ola allir þá! svona dagar eru nú í miklu uppáhaldi hjá mér. það er eins og það sé mánudagur nema að það er í raun þriðjudagur af því að í gær var hinn óheilagi frídagur verslunarmanna. ég er verslunarkona, þess vegna vann ég. ó já, ég gleðst yfir einföldu hlutunum. annars er nú allt í hers höndum hérna í dag, fólk ekki að mæta í vinnuna né að svara símanum. einu sinni fyllti ég þann reit, hvarf úr starfi. það var þegar ég vann á landspítalanum á tauga- og öldrunarsjúkdómadeild. mikið var það hræðilegt og ég grét mig í svefn á hverju kvöldi og síðan hvarf ég úr starfi. og svo er yfirmaðurinn minn að leysa mig af í mat og guð hjálpi mér ef ég verð mínútu of lengi. hún á þá örugglega eftir að missa hárið af stressi. annars er ég frekar róleg og himinlifandi eiginlega bara... ég er líka orðin skotin af því að þið vitið og segið það með mér: ég er með svo easy hjarta!!!!! af hverju tala ég samt alltaf svona niðrandi um það? ekkert að því að vera hrifnæmur og heillast af fólki. einasta vesenið er að þá er maður kannski örlítið berskjaldaðri fyrir vonbrigðum. þar kemur þýska blóðið sér vel, hitlersæskan og það allt. annars held ég að ég hafi ekki erft köldu brynjuna frá móður minni þegar að kemur að hjartans málum. bara þegar að mér finnst ég þurfa að siða fólk til. gulli minn segir að ég sé svo viðkvæm og sjálfri finnst mér ég alltaf vera eins og eitthvað lauf í vindi, nei frekar fiðrildi í roki. það er fallegra... mamma vildi ekki sjá king arthur og kom með heimskuleg rök fyrir því. ,, af hverju villtu sjá svona stríð og dauða?" spurði hún mig. ég hafði ekki svar sem hún skildi. ,,ég er bara morbit mamma mín..." og því fór sem fór og ég var pínd á raising helen. það gerði ekkert nema að kalla fram tár í augu. ég ætla á king arthur sama hvað hver segir um blóð og dauða. ég fer með litla plastsverðið í lendarskýlu og járnbrjóstahaldara. ahhhhhh.... þetta er skotandvarp... see ya!

gestabók