fimmtudagur

dagarnir í eymó eru hættir að valda mér angist eftir að túristarnir fóru að koma í búðina í hrönnum. nú líður hver klukkustund eins og fimm mínútur. ég hef reyndar alveg nóg á minni könnu og dagarnir næstum of fljótir að líða. aldrei er maður ánægður.
ég grét seinast á mánudaginn.

Engin ummæli: