mjög glöð með að besti vinur minn, hann gulli kjósi að liðka líkamann með leikfimi nokkrum sinnum í viku.

ég verð nú að segja að mér finnst það bara hálfgert grín að ég hafi ekki fengið neinar samúðarkveðjur frá ykkur útaf hjólinu mínu. HJÓLINU MÍNU VAR STOLIÐ! finnst engum það leiðinlegt... nema mér?

á alvarlegu nótunum: það háir mér mjög hvernig ég tala, eða öllu heldur hvernig rödd ég er með. og núna er ég að skrifa um þetta í fullri alvöru, ekki neitt grín, engin kaldhæðni... ef ég kemst þá af án þess að nota hana í öðru hverju orði eins og mér er tamt. mér finnst það virkilega leiðinlegt hvernig fólk bregst við um leið og ég opna munninn, það er alltaf á svipinn eins og að það trúi ekki sínum eigin eyrum. þetta angrar mig svosum ekkert, hvernig ég hljóma enda heyri ég það ekki sjálf en fólk virðist aldrei ætla að komast yfir þetta og nú er svo komið að ég þori varla að opna munninn nema í návist þeirra sem þekkja mig. eins og t.d. í skólanum... nú er ég að læra eitthvað sem að ég hef brennandi áhuga og skoðanir á. en í hvert skipti sem að umræður skapast í tímum og ég hef eitthvað til málanna að leggja, og það er ekki alltaf heimskulegt þó ég segi svo sjálf tek ég ekki sénsinn á að básúna skoðunum mínum af ótta við viðbrögð fólks yfir því hvernig ég hljóma. og ég tala ekki einu sinni það skringilega! ég er bara með pínu barnalega rödd, hún er í stíl við mitt innra sjálf eða þannig... þetta er náttúrulega allt í sömu ætt og annað sem angrar mig við mig sjálfa og tengist sjálfstraustinu. en ég veit bara ekki hvað ég á að gera af því að þetta er ekki líffræðilegt, það er ekki hægt að laga þetta. kannski að ég fari að éta krít í öll mál, eins og úlfurinn í þrír litlir grísir...

á gamansömum nótum: það myndast alltaf einhver "children of the corn" stemning hérna fyrir utan hjá okkur rétt fyrir hádegi á virkum dögum... þá mætir hópur af stúlkum, og ég veit ekki hvaðan þær koma reykjandi sígarettur og slúðrandi. svo sitja þær á rössunum sínum svo sígarettum skiptir eins og einhverjar vinnukonur í þriðja heiminum. fuglabjarg!

annars er það helst í fréttum að ég er að fara að "kovera" lagið christmas card from a hooker eftir tom waits... af því að ég kann að syngja þó ég sé of feimin til að gera það fyrir framan nokkurn mann eða konu.

en nú er ég í eyðu í skólanum og hana ætla ég að nýta í lærDÓM.

mánudagur

nú jæja... hér sit ég á þessum mánudegi með mitt kúmen-hrökkbrauð og brennheita te. morgninum var eytt í sturtu og lærDÓM sem ég náði að innbyrða með engum herkjum, enda lesefnið stór-skemmtilegt, kvikmyndafræði... seinna meir mun ég svo arka í minn skóla með glósubók í hönd til að innbyrða meira af visku. ætli ég hafi svo ekki kjétbollur og kartöflumús í kvöldmatinn og læri þangað til ég gubba eða þangað til að kastljósið verður endursýnt í sjónvarpinu.

í gær, eða eiginlega á laugardagskvöldið ákváðum við kærustu-kornin að nú mætti aðeins láta af meinlætalífinu (þess má til gamans geta að orðið meinlæti er einnig notað yfir holdfúa samkvæmt ordabok.is) sem hefur einkennt líf okkar undanfarna vikuna. það er nú einu sinni komið nýtt visa tímabil og á því helvíska korti neyðumst við til að lifa á þessa dagana af því að ég asnaðist til að fara í skóla fyrir einhvers hlutar sakir... sú ákvörðun virðist ekki ætla að færa mér neitt nema vandræði og þá sérstaklega á fjárhagssviðinu. en allavega... þá reif ég okkur á fætur þegar það var enn myrkur í gærmorgun og svo örkuðum við, eða keyrðum sökum veðurs niður á gráa köttinn og fengum okkur dýrindis árbít (það var um svipað leyti sem ég uppgötvaði að hjólinu mínu, fagra blakk hafði verið rænt á aðfaranótt sunnudags þar sem að það stóð harðlæst undir eldhúsglugganum. svona getur nú fólk verið andstyggilegt...). að loknum árbít og lestri á vikugömlum morgunblöðum brugðum við okkur í kolaportið sem er uppáhalds staður hvorugs okkar. en þar sem enn var snemmt var lítið sem ekkert af fólki þar og ekki einu sinni búið að opna alla básana. við römbuðum inná einhvern kína-bás (þetta er ritað án allra fordóma) í sömu andrá og ég var að ræða það hvað mér þætti leiðinlegt að eiga ekkert til að fara í á íslensku tónlistarverðlaunin útaf sjálfstæðu anorexíunni. jú, vissulega er það dulítið plebbaleg samkoma og ég hef enga sérstaka ánægju af frægum íslendingum, hitt þó heldur en það þýðir ekki að ég hlakki ekki til og ætli ekki að klæðast mínu fínasta pússi. og viti menn! í kína-básnum (enn fordómalaust) voru kínakjólar á tilboði, einungis 1.500 kr.... sú var tíðin að þetta var það dýrasta sem hægt var að kaupa... og haldiði ekki að örninn minn hafi keypt einn eld-rauðan og níð-þröngan kínakjól á dúkkuna sína. ef best verður á kosið get ég bara staðið í sömu stellingunni á sama staðnum allt miðvikudagskveldið, en andskotinn hafi það ef ég er ekki dead-sexí í þessum blessaða kjól.

senn líður að þorrablótinu norðan heiða í aspar-dalnum, næsta laugardag n.k. og ég velti því fyrir mér hvort það sé svona "dresscode" á þorrablótum. eru það ekki bara gallabuxur og lopapeysa? eða lopapeysa, ber að neðan og gúmmítúttur... ég hlakka allavega til, hvort sem ég þarf að vera allsber eða ekki.

föstudagur

ég er í móki sem hverfur ekki heldur umhverfist um mig, kemst ekki úr því... skrýtið hvernig maður hugsar öðruvísi í móki, aðrar hugmyndir og nýjar, ítarlegra uplýsingaflæði og þankagangur. í mókinu hef ég legið uppí rúmi og gluggað í annarra manna og kvenna blogg, það gefur mér ekkert ólíkt öðrum sem ég hef rætt þessi mál við. mér sýnist sem ég sé að hnýsast í einkalíf annars fólks og ég kann ekki við það, engan veginn. nægt er volæðið hjá vinum, vandamönnum og mér án þess að ég fari að bæta á það með einhverri þyrstri forvitni... ég gæti þess vegna svifið núna.
máttlaus, þreytt, svimar, rúmliggjandi.

fimmtudagur


ég hata þetta finnska metal-óperu-þjóðlagaband sem er ALLTAF verið að spila á rás2 þessa dagana... viðbjóður!

er að bíða eftir því að geta tekið strætó til geðlæknisins til að segja henni að mér finnist ég ennþá mjög meingölluð og hafi áhyggjur af því að þurfa að vera ég það sem eftir er ævinnar.

örninn minn og hljómsveitin ÉG með ampop í þjóðleikhúskjallaranum í kveld...

eftir 3 ár og -20 kíló er enn ekki búið að boða mig í brjóstaminnkun og ég er hætt að bíða.

miðvikudagur

þriðjudagur

mér finnst fremur ómanneskjulegt, eiginlega bara djöfullegt að binda niður varnarlausar endur í einhverjum polli til að lokka að aðra og stærri fugla til að drepa. svona lagað þarf maður að horfa uppá á rúv...
ég gleymdi auðvitað að láta það fylgja með færslunni í gær að örninn minn og hljómsveitin ÉG eru að fara að spila á útgáfutónleikum ampop á fimmtudaginn í þjóðleikhúskjallaranum. og auðvitað verð ég þar, standandi fremst, sveitt að rífa mig úr brókinni til að kasta henni í hljómsveitarmeðlimi... eða settleg við barinn með bjór í hönd. ég er annars voðalega hrifin af þjóðleikhúskjallaranum, stemningin þar er annars-tíma stemning. ekki viðloðandi þennan fjandans nútíma sem ég hleyp undan á hverjum degi (ekki af því að ég er hrædd við að eldast...).

talandi um það... nú er þessi tími sem ég fer að leiða hugann að aldri mínum, afmælið brestur bráðlega á. og ég segi það aftur sem ég hef alltaf sagt hér á þessari síðu þegar ég stend á þessum afmælis-tímamótum: ég elska að eiga afmæli og ég elska að eldast, það er ekkert við því að gera "so just embrace it". en ég er að verða 27 ára, sumum finnst það gamalt. ég veit ekki hvað er að vera gamall, mér líður alltaf eins og ég sé tvítug, jafnvel 17 ára. og því ekki? brjóstin á mér eru enn á sínum stað... því miður, ég hef enn ekki rekið augun í hrukku og hef satt að segja engar áhyggjur af þeim því ég lít út eins og ný-slípaður barnsrass var mér sagt um daginn. engin eru gráu hárin, sama áhyggjuleysi einkennir hugsanir mínar varðandi þau og hrukkurnar og það er enn beðið um foreldra mína í símann þegar gallup hringir... það eru reyndar ágætis ástæður fyrir því eins og allir vita sem hafa heyrt mig tala og ég þreytist ekki á að skrifa um hér. ég hlakka bara svo rosalega til að eiga afmæli og tilefnið er þrefalt núna: auðvitað bara að eiga afmæli, það er besti dagur í heimi með aðfangadegi, ég á besta kærasta í öllum heiminum og ég hlakka til að eiga afmæli með honum og svo kemur augasteinninn minn hún birta "heim" á sjálfan gleðidaginn.

tilhlökkun er það sem heldur mér gangandi... og "evidently" væmni líka.

læra!!!

mánudagur

hér sit ég að hlusta á nýja ampop diskinn og bíð eftir því að núðlusúpan mín kólni sem tekur samkvæmt mínum útreikningum eina sígarettu... eða eina og hálfa núna þegar ég hef brennt á mér tunguna. ampop-diskurinn er fínn.

brá mér í göngutúr áðan svo að ég yrði ekki gersamlega morbit á því að sitja inni í allan dag og læra, athyglisbresturinn var líka farin að gera vart við sig og mig vantaði mjólk útí teið. ég hef mjög gaman af því að dúða mig upp svo ég líkist sem mest ósjálfbjarga fimm ára krakka og fara í göngutúra þegar það er svona mikill snjór úti. það fékk mig líka til að leiða hugann að því þegar ég var aktúelt fimm ára og ósjálfbjarga, uppdúðuð á leiðinni útí snjóinn. nema þá var ég alltaf, gegn betri vitund látin í svona gróf-rifflaðar ullar-gammósíur sem stinga heil ósköp. ég man eftir allavega einum þannig og þær voru vínrauðar held ég... nema hvað.... maður gat svosum sætt sig við stinginn en ég lenti svo einu sinni í því að kasta óvart á sjálfa mig þvagi í þesslags gammósíum, þessum vínrauðu. ekki halda að ég hafi verið alin þannig upp, að svoleiðis hegðun væri í lagi. ég man nú ekki eftir mér öðruvísi en að gera þarfir mínar í klósett en slysin gerast þegar maður er enn óharðnaður og veit ekki alveg hvað niðurlæging er. en að pissa á sig í gróf-riffluðum og vínrauðum ullar-gammósíum er að ég held líklega verra en að fá nýrnasteina eða saga af sér útlim með ryðgaðri sög. ef þessar helvísku gammósíur stinga óvættar af þvagi þá getiði rétt ímyndað ykkur hvernig það er þegar þær eru orðnar gegnsósa af manns eigins volga úrgangi. ughhh...

en nú er núðlusúpan kláruð og ég þarf að halda áfram að læra. lifið heil!

mánudagar eru ekkert verri en hinir dagarnir, alveg jafn ömurlegir...
þjáðist af tunglsýki alla helgina en hún virðist þó vera á undanhaldi í dag sem betur fer. það er frí í skólanum í dag... minnir mig bara á þegar það var frí í skólanum þegar ég var lítil, þá hét það starfsdagur kennara. ætli þetta sé ekki svoleiðis? sem þýðir að deginum í dag verður eytt með öllu í lærDÓM, skemmtilegan lærdóm um kvikmyndasöguna og listina og sögu rómönsku ameríku... hmmm, já já. annars leit út fyrir að ég væri að fá lurðu í mig í gær en ekki í dag sem er gott því það er alls ekki svo langt síðan að ég var veik seinast... var að vinna í gær og var búin að búa mig undir skammaryrði frá visðkiptavinum yfir því að við skyldum enn vera að selja (upp) DV. en enginn sagði neitt sem annars er ágætt, ekki ræð ég þessu. egill helgason var sá eini sem hafði orð á skeinipappírnum en það var allt með góðlátlegu gríni og grætti mig ekki.

hún dimmalimm mín á tvo kærasta, jafnvel þrjá, ekki enn komið á hreint... og þessir "piltar" gera sig hér heimkomna á bergstaðastrætinu í næturmyrkrinu til að hafa það huggulegt þegar við hjónin lúrum á okkar græna... ekki hressandi. það má líkja því við að þurfa að lifa í stöðugum ótta við að vakna upp um miðjar nætur með nakinn karlmann standandi við rúmið sitt... og þá ekki þann sem að maður bauð þangað.

föstudagur

ég ætti kannski að gerast málefnaleg og tjá mig mál málanna eða þetta sorglega og hræðilega DV mál... það er nú vissulega bót í máli að þessar mannleysur, þeir jónas kristjánsson (sem er ekki betur að sér en það að hann kallaði steingrím njálsson skarphéðinn í kastljós-viðtalinu) og mikael torfason séu búnir að segja störfum sínum lausum sem ritstjórar þessa skeinipappírs samfélagsins (og þetta er sko ekki í fyrsta skipti sem ég kalla DV það) sem DV er, en er það nóg? skaðinn er skeður! maður er dáinn og DV er með blóð þessa manns á höndum sínum og það er synd að það þurfi mannslát til að eitthvað sé gert í þessum sóðaskap sem hefur þrifist á síðum DV undanfarin misseri. fyrir mitt leiti mætti stöðva framleiðslu DV með öllu og mér finnst að verslanir ættu að taka sig saman og hætta að selja þennan viðbjóð og í leiðinni séð&heyrt og hér&nú.

að beita börn ofbeldi, sama í hvaða mynd það er, er ætíð ófyrirgefanlegt en þegar þetta ofbeldi er kynferðislegt á ég engin orð. það er ekkert sem getur lýst þeim viðbjóði, að hafa löngum til að skaða barn með þessum hætti, mér rennur kalt vatn milli skinns og hörunds. mönnum og konum sem aðhafast slíkar athafnir mætti mín vegna drepa og algjörlega birta myndir af á síðum dagblaða. en engu að síður er það mjög alvarlegt að saka manneskju um þessar gjörðir og enginn ætti að gera slíkt í hálfkæringi, nema að hafa allar staðreyndir á hreinu og sérstaklega ekki dagblöð. maður er saklaus uns sekt er sönnuð. en af því að DV er siðlaus pési sem ætti eingöngu að nota í brennur eða í botninn á kattaklósetti var ekki tekið tillit til hins mannlega rétts. svo ekki sé minnst á hugsanleg fórnarlömb þessa manns, séu frásagnir þeirra réttar. eins og að það sé ekki nægilega niðurlægjandi og ömurlegt fyrir alla aðila málsins að þurfa að ganga í gegnum allt sem fylgir því að fara til dómstóla með alvarleg mál eins og þetta, að þurfa að takast á við það sem gerst hefur án þess að helvíska DV þurfi að gera skrípaleik og slúðurmeti úr þessu.

og hvers vegna fá ekki björgólfs-feðgar að kaupa DV? loksins þegar þeim hugkvæmist að drullast til að nota milljarðana sína í þágu samfélagsins...
EKKI KAUPA DV! EKKI EINU SINNI GLUGGA Í GEGNUM ÞAÐ Á KAFFIHÚSI!
mér er nú ekkert voðalega vel við að éta morgunmat en tvisvar í viku þarf ég að pína mig til þess svo ekki þurfi ég að lifa þá niðurlægingu að vera með hávært garnagaul í miðjum tíma. það myndi líka vera sérdeilis áberandi þar sem að þessir tímar eru oftast nær þöglir sökum bíómyndagláps. ég meina, hver hefur áhuga á því að vera að troða í sig þegar líkaminn er tæplega nógu vaknaður til að melta nokkurn skapaðan hlut nema kannski tobleronið sem maður át kvöldið áður. en "for the sake of art" læt ég mig hafa það.

það er allt á kafi í höfuðborginni í dag, jólasnjórinn loksins kominn. ég fæ ókeypis klippingu eftir skóla hjá henni bryncí minni og í kvöld er það burger&bjór með erninum mínum... framhaldið er óráðið.

fimmtudagur


ég mæli ekki með king kong fyrir væmna dýravini. ég náði tæplega að horfa á seinasta hálftímann af myndinni af því að ég eyddi svo mikilli orku og athygli í að bíta saman kjálkunum til að fara ekki að há-grenja. og svo sat eitthvert ung-dópista-foreldra-par við hliðina á okkur og þeim hafði hugkvæmst að taka með sér ca. 5 ára son sinn sem sat ekki kjurr alla myndina, æpti og át ótæpilega af sælgæti. ég var oft hársbreydd frá því að teygja mig til foreldranna og garga eins hátt og ég gæti í eyrað á þeim og ávíta þau svo fyrir að vera ómögulegir uppalendur... sem ég að sjálfsögðu gerði ekki af því að ég met líf mitt einhvers og langar ekki að vera kutuð niður fyrir aftan sambíóin í breiðholtinu af reiðum dóp-pabba sem finnst ég vera dóni. auk þess sat örninn minn með sinni stóísku ró á milli mín og þeirra "and you can´t beat that"...

miðvikudagur

ég skal segja ykkur það! þeir sem óska mér dauða geta nú glaðst því lífi mínu eins og það leggur sig var að ljúka fyrir nokkrum mínútum. nú fæ ég óstöðvandi kvíðakast og áhyggjur... aulinn ég skilaði inn mjög rangri tekjuáætlun fyrir árið 2005 til LÍN (sú auma og vesæla stofnun). ég sumsé gerði mér ekki grein fyrir því, og með réttu að ég tel að maður á að gefa upp heildarsummuna FYRIR skatt en ekki eftir skatt eins og ég hélt. hvernig gat ég gert svona herfileg mistök spyr ég sjálfa mig núna... og hvers vegna í fjáranum er þetta svona? það er svo fjarri því að tekjur mínar fyrir skatt sé nálægt tekjum mínum eftir skatt og auðvitað ætti þá að fara eftir því því það eru mínar raunverulegu tekjur, það sem maður fær útborgað. HVERS VEGNA Í HELVÍTINU ER ÞETTA SVONA ÓSANNGJARNT? og hvers vegna í helvítinu gat ég ekki munað þetta og vitað!!! það er ekki eins og að við fáum afnot af því sem við borgum í skatt, það er bara PÚFF um hver mánaðarmót, HORFIÐ! hvers vegna er það þá látið bitna á manni? æji... nú fæ ég tár í augun yfir því að vera búin að klúðra þessu svona, yfir því að vera svona mikill hálfviti og fífl og heimskur asni og hvað á ég að gera? þetta er lífið mitt, skíturinn.

þriðjudagur

það er viðbjóður að vakna kl. 7:15 á morgnana! þess þarf víst þessa vikuna á heimilinu og þar sem að ég er eina gangfæra vekjaraklukkan hérna kemur það á mína ábyrgð að vekja fjölskylduna. ég kann því nú reyndar ekki svo illa, að vakna snemma en 7:15 er "one to much". 8:15 er allt annar handleggur svo ég tali nú ekki um þegar ég leyfi mér að sofa til 9, það er hreinn munaður. mér finnst nefnilega tímasóun að sofa og reyndar borða líka ef útí það er farið... og nú er ég í eyðu í skólanum og ef rúmið er ekki að kalla nafnið mitt þá veit ég ekki hvaða hljóð þetta eru. mig langar ósköp mikið til að fá mér litla kríu... ég held ég geri það bara. góða nótt.

mánudagur

mér finnast börn ágætis fólk, þau hafa oft margt gáfulegt til málanna að leggja og vona ég að einn daginn verði ég þeirrar gæfu aðnjótandi að ala eitt eða fleiri svoleiðis stykki. hitt er svo aftur að barn nágranna minna finnst mér ekki sniðugt, þeim drjóla er ég ekki hrifin af því hann eða hún, hef enn ekki kynnt mér það nógu ítarlega gerir sér það að leik, daginn út og inn að stappa á gólfinu líkt og það þjáist að einhverjum stepp-sjúkdómi eða óheilbrigðum riverdance áhuga. þau búa sumsé fyrir ofan okkur og ef þau eru ekki að ryksjúga gólfið sitt í þúsundasta skipti þess dags er þetta fyrrnefnda afkvæmi þeirra að tröllríða gólfinu með fílshætti. mér er skal ég segja ykkur alveg hætt að lítast á blikuna...

fyrsti tíminn búinn. hann stóð yfir í nákvæmlega 11 mínútur sökum krankleika kennarans sem er spjátrungslegur indie-gaur og varla mikið eldri en ég... ekki að það sé neitt vandamál. hins vegar skoraði ég strax á sjálfa mig í smávegis veðmál um það hver af indie-stelpunum sem eru með mér í tímunum yrði fyrst til að sofa hjá eða byrja með kennaranum. bara svona til gamans og mér til dægrastyttingar... annars lofar þetta allt góðu og er mjög spennandi.

"highlighter" dagsins:
hallgrímur helgason reyndi að keyra mig niður með barnavagni í þingholtunum. hann baðst afsökunar og ég fyrirgaf.
auðvaldið hefur rúið mig innað skinni, ég er nú blankari en kambódíska og berfætta fósturdóttir mín enda fékk blessunin seinustu þiðsundkallarnir... helvítis námslán, helvítis reikningar!!! og mig vantar enn einar 30 þúsundir uppá til að allt verði með réttu greitt, ég er þá að tala um skólabækur og geðlæknakostnað svo að ekki sé minnst á að við afæturnar eigum tæplega fyrir æti þennan drungalegasta mánuð ársins. frjáls framlög vel þegin!

fyrsti skóladagurinn í dag og hann hefst ekki fyrr en kl. 16:05. ég fékk að sjálfsögðu vægt kvíðakast yfir því í morgun en náði þó með herkjum að yfirstíga það og nú tek ég bara kvikmyndafræðina með trompi eða eins og mér best verður unnt.

þar sem að ég var á fótum fyrir allar aldir tók ég niður jólin okkar hérna á bergstaðastrætinu í skammdegis-morgun-skímunni. það er sárt að horfa á eftir jólaskrautinu ofaní kassa en svona er það nú bara. ég fer a.m.k. ekki að láta þekkja fyrir tælenska hegðun, þ.e. að hafa jólaskrautið uppi við yfir allt heila árið.

en nei, lífið heldur áfram og ég á afmæli eftir nákvæmlega tvo mánuði í dag og örninn minn eftir 22 daga. við eldumst þó að við eigum ekki bót fyrir rassinn á okkur. hvenær kemur þessi silfurskeið mín með betri tíð og blóm í haga eins og sífellt er verið að tyggja í mann með dægurlögum á öldum ljósvakans... hvað er ég að rugla? það eina sem að heyrist í útvarpi þessa dagana eru áróðurssöngvar beint til áðurnefnds auðvalds þar sem bono kallast á við einhverja íturvaxna R&B dívu um hvað þau séu týnd í veruleikanum og allir í afríku séu svo sárþjáðir... mér fannst það betra þegar peter gabriel og kate bush vældu sama texta uppá fjallstindi í denn. það stóð allavega ekki í manni sraufþurra séríósið fyrir samviskubiti...

að ýmsu þarf að huga í dag og hér ætla ég að telja það upp til að mér reynist auðveldara að sýna skyldurækni á þessum fullorðins árum mínum og þið getið kannski haft gaman af:

-skila DVD mynd (maður verður nú að leyfa sér einstaka DVD gláp þrátt fyrir blankheit þegar eina sjónvarpsútsendingin sem næst á heimilinu er óskýr RÚV mynd).
-fara í hraðbanka (til að taka út hvað?).
-fara niður í eymó og fá að prenta út eitt blað (seinasta hálmstráið: fræðslustyrkur frá VR) og kaupa eina kennslubók.
-fara í bóksölu stúdenta og reyna að fá kennslubækur gegn kynlífsgreiðum... grín. kaupa þær sem ég hef efni á.
-fara í fyrsta tímann í kvikmyndafræði.
-fara heim og reyna að elda veislumat úr súrri sveppasósu og kartöflum.
-verða ofurölvi og krúnuraka mig.

... veit ekki hvað af þessu mun aktúelt gerast en tel minnstar líkur á krúnurökun.

ég nenni ekki út af því að allt er svo grátt, ég ræð ekki við hárið á mér og skammdegið ætlar mann lifandi að drepa. hvar endar þetta? gluð, ég spyr: HVAR, HVAR, HVAR???

reyndar förum við bráðum á þorrablót, það er tilhlökkun því slíka samkomu hefur borgarbarnið tinnbert aldrei sótt. ætli ég fái að skipta út hákarli og brennivíni fyrir freyðivín og súkkulaðihúðuð jarðaber?

farin að éta vítissóta, see ya!

laugardagur

GLEÐILEGT ÁR PÖDDUR!
*nýji nágranninn hlustar á bloodhound gang í botni í surround systeminu sínu.
*kata systir á afmæli í dag og hún og harry eiga brúðkaupsafmæli. til hamingju!
*tók áramótafærsluna ofur-væmnu út af því að hún vakti hjá mér viðbjóð og æluþörf. virtist heldur ekkert hreyfa við neinum að maður væri hérna að bera sál sína... betra þá að vera bara bitur.
*blómabúðin á bergstaðastræti selur fagurskapaðar krukkur fyrir líkamsleifar, þ.e. ösku hafi sá látni kosið að fuðra upp í mjög stórum bökunarofni en það er einmitt mín ósk og æski ég þess að henni verði framfylgt að mér liðinni...
*ég ÞOLI EKKI björgvin halldórsson!
*gamlárskveld var dásamlegt í svarfaðardalnum og mér leið ósköp vel með tengdafjölskydunni... þ.e. þangað til að leiðin lá yfir á dalvík. mér finnast dalvíkingar horfa undarlega á mig, máske er það vegna þess að ég er af annarri tegund. annars var þetta kvöld það besta gamlárskveld sem ég hef lengi lifað... allavega betra en aldamótin þegar ég stóð ein með freyðivín, glápandi útum gluggan og grenjandi yfir því að engum þætti vænt um mig.
*londonlamb sem annars myndi liggja fyrir skemmdum verður sporðrennt í kveld og skolað niður með rauðvíni.
*fór á dásamlega vellukkaða tónleika 30. des. (mamma+pabbi) á gauknum þar sem örninn minn steig á stokk með hljómsveitunum sínum tveimur... skuggaprinsinn minn var sá fallegasti og shadow parade eru á barmi heimsfrægðar samkvæmt nýjustu fréttum. ég get líka prísað mig sæla með að vera siðsamlegasta grúppían þeirra, eða ég og öspin mín.
*ég skil sumar konur ekki...
*ég elska sveitina og leitin að reit til að byggja húsið okkar er hafin. við erum með háleitar hugmyndir um stúdíó, leyniherbergi og völundarhús og þegar þíða verður komin í jarðveginn höldum við skötuhjú í förina og í leitina að hinum fullkomna stað með barmafullar pissublöðrur svo við getum merkt okkur besta staðinn...
*kvikmyndafræðin byrjar á mánudaginn og mig kitlar í mallan af tilhlökkun.

"allir saman nú..."