gleraugnaglámarnir á bergstaðastrætinu óska landsmönnum öllum nær og fjær gleðilegrar hátíðar!

æji, mér datt eitt í hug sem mig langar til að segja frá...
fyrir utan að gefa kisunni minni henni dimmalimm ákaflega góðan jólamat gef ég eða gaf ég henni líka að sjálfsögðu smávegis jólagjöf. jólamaturinn mun vera dósamatur sem er bara á boðstólnum á hátíðardögum, rjómi og rækjur og svo ákvað ég að gefa henni nýja ól þar sem að hin var orðin skítug og viðbjósðleg og auk þess með engu nafnspjaldi. engin móðir vill hafa börnin sín í skítugum og rifnum nærfötum og það sama gildir um kattaeigendur og ólarnar á köttunum þeirra. ég skellti nýju ólinni utan um hálsinn á henni í morgun og átti svosum ekkert von á miklum viðbrögðum... nema hvað að henni er svo meinilla við að hafa þetta nafnspjald hangandi framan á sér að nú hleypur hún útum alla íbúð líkt og með rakettu í rassi sínum og steypist svo endrum og eins fram fyrir sig með miklum látum því hún reynir á hlaupunum að bíta af sér nafnspjaldið með ofangreindum afleiðingum. það er stórmerkilegt að fylgjast með þessu atferli hennar...
þetta var nú bara það sem ég vildi segja.
mmm... góður matur í kvöld, gott fólk, pakkaafhendingar, tónleikar og huggulegheit...
blex.

detti nú af mér allir dauðir maurar! örninn minn og hljómsveitin ÉG eru að fara að spila á þessum tónleikum sem kiefer nokkrum sutherland datt í hug að halda á landi voru á grand rokk í kveld, á þorláksmessukveldi. ég hef reyndar engan sérstakan áhuga á að hitta manninn, þ.e. kiefer en það verður kærkomin veruleikafirring að bregða útaf vananum, að sjá einhverja aðra fræga en fræga íslendinga.

og svo verða jólin bara komin þegar við komum heim í kveld og skreytum jólatréð... þess vegna ætla ég endanlega að segja þetta gott, a.m.k. í bili og óska ykkur gleðilegra jóla. eins og áður vona ég að þið og ykkar fjölskyldur hafið það sem allra best, að ykkur líði vel og þið séuð hamingjusöm og takk kærlega fyrir samveruna fram að þessu.

ást & kærleikur,
tinna kirsuber.

dæmi um mann sem tekur starf sitt of alvarlega (sá sem um ræðir er læknir):

"alvarlegustu áverkarnir eru oftast nær á ganglimum og griplimum..."

... creeps me out eins og rúsínurnar.

barbra streisand kveikir í mér... ég ræð ekki við það...

langar þig að vera búin að öllu fimm dögum fyrir jól?
langar þig að geta slappað af á þorláksmessu og aðfangadag í faðmi fjölskyldunnar?

er með aukamagn af þýskum genum sem seljast ódýrt. fjölskyldu- og einstaklingspakkar, einnig fyrirtækjapakkar. hafið samband!

get ekki ákveðið hvort mér finnist catherine tate fyndin eða ekki...

jólakveðja:

kæru lesendur, vinir, kunningjar og aðrir...

ég er að hugsa um að segja þetta bara gott í bili og skella mér alfarið í jólafrí, á öllum miðum þ.e. en ykkur vil ég óska gleðilegra jóla frá mínum dýpstu hjartarótum og vona ég að þið og fjölskyldur ykkar hafið það sem allra best yfir þessa hátíð ljóss & friðar og munið í gluðs bænum tilganginn með henni, og þá er ég ekki að tala um smiðinn sem var negldur uppá kross með sínum eigins nöglum á sínum tíma...

ykkar elskandi,
tinna kirsuber.

gerðist gamaldags áðan og fór til skósmiðs... ég heyrði nefnilega um daginn að fólk færi ekki lengur til skósmiðs en henti þess í stað biluðum skóm og keypti sér nýja. en nú eru allavega elsku hjartans stígvélin mín hjá "lækninum" og það mun kosta mig u.þ.b. 4.500 krónur að leysa þau þaðan út en til þess að komast yfir þá upphæð þarf ég að selja líkama minn á hverfisgötunni seinna í dag. það er þó skömminni skárra en að þurfa að kaupa fokdýra og nýja skó.

þreif allt í gær sem óð kona væri og nú glampar allt og glansar og ilmar af hreinlæti hérna á bergstaðastrætinu. það er í sjálfu sér alls enginn ókostur við það að vera búin að þrífa nema þá helst að eftir tiltektir virðist hellast yfir mig einhver "manía" að það þurfi allt að haldast glansandi hreint þangað til ég veit ekki hvenær... það er að sjálfsögðu ógerningur. en við þetta þrjóskast ég og er hlaupandi útum alla íbúð með rakan afþurrkunarklút.

mig er farið að hlakka óheyrilega mikið til jólanna... ef bara forsjónin sæi sér fært um að færa oss snjó. ég hlakka mest til að vakna á aðfangadagsmorgunn, að svo gefnu að ég verði ekki útúr þunn eftir að hafa þrælað börnunum mínum og konu upp og niður laugaveginn með jólabjór í hönd og viðkomu á öllum helsu ölstofum borgarinnar... segi svona... ef ég væri rosa plebbi... en nei, ég hlakka til að vakna á þessum uppáhalds degi mínum, hlakka til að vera ekki að vinna eins og undanfarin ár, hlakka til að vera með erninum mínum.

annars er ég að velta einu fyrir mér... maðurinn þarna sem að tældi víst 13 ára stúlku sem hann kynntist á einhverri spjallsíðu á textavarpinu (how low can you go...) til kynferðislegrar innsetningar og er núna ákærður fyrir það... hvað er hann eiginlega gamall? skiptir kannski ekki öllu... það sem mér finnst hins vegar skipta máli, og nú er ég ekki að tala lagalega séð heldur siðferðislega er að 13 ára stúlkur eru alls ekki allar þar sem þær eru séðar. ég var 13 ára þegar ég svaf í fyrsta skipti hjá og ég vissi uppá hár hvað ég var að gera, eða þannig, þið vitið hvað ég meina... getur ekki bara verið að stelpan hafi alveg verið "geim" í þetta? ég tek fram að ég aðhyllist ekki barnaklám né lögbrot né neitt sem tengist því að neyða konur til kynmaka. ég er bara svona að velta þessu fyrir mér, óháð öllum hliðum...

jólaglögg hjá dóru í kvöld. ég skal gera tilraun til djamms...

halló halló!

gleðiefni:

-móa kemur í dag!!!
-ösp kemur á morgun!!!
-það eru 9 dagar til jóla!!!
-ég er ekki að fara að læra í dag!!!
-ég gekk frá skólabókunum í gær...

semi-gleðiefni:

-er að fara að gera jólahreingerninguna í dag (ljósi punkturinn við það er að þá get ég loksins gert jólalegt í kotinu okkar)
-byrjaði á nýrri getnaðarvörn í gær, hringnum

leiðindarefni:

-mig langar enn í jólakjól því allir kjólarnir mínir eru of stórir á mig sökum sjálfstæðu anorexíunnar
-mig vantar nauðsynlega nýja vetrarskó þar sem almættið sameinaðist loks pissu-högnanum og skemmdi rennilásinn á núverandi vetrarskóm.
-ég er á túr en á ekki að vera á túr. demitt!!!
-HVAR ER SNJÓRINN??? (ég get ekki með neinu móti komist í jólaskap sem og er vetrarbláminn mun verri þegar snjórinn er enginn)

yfirgnæfandi staðreynd:

-ég er rosalega hamingjusöm!

so very tired...

jæja, þá er þetta búið og ég veit eiginlega ekki hvernig ég á að hegða mér eða hvað ég á að gera. ég veit bara að ég er rosalega þreytt... er að hugsa um að skríða jafnvel bara undir teppi með te og sígó og horfa á sex&thecity. ég er að leka niður af þreytu. skrýtið og óþægilegt að hugsa til þess að s.l. þrjár vikur er ég búin að vera með stöðugan kvíðahnút í maganum og alltaf að hugsa um lærdóminn. hvernig ætli nýja lífið sé? en í dag ætla ég að slappa bara af og svo á morgun ætla ég að fara að huga að langþráðum jólaundirbúningi... ég get varla skrifað...
tók samt forskot á sæluna áðan og keypti jólagjöf handa erninum mínum, ég get ekki látið uppi hvað það er af augljósum ástæðum en það er fallegt... það er alltaf eitthvað stressandi við fyrstu jóla- og afmælisgjöfina. maður er allur á nálum yfir því að kaupa eitthvað glatað. það eru t.d. alveg allavega tveir mánuðir síðan ég fór að pæla í þessu... kannski er það bara ég. æji, ég er svo sybbin...
hérna er frábær grein sem auður rán benti mér á. nú veit ég hvaða rithöfundur ég ætla að verða eins og þegar ég loksins leyfi einhverjum að sjá bókina mína, hnotið um gangstéttarbrún.
ég er farin undir teppi. ég vona að þið hafið það gott. hvar er snjórinn???

mig langar í jólakjól...

ef ég næ ekki skólanum ætla ég bara að leita mér að vinnu. eftir talsverða umhugsun er þetta það sem myndi einkenna draumastarfið eða þannig...

-engar konur. a.m.k. ekki í neinum stórum hópum.
-ég verð að geta verið með rautt naglalakk.
-engir búningar, bara mín eigins föt.
-útvarp.
-mannsæmandi laun.
-hreinlegt salerni.
-45-60 mínútur í mat.
-staður þar sem ég get verið ég sjálf og mætt í hjólaskautum ef þannig liggur á mér (þetta er bara möguleiki í útópískum raunheimi tinnu).
-engin andfýla eða önnur óæskileg líkamslykt.
-enginn undir tvítugu.

... ætli það sé ekki einhverju viðbætandi, man það bara ekki í augnablikinu.

ég er orðin svo andlega þreytt eitthvað, mér líður eins og ég geti ekki meir. ég get með engu móti fest hugann við lærdóminn og samt er ég að fara í síðasta en jafnframt erfiðasta prófið á morgun. ég held að þetta reddist ekki uppúr þessu en ég reyni bara að vera raunsæ, það er ekki heimsendir þó ég nái ekki öllu þó vissulega sé það ömurlegt því ég hef lagt mjög hart að mér í haust við lærdóm og einnig í upplestrarfríinu. en svona er þetta bara... mér finnst þetta eiginlega bara svo sárt af því að ég veit vel að ég er ekki heimsk og ég hef mjög mikinn áhuga á því sem ég er að læra, þess vegna skil ég þetta ekki alveg. og fátt á ég erfiðara með að "höndla" en það sem ég skil ekki...
það lítur út fyrir að við förum ekki norður fyrr en á sjálfan gamlársdag sökum tónleikahalds. ég veit ekki alveg hversu mikið ég má láta uppi að svo stöddu en það kætir mig óumræðanlega. við verðum bara í staðinn aðeins lengur fyrir norðan í aspardalnum... ég get síst beðið eftir því.
þegar nágrannarnir á efri hæðinni fara í bað, heyri ég rasskinnarnar á þeim dragast eftir baðkarsbotninum. þetta kætir mig...

þá er ég búin með seinasta verkefnið í haust, leikritagreining á kirsuberjagarðinum eftir Tsjekhov eins og sumir vilja meina að það sé skrifað (ég valdi ekki kirsuberjagarðinn af augljósum ástæðum eins og sumir kynnu að halda). merkilegt samt hvað ég er ófær um að teygja mál mitt, mér er lífsins ómögulegt að draga það á langinn í ritgerðum svo úr verði einhver sómasamlega löng ritgerð. það ku fleiri þjást af þessu vandamáli. en mér til happs minntist kennarinn minn á það um daginn að stystu setningarnar væru ekki endilega þær sístu... og þá er bara eitt próf eftir og svo er þetta búið. jólafrí... ég sé þig í hillingum elsku jólafrí. á miðvikudaginn ætla ég að verða ofurölvi og deyja (áfengisdauða) glöð um kvöldið, áhyggjulaus.

two down, one to go... og spennan magnast...

handa birtu...

If I needed you
Would you come to me
Would you come to me
For to ease my pain
If you needed me
I would come to you
I would swim the seas
For to ease your pain

Well the night's forlorn
And the morning's born
And the morning shines
With the lights of love
And you'll miss sunrise
If you close your eyes
And that would break
My heart in two

If I needed you
Would you come to me
Would you come to me
For to ease my pain
If you needed me
I would come to you
I would swim the seas
For to ease your pain

Baby's with me now
Since I showed her how
To lay
Her lilly
Hand in mine
Who would ill agree
She's a sight to see
A treasure for
The poor to find

If I needed you
Would you come to me
Would you come to me
For to ease my pain
If you needed me
I would come to you
I would swim the seas
For to ease your pain

allalalalallalalalalílalílalí... hef ákveðið að snúa 20-5 við og hafa það frekar 5-20... það er mun skynsamlegra og skemmtilegra. læra í 5 mínútur, hvíla sig í 20 mínútur. ég finn strax að þetta skilar árangri...

jæja... nú finn ég einbeitinguna fjara út með hverri mínútunni. og helvíska prófið á morgun. hvar endar þetta? ég gæti þó best trúað því að ég sé snillingur sem sé yfir skólavisku hafin... einhverja lausn verð ég að hafa!

ég er hársbreidd frá því að ná því hver er munurinn á vísunum og textatengslum... hressandi hvað öllum hérna er andskotans sama um mann!

læknirinn minn kenndi mér í gær próflestraraðferð sem á að vera voða sniðug og nefnist hún 20-5. hana iðka ég nú og ét banana eins og vitleysingur þó mér finnist öllu jöfnu allt með bananabragði gott nema bananarnir sjálfir. ef ég gæti komið orðum að tilhlökkun minni eftir því að klára prófin hér á síðunni myndi veraldarvefurinn hrynja eins og hann leggur sig, svo "gígantísk" er sú tilhlökkun. elskiði mig nú... lámarkskrafa þar sem að ég gef ykkur hispurslausa og einlæga innsýn inní mitt einkalíf á næstum hverjum degi.

síðasta flugan flögraði máttlaus um loftið, persónuleikalaus eins og draumurinn.

hún heyrði þung tárin lenda á hreinu lakinu, ein, af því að það var það eina sem hún gat beðið um.

(úr hnotið um gangstéttarbrún)

hann ræðst ekki á garðinn þar sem hann er lægstur... haldiði ekki að hljómsveitin ÉG, sem heitmaður minn er í gítarleikari í sé tilnefnd til íslensku tónlistarverðlaunanna sem besta hljómsveitin í flokki rokk/jaðartónlistar og svo eru þeir líka tilnefndir fyrir besta lagið OG fyrir besta myndbandið... ef ég væri ekki að deyja úr veikindum þá væri ég bókstaflega að deyja úr gleði.

mér til mikillar gremju hefur þessi dagur sem átti að vera til lærdóms farið í ekki neitt. ég held engri athygli og er orðin fárveik. djöfulsins, andskotans!
það þýðir:

a) ég mun falla
b) ég mun falla
c) ég mun falla
d) ég verð að vera geðveikislega og brjálæðislega hress með útúr-spíttaða athyglisgáfu á morgun og hinn

hvað gerðist eiginlega í dag? getur maður orðið svona ef maður er veikur?

mikið þætti mér nú skemmtilegt ef nine inch nails kæmu til íslands... eða bara trent reznor, það væri líka voða fínt.

arg! mér tekst ekki að byrja og svo er ég orðin óttalega lasin... hor í nös og innyfla-hnerrar.

one down, two to go... prófið gekk bara bærilega í gær, ég er nokkuð sátt og tiltölulega vongóð um útkomuna. og nú er bara að halda áfram að lesa...

örninn minn og shadow parade eru að spila á gauknum í kveld. nánast ókeypis inn...

eftir rúma þrjá stundarfjórðunga legg ég af stað í stríð vopnuð engu öðru en blýanti og bók. ég mun herja erfiða baráttu, um það er ég viss en strembinn undirbúningur s.l. fjóra sólarhringa mun að einhverju leyti veita mér byr undir báða vængi og jafnvel taka mig á slóðir sem hafa hingað til verið mér ókunnar. ég mun eftir bestu getu reyna að hindra hitt sjálfið, sjálfið sem geymir púkana í að brjótast fram á þeim stutta tíma sem það tekur mig að ganga inn um gátt styrjaldarinnar, ég mun hafa trú á því að þessi vegur sé mér jafn fær og öðrum hermönnum. ég mun trúa því þar sem ég sit í skotgröfinni með blýantinn minn að ég nái settu takmarki af því að ég hefi aldrei áður lagt svo hart að neinu öðru, vitneskjan sem ég hef innbyrgt muni flæða úr fingrum mér eins foss á hlýjum vormorgni og breiða yfir mig fullvissu um mitt eigið ágæti. það kann að vera að ég verði fyrir skoti og efist í eitt augnablik að ég nái heim fyrir sólarlag til berja augum þann sem ég elska með brosi og hlýjum kossum en ég mun skjóta niður þann efa eins og óvininn sem býr í mínu myrkasta svartholi. ég skal ganga heil frá þessu stríði eins og öllum hinum stríðunum...

p.s. ég er að fara í fyrsta prófið og ég vona að mér gangi vel...

mig langar á hraðlestrarnámskeið
mig langar til að spóla fram í tímann og vera búin í prófum
mig langar til að rassskella eða bara lumbra vel á ákveðinni manneskju
mig langar til að ná prófunum
mig langar til að hætta að vera með endalaust garnagaul
mig langar til að þrífa gamla og eldrauða naglalakkið af tánöglunum
mig langar frekar að kaupa jólagjafir en að læra

við stálumst til að kaupa gæsalampann úr KISU um helgina og slíka fegurð hef ég aldrei áður augum litið... fyrir utan sofandi örn.

ég skil ekki alveg hvers vegna allir í kirsuberjagarðinum eftir chekhow þurfi að heita sjö nöfnum og á rússnesku í þokkabót... það gerir mér bara erfiðara fyrir.

læri, læri tækifæri. tækifæri til famtíðar. lærdómur. DÓMUR. ég get þetta, ég get þetta... ekki stressa mig upp, ekki vera kvíðin af því að ég verð að trúa því að ég geti þetta. ekkert mál ef ég læri vel - EKKERT MÁL! ekki gleyma mér á veraldarvefnum, ekki vera reið við sjálfa mig. bara læra, hugsa, elska, taka inn upplýsingar, vinna úr þeim. ekki klúðra öllu þegar ég fer í prófin útaf stressi og kvíða yfir því að klúðra öllu. bara læra, bara að hugsa um það. ég get þetta alveg... hugsa bara um það.

hvað er aftur eingreiðsla?

byrjaði aftur á ljóðgreiningarverkefninu í gær og það gekk bara asskoti vel nema að svo sá ég tilkynningu frá kennaranum þess efnis að við þyrftum ekki að skila því fyrr en 5. desember. þið lítið máske á það sem gleðiefni en ég geri það ekki, hreint ekki en ég læt það mig engu varða. ég á það nefnilega til að vera agalaus og svona frestur er ekki góður fyrir agalausa... hvað er ég samt að bulla? ég er ekkert agalaus, ég ligg yfir bókum og verkefnum daginn út og daginn inn og hef tekið þá ákvörðun að klára þetta ljóðgreiningarverkefni nú í morgunsárið. að því loknu tekur við áframhaldandi lestur á kirsuberjagarðinum hans chekhov svo ég geti byrjað á leikrita-greiningunni. mér finnst ómögulegt að það sé verið að demba þessum verkefnum á mann svona mitt í próflestri... en ég get ekki kvartað, við fengum fyrirmæli um leikrita-greininguna fyrir mánuði síðan eða meira.

fyrsta prófið mitt er á þriðjudaginn næsta í femínískum bókmenntarannsóknum og ég hef mestar áhyggjur af því að muna ekki hvað alligoría er, annars er ég orðin ágæt í hugtökunum. þetta verður samt eitthvað skrautlegt en ég hef ákveðið að miða bara að því að ná prófunum... þá verð ég síður fyrir vonbrigðum með sjálfa mig.

horfðum á shining, gömlu útgáfuna í gær og ég var að gera í buxurnar af hræðslu allan tímann og húkti í handarkrikanum á erninum. sama hversu oft ég horfi á hana er ég alltaf jafn hrædd. tónlistin er svo rosaleg og svo leikur nicholson þetta svo yfirgengilega vel að manni líður eins og maður standi við gátt geðveikinnar hverja sekúntu. samt er svo merkilegt hvað endurgerða myndin og bókin eru miklu grafískari en gamla shining en hún er alveg þúsund sinnum áhrifameiri engu að síður, ég set það aftur á reikning tónlistarinnar og nicholson. en þessi masókismi var allur í þágu skólans þar sem að það munu koma spurningar um kvikmyndagreiningu í einu prófinu og shining var ein af myndunum sem við máttum velja að horfa á og ótrúlegt en satt þá er ég hryllingsmynda fíkill. nú þarf ég líka að horfa á engla alheimsins svo ég geti svarað samviskusamlega öllum spurningum um "aðlaganir".

ég fann ágætis setningu í morgun sem ég ætla eftir bestu getu að samtvinna mínum hugsunarhætti, eða þangað til að ég kemst að því að hún er úr einhverjum AA bæklingi. hún er svona:

taktu augun af vandanum, leitaðu lausnarinnar.

þá kveð ég í bili. ég treysti því að ykkur þyki nógu vænt um mig til að senda mér gáfu-aukandi hugsanir.
by.

"why did you make me want to live? why did you do that to me?"
"because i wished it. isn´t that enough?"
"yes, it is enough. but if one day you didn´t wish it. what should i do then? suppose you took this happiness away when i wasn´t looking..."
"and lose my own? who´d be so foolish?"
"i am not used to happiness," she said. "it makes me afraid"

úr wide sargasso sea

dagurinn í gær lofaði mjög góðu til að byrja með... fékk ljóðgreiningarverkefni til baka sem ég gerði fyrr í haust, greindi ljóðið kartöfluprinsessan eftir steinunni sigurðardóttur. einkunninn kom mér ákaflega skemmtilega á óvart þar sem að hún var hærri en 5 hjá kennara sem gefur ekki hærra en 5 nema að hann sé mjög ánægður með verkefnið. auk þess hrósaði kennarinn mér sjálfur fyrir það og minntist á að ef að hann gæfi nemendum hærra en 5 & 6 væri hann í skýjunum... þ.a.l. var ég í skýjunum og öðlaðist aftur trú á gafnafari mínu og getu til að haldast og vera í skóla. auk þess náði ég að klára einhver pappírsmál og var þess vegna frekar vongóð á framtíðina þegar ég settist svo niður fyrir framan tölvuna um kvöldið til að gera annað ljóðgreiningarverkefni og í þetta sinnið er það greining á ljóðinu hin eilífa þrenning útfrá femínískum fræðum, held annars að ég hafi verið búin að segja ykkur af því... og því á ég sumsé að skila á morgun. allt gekk vel og það leit út fyrir að ég væri bara búin með verkefnið og myndi því ná að skila því degi fyrr sem er alltaf dásamleg tilfinning. nema hvað... þegar ég svo ætlaði að "save-a" verkefnið í tölvunni klúðraði ég því eitthvað og það hvarf allt eins og það lagði sig... eins og dögg fyrir sólu. ég mun seint geta með orðum lýst vonbrigðunum sem hrísluðust niður eftir bakinu á mér á því augnabliki, tárunum sem hrundu niður kinnarnar á mér og reiðinni í minn eigins garð og tölvunnar. þvílík vonbrigði hef ég ekki lengi upplifað og heldur ekki þvílíka reiði og skapofsi minn, eins og vinir þekkja getur orðið mikill ef hlutirnir fara ekki sem skyldi og ég var minna en hársbreidd frá því að kasta tölvunni í gólfið... en þetta eru þó aðallega einskær og einlæg vonbrigði, þvílík... mér sortnar bara fyrir augum að hugsa um það. ég var svo reið við sjálfa mig og lét óviðeigandi ummæli um mig falla, eitthvað sem að maður á ekki að gera. en svona er það... ég jafnaði mig þó furðu fljótt þó að þessi fjárans vonbrigði vomi enn yfir mér. ef það væri ekki fyrir örninn hefði ég líklega ekki komist yfir þetta. það er það sem örninn minn gerir, hann hjálpar mér að bæta mig orðalaust og stundum með orðum og það eru þá alltaf fallegustu orð sem ég hef heyrt... ég hugsa bara með mér að verkefnið verði þeim mun betra í annarri lotu... hikkupp!

mig dreymir u.þ.b. einu sinni í viku að einhver af nylon stelpunum sé ófrísk. stundum eftir einar bárðarson og stundum ekki... í daglegu lífi finnst mér þær ömurlegar og glataðar og þess vegna skil ég þessar draumfarir ekki alveg.

afhverju ég keypti mér föl-bleikar sokkabuxur mun ég seint skilja en það virtist vera sniðug hugmynd á sínum tíma. föl-bleikar sokkabuxur fita fæturna á manni fyrir þá sem eru að velta því fyrir sér að skella sér á einar slíkar...

það var fyrsti í aðventu í gær og jólalögin eru byrjuð að hljóma á öldum ljósvakans en ég get ómögulega veitt mér þann munað að huga að jólahaldi í neinum skilningi fyrr en prófin eru búin. en þá verður þetta líka tekið með trompi... ég get samt ekki neitað fyrir það að þegar ég stelst til að leiða hugann að jólunum (og ég fæ samvikubit í hvert skipti af því að ég ætti að vera að hugsa um lærdóminn) fæ ég fiðrildi í mallann. ég hlakka jafnvel til að þrífa fyrir hátíðirnar, hlusta á jólalögin og eta ótæpilega af mandarínum og konfekti. það eru sumsé 17 dagar þangað til að ég fer í jólafrí, 26 dagar til jóla og 28 dagar þangað til að við förum norður í aspar-dalinn í það sem ösp er búin að lofa mér að verði bestu áramót lífs míns. það verður ekki erfitt að uppfylla þar sem að flest öll áramót fram að þessum hafa verið einskær vonbrigði.

við fórum á sigurrós í gær. ég ætla byrja á því að nefna að þar sem mér urðu á þau leiðindar mistök að verða ekki hærri en þessir skitnu 165 cm sem ég er í uppvexti mínum hlustaði ég á magnaða tónlist í gær og horfði aftan á hausinn á fullt af fólki sem er aktúelt hærra en þessi meðalhæð íslendinga. mér skilst að það séu 166 cm hjá konum en 180 cm hjá körlum... sem og asnaðist ég til að þróa með mér dulitla nærsýni og sjónskekkju þessi undanförnu ár sem gerir það að verkum að ég veit yfirleitt ekki í hvaða strætó ég er að fara fyrr en hann er kominn það nálægt að ég þarf með tilburðum að stoppa hann til að komast leiða minna. og ég gleymdi gleraugunum heima en ef mig dauð-langaði til að sjá klifraði ég upp örninn sem gnæfði yfir allt... en þetta var fallegt, eiginlega stórkostlegt og ég fékk m.a.s. tár í augun í fyrsta laginu bara yfir því að vera þarna að hlusta á þessa fegurð. þeir tóku líka mér til mikillar gleði nokkur lög af ágætis byrjun en af þeim tónleikum missti ég af á sínum tíma þar sem að ég asnaðist til að búa í kaupmannahöfn með illa innrættum fyrrverandi elskhuga.

kalt ristað brauð með osti og volgt te óska eftir nærveru minni...

nú jæja... einhleypir helgarpabbar og frímerki. ég byrja á því fyrrskrifaða...

nú er ég oft að vinna í búðinni minni um helgar og m.a. í gærkveldi og verða þá á vegi mínum margir einhleypir helgarpabbar og í gær gerði ég mér grein fyrir einu munstri sem virðist einkenna þá alla en ég hafði ekki alveg gert mér grein fyrir áður. þeir, altsvo helgarpabbarnir tala alltaf mjög hátt og áberandi við börnin sín um leið og þeir sjá huggulega eða fýsilega stúlku nálgast eins og til að vekja á sér athygli. af þessu dreg ég þá ályktun að þeir séu mjög einmana og vanti konu og kjósi að nýta sér börnin sín sér til framdráttar. þ.e. ef huggulega stúlkan sér þá tala vel við börnin sín hljóti hún átómatískt að halda að þarna sé á ferðinni indæll maður sem vert sé að eyða einhverju púðri í... en þetta er náttúrulega mjög grófleg ályktun hjá mér.

frímerkin... ef einhver af ykkur ætlið að senda jólakort þessi jólin og kaupið þ.a.l. frímerki á kortin til að þau skili sér áreiðanlega til viðtakanda vil ég vinsamlegast benda ykkur á að þefa af frímerkjunum. póstinum hefur nefnilega dottið í hug þessi jólin, og ég verð að segja að þetta er mjög sniðugt "trikk" hjá þeim að hafa lykt af jólafrímerkjunum. ég hef reyndar einungis orðið þeirrar gæfu aðnjótandi að finna lyktina af innanlands frímerkjum og innan-evrópu frímerkjunum en gluð hjálpi mér ef það breytti ekki lífi mínu. á innanlandsfrímerkjunum, og ég vona að ég sé ekki að víxla þessu er mynd af grenitréi og frímerkið lyktar eins og barrnálar, reyndar meira eins og einhver kubbur sem maður lætur í klósettið hjá sér svo að kúkalyktin sé ekki jafn megn og svo er mynd af eplum á evrópufrímerkjunum og þau lykta eins og kanill. ég hef enn ekki gerst svo heppin að finna lyktina af utan-evrópu frímerkjunum en ég get vart beðið... ég ímynda mér að á þeim sé mynd af hangikéti og lyktin af þeim eftir því.

að hugsa sér! svo ég mæli eindregið með því að ef eitthvað vantar uppá jólaskapið hjá ykkur að þið farið þá útí næstu búð sem selur frímerki og þefið...

næsta blogg mun fjalla um einhleypa helgarpabba og frímerki. verði ykkur að góðu...

það er alveg ómögulegt þegar maður vaknar kvíðinn. ég vaknaði þannig og núna er ég svo kvíðin að mér er óglatt en þarf samt sem áður að pína ofan í mig seríós af því að ég er að fara að gera hópverkefni og svo beint í vinnuna. fyrirætlanir mínar varðandi djamm í kvöld eru foknar útum gluggann því ég þarf að huga að sálinni. það er ekki hægt að vera kúl og kvíðinn á sama tíma. aftur á móti er einn ljós punktur... örninn minn ætlar að bjóða mér á sigurrós annað kvöld og ég get vart beðið enda hef ég ekki séð þá hljómsveit á tónleikum síðan ´97 held ég ef ég man rétt. plan dagsins: seríós, öndunaræfingar, hópverkefni, vinna, heim og aðlögun sálar að aðstæðum.

það er gefið mál að maður er skammaður þegar maður kallar einhvern hálfvita en að maður sé svo líka skammaður þegar maður kallar sjálfan sig hálfvita finnst mér með eindæmum... það er óumflýjanleg staðreynd að yfir mér vaka alltaf einhverjar góðar sálir sem virðast af einhverjum ástæðum hafa óbilandi trú á mér.

allt í lagi þá... ástæðan fyrir því að ég er dulítið bitur út í gáfnafar mitt núna er sú að ég fékk ekki alveg eins góða einkunn og ég var búin að gera mér vonir um fyrir ritgerðina frægu, þið munið: leggðu drög að strúktúralískri greiningu á leigjandanum eftir svövu jakobsdóttur. ég veit svosum ástæðuna og ég ætti kannski bara að birta ritgerðina í heild sinni hér á síðunni svo að þið skiljið hvert ég er að fara... maður fær ekki góðar einkunnir fyrir brjóstvit, bara fyrir akademískan hugsunarhátt og af honum hef ég ekkert en aftur á móti hef ég nóg af því fyrrnefnda, brjóstvitinu... eða svona að öllu jöfnu og án þess að ég sé eitthvað að blása í mína eigins lúðra.

ég ligg yfir bókunum en mér er lífsins ómögulegt að sjá hlutina í því ljósi sem ég á að sjá þá. þetta var iðulega deiluefni á milli mín og kennaranna í listaháskólanum (það er m.a.s. orðið að einhvers konar flökku- eða goðsögu sem fer um listaháskólann og út fyrir hann þetta stormasama samband mitt við kennarana) þegar ég var þar við nám en mér tókst þó að klára það og útskrifast með BA gráðu í myndlist (hef ekkert við þá gráðu að gera) og ágætis lokaeinkunn. gott ef ég fékk ekki 8.5 bæði fyrir lokaverkið og lokaritgerðina. eins og í gærkvöldi þegar uppstúfurinn var að kekkjast á eldavélinni og bjúgun í vatnsbaði tókst mér að endurskrifa og þýða yfir á íslensku mjög flókna og akademíska kafla úr einhverri fjárans útlenskri leikritabók. ég get þetta alveg... eða svona stundum. og nú er ég byrjuð á ljóðgreiningarverkefninu en biturðin, athyglisbresturinn, neikvæðnin, stressið og vantrúin á gáfnafarinu hafa ekki komið mér langt í dag. t.d. hef ég eytt seinasta hálftímanum í að vafra um íbúðina okkar og máta öll nærfötin mín af því að í einhverjum asnaskap lofaði ég manninum mínum upp í ermina á mér að vera í samstæðum nærfötum alla helgina (það er víst eitthvað sem menn eru hrifnir af). það er ógerningur þar sem ég á í fyrsta lagi engin samstæð nærföt og svo eru allir brjóstahaldararnir mínir nema einn orðnir of stórir (nú er sérlega gaman að hugsa til þess að þið vitið núna að ég er aldrei í samstæðum nærfötum).

annars er ég að fara að vinna eftir klukkustund eða svo og eftir vinnu ætlum við örninn minn á gaukinn að fá okkur bjór og hlusta á pétur ben.

ég biðst forláts en ég mun ekki skrifa mikið á næstunni. það er svo mikið að gera í skólanum að ég er enn og aftur alveg við það að fá taugaáfall og gluð hjálpi mér ef það gerist ekki bara hvað og hverju. ég er smátt og smátt að gera mér betur grein fyrir því að takmarkað gáfnafar mitt mun líklega leiða til þess að ég verð aldrei neitt meira eða annað en húsmóðir í vesturbænum eða hvar sem er. ég verð þá í mesta lagi þenkjandi húsmóðir í vesturbænum eða hvar sem er... ég verð þá bara að faðma þá hæfileika sem ég bý yfir, að geta búið til góðar kjétbollur og kekkjóttan uppstúf og kannski einstaka sinnum slegið um mig meinfyndnum athugasemdum um lífið og tilveruna þar sem ég stend fyrir aftan eldavélina og hræri í kekkjótta uppstúfnum. það er betra að horfast bara í augu við aðstæður og gera sér grein fyrir þeim á relískan hátt, ég er hálfviti og það er bara ekkert við því að gera í rauninni. ég er núna sannfærð um að þessi 141 stig sem ég fékk útúr greindarvísitöluprófinu sem ég tók forðum daga hafi frekar verið 1.41 stig frekar 141. ætli ég sé mongólíti sem lítur ekki út eins og mongólíti?

ágúst "kitlaði" mig svo það er best að ansa því eftir bestu getu...

7 hlutir sem ég ætla að gera áður en ég dey:

1. verða rithöfundur og bókmennta- og kvikmyndarýnir
2. eignast börn, 1-3 stykki
3. gifta mig
4. byggja draumahúsið okkar í svarfaðardalnum
5. skrifa ævisöguna mína eða í það minnsta fá hana útgefna þó að einhver annar skrifi hana
6. búa í útlöndum með erninum, helst í hollandi
7. elska sjálfa mig
(ekki endilega í þessari röð)

7 hlutir sem ég get gert:

1. hugsað og látið mig dreyma ENDALAUST
2. hlustað
3. búið til rosa góðar kjötbollur
4. elskað aðra
5. farið afturábak í brú
6. gengið án þess að þreytast
7. lyft 140 kílóum í bekkpressu... grííííín
8. tengt hluti, s.s. vídjó, DVD spilara, sjónvörp, græjur, perustæði o.s.frv.

7 hlutir sem ég get EKKI gert:

1. leitt hjá mér slæmt umtal
2. borðað ananas
3. átt pening
4. snýtt mér
5. handleikið köngulær
6. verið vond við einhvern af ásettu ráði
7. talað við pabba minn

7 hlutir sem heilla mig við hitt kynið:

1. ÖRN
2. gáfur (gáfur eru ekki það sama og þekking, ég er að tala um visku)
3. samkennd
4. húmor
5. samtöl um lífið og tilveruna (ég verandi hinn viðmælandinn)
6. óttaleysi hvað varðar að láta sig dreyma saman um sameiginlega framtíð
7. hendur, handleggir, bak, axlir, bringa, augu, bros, hlátur og læri

7 frægir karlmenn sem heilla mig:

1. ÖRN
2. nick cave
3. tom waits
4. viggo mortensen
5. eiríkur hauksson
6. trent reznor
7. ewan mcgregor (bara útaf brosinu)

7 orð sem ég segi oft:

1. "totally"
2. "what???"
3. tipsí
4. hellað (ekki eins og götuhella heldur helvíti)
5. ómægod
6. ruglaður
7. ástin-mín

7 manneskjur sem ég kitla:

1. gulli
2. halldóra
3. hjörtur
4. beta
5. móa
6. kata
7. urður

kæru lesendur,
ég er að safna tilfinninga-andstæðum eins og ást-hatur, sorg-gleði o.þ.h. og vantar ykkar hjálp með fleiri svona andstæður. mynduð þið vilja vera svo væn...

ég er ekki að gera gys en piltarnir hérna við hliðina eru enn að. þeir eru núna að spila sama lagið með coldplay (á gítar og syngja mjög drukknir með) aftur og aftur... það væri spennandi að vita hvað þeir eru búnir að vera að spila í fjarveru minni í dag... olaviu newton-john kannski, gamla slagara úr grease eða eitthvað annað hressandi. mér er spurn hverju þeir eru að fagna svona rosalega... kannski er einn af þeim að fara að gifta sig.

mamma komst ekki að hitta mig í dag svo ég fór bara og hitti hana bryncí mína og úlf litla í staðinn. það var ótrúlega gaman og ég verð alltaf svo hamingjusöm í hjartanu þegar ég geri mér grein fyrir því hvað ég á góða vini, hver öðrum betri. djöfull er ég klobbalega væmin... við löbbuðum laugaveginn og fengum okkur kaffi á súfistanum sem var troðinn af fólki sem horfði undarlega á mig, oftast þegar ég var að tala svo ég geri mér fulla grein fyrir ástæðum augngotanna. ég gerði mér líka grein fyrir því að ég verð að komast yfir 27.800 krónur hið snarasta. fyrir það fyrsta þá fann ég loksins skó en ég er búin að vera að leita mér að vetrarskóm síðan högninn ákvað að míga í þá sem áttu að gegna því hlutverki í vetur. og lyktin fer ekki... nema hvað að allar skóbúðir sem selja góða skó í þessari borg okra alveg rosalega á vörum sínum og neytendum í leiðinni og skórnir sem ég fann kosta hvorki meira né minna en 20.800 krónur og eru í KRON. fjárinn!!! ég veit alveg að þetta er tapað mál og þess vegna langar mig pínu til að tala um þessa fallegu skó... þeir eru guðdómlegir og ég er reyndar búin að vera að "eyeball-a" þá síðan fyrr í haust, ákaflega dömulegir. þetta eru eiginlega stígvéli, svört með pínu hæl og hnöppum upp eftir hliðunum. ég sé mig alveg fyrir mér í þeim að spígspora í hljómskálagarðinum... og þá er eftir 7000 kall eins og glöggir lesendur hafa reiknað út en það kostar sá guðdómlegasti lampi (ég er með lampa "fetish") sem ég hef á ævinni séð og ég mun gera ALLT til að eignast hann. ég sá hann í gegnum glugga í göngutúrnum í nótt í búðinnni KISA. það er gæsa-lampinn sem ég er búin að setja á jólagjafaóskalistann. þetta er án efa fallegasti, guðdómlegasti og GUÐDÓMLEGASTI lampi sem ég hef á ævinni séð og ég skal eignast hann þó að ég þurfi að deyja við að reyna það, svo ástfangin er ég af honum. (takið eftir að ég notaði lýsingarorðið guðdómlegur þrisvar sinnum um þennan guðdómlega lampa).

ég og bryncí rákumst svo á nýja hljóðfæraverslun sem verið var að opna á klapparstígnum og selur hljóðfæri frá öllum heimsálfunum. ég ætla að spara að fara inn í hana þangað til að örninn minn kemst með... og svo ákváðum við stöllur að djamma saman næstu helgi og ef það verður eitthvað eins og í denn þá verður það "kreisí".

mig langar til að benda ykkur á eina mjög góða hljómsveit sem að hún birta mín kynnti mig fyrir og heyrist stundum á rás 2. hún heitir arcade fire og ég mæli sérstaklega með lögunum wake up og haiti.
ég var síðan að velta því fyrir mér hvernig maður skilur fólk þegar það sýnir manni ekki fram á hlutina eins og maður skilur þá best sjálfur. er bara frekja að ætlast til þess eða er það eðlileg krafa? þetta snýst kannski aðallega um það að geta sett sig sem best í spor annarra. æj, ég veit ekki og dæsi bara...
björn jörundur er "as we speak" að reyna við konu í útvarpinu.

þeir eru byrjaðir aftur, nágranna-piltarnir og nú eru þeir komnir í radiohead lög. hvað er næst, shadow parade? það vælir í þeim eins og stungnum grís og túristar standa fyrir utan gluggann hjá þeim og flissa...

Atomic Bomb!

góðan daginn!

vaknaði fyrir allar aldir vegna partýhalds nágranna minna. það var nú ósköp hressandi, að vakna við gítarspil og öskrandi karlamannsraddir að syngja klisjuleg bubba-lög hástöfum. velti því m.a.s. lengi fyrir mér hvort ég ætti ekki bara að banka uppá á brókinni með heitt te handa mannskapnum... en partýið leystist upp áður en ég gat ákveðið mig. nú heyri ég bara í einmana glamri á bassa...

seint í gærkvöldi eða eiginlega í nótt skellti ég mér í göngutúr um bæinn, bara svona mér til heilsubótar og svo leiddist mér þrátt fyrir að nenna ekki fyrir mitt litla líf á djammið frekar en fyrri daginn... það var sorglegt um að litast, ekki margir á ferli og þær fáu hræður sem ég sá voru annaðhvort liggjandi í göturæsum eða í únglínga-sleik við einhvern sem að viðkomandi þekkti að öllum líkindum ekki neitt. svo ég keypti mér bara kók og fór heim og horfði á guess who með bernie mac sem er ákaflega fyndinn maður og ashton kutcher. ágætis ræma svosum nema að hún endar náttúrulega á yfirgengilega væminn hátt, formúlan að sjálfsögðu.

hitti gullið mitt og hjartardýrið á prikinu í gær. hjörtur kom með þá afbragðs hugmynd að einhverjar hressar týpur tækju sig saman næsta sumar og leigðu hús í tékklandi í mánuð eða svo. það ku víst vera sérlega ódýrt... þetta finnst mér ein sú besta hugmynd sem ég hef heyrt í langan tíma og ég vona heitt og innilega að þetta verði að veruleika. þetta hljómar eins og draumur sem ég sé svona fyrir mér: ég og örninn minn og fullt af góðu og skemmtilegu fólki í stóru húsi með gömlum gólffjölum sem brakar í, sveitasæla eða borgarkliður og sól og sumar. ég vona...

í dag ætla ég að hitta mömmu og taka einn laugaveg og leggja drög að jólagjafakaupum og í kvöld er það dóra mín, bailys með klaka og kannski piltarnir.

það er ofar mínum skilningi þetta með að samkynhneigðir megi ekki ættleiða börn og ég er steinhissa á því að það sé ekki fyrir löngu búið að leggja fram þetta frumvarp á alþingi varðandi það mál. þetta er m.a.s. svo ofar mínum skilningi að ég á í vandræðum með að hugsa um það. ég fyllist svona gremju innan í mér eins og ég fylltist þegar ég var lítil og fékk ekki það sem ég vildi og gat með engu móti skilið það. það eru engin heimsins rök sem ættu að geta bannað samkynhneigðum að giftast þeim sem þau elska eða eignast fjölskyldu. ENGIN! það er bara svo yfirgengilega fáránlegt og ósanngjarnt að við hreykjum okkur af því að vera orðin svo "líbó", mannelsk og þróuð en svo eru svona hlutir að halda okkur niðri, þetta hér að ofan, kynþáttafordómar, kynjamisrétti, barnamisnotkun, nauðganir, stríð og bara mannvonska og skilningsleysi yfir höfuð. arg! ég get ekki skrifað um þetta, ég missi bara stjórn á mér...

jæja, nú er örninn minn floginn norður. hann er reyndar akandi... ég ákvað að hanga bara heima og dauðsé náttúrulega eftir því núna. djöfuls kjáninn sem ég er!
æji, fúlt að hafa misst af glæpasöguupplestrinum á grand rokk í gær. afhverju sagði mér þetta enginn?
annars datt mér áðan í hug snjallræði til að koma sér úr klípum... alltaf ef maður kemur sér í einhver vandræði segir maður bara; "vá, shit! ég er með klikkað desja-vú"...

mér finnst agalegt þegar gestur einar tekur upp á því á morgnana að spila einhverjar mixur af lögum með pat boone eða brunaliðinu. útskýring á orðinu mixur af því ég man ekki í augnablikinu hvað þessi helvísku fyrirbæri eru kölluð: mörgum lögum krumpað saman í eina heild sem varir iðulega í nokkrar mínútur. skipting á milli laga er engin og þau renna öll saman í eina bendu. alveg hrikalegt. auk þess finnst mér garðar cortes jr. mjög væminn og kraftlaus söngvari. mér varð á að bera hann augum og hlýða á í kastljósinu um daginn og ég er ekki heil eftir þá upplifun. garðar cortes sr. er þá skömminni skárri, það er a.m.k. kraftur í hans söng.
ég þurfti í gærmorgun að fara með strætó upp í mosfellsbæinn eins og aðra fimmtudaga. ég er svosum alveg að sætta mig við það enda er strætisvagnaferð til helvítis á jörðu (mosfellsbær) lítið gjald að greiða fyrir hlustun á lífsins vandamál. ég er hérna að líta framhjá þeim háu fúlgum sem ég greiði geðlækninum mínum um hver mánaðarmót fyrir að hlusta á þessi lífsins vandamál. og alveg er það merkilegt hvað það er alltaf þúsund sinnum kaldara í mosfellsbænum en í höfuðborginni og það eru bara 20 mínútur, að svo gefnu að maður ferðist með ökutæki, á milli staðanna. ég geri mér fulla grein fyrir því að það séu rökréttar eðlisfræðilegar útskýringar á þessu en mér finnst þetta samt ákaflega merkilegt.
í dag ætla ég mér að lesa leikritið kirsuberjagarðinn eftir anton chekhow svo ég geti greint það útfrá bókmenntafræðilegum hugtökum og á sunnudaginn ætla ég að greina uppáhalds ljóðið mitt (þökk sé svanhildi frænku) hin eilífa þrenning eftir tove ditlevsen útfrá hugmyndafræðum feminisma. þetta hljómar allt voða fullorðins og ég ætla að skola þessu öllu niður með RISA flöskunni af bailys sem ég keypti mér í fríhöfninni. ég hef nefnilega komist að því að það er fínt að vera bara tipsí þegar maður er að læra, það opnar allar gáttir eins og nefúði úr apótekinu. ég vona bara að ég verði ekki orðin alkahólisti að loknu námi... annars datt mér í hug ágætis setning þar sem ég sat í tíma um daginn. þetta vall bara upp í kollinn á mér svo ég bið ykkur vinsamlegast að sýna því tillit að ég er með frekar óvenjulegan koll sem á það til að detta hinir undarlegustu hlutir í hug. en þetta er sumsé setningin: greining er áhugamál auðnuleysingjans.
og hér er svo smá ferskeytla eftir kolbein högnason í tilefni föstudagsins:

aldrei frið ég öðlast má
auðnu svo ég hrósi.
alltaf vakir einhver þrá
eftir meira ljósi.

p.s. ferðasagan er að skapast í kollinum, kemur eftir smá...

það eru 37 dagar til jóla... þetta er alveg magnað! tíminn líður svo hratt að það þarf að hafa sig allan við bara til að upplifa hvern einn og einasta dag. og ef það eru 37 dagar til jóla þá eru ca 39 dagar þangað til að við förum í svarfaðar-sæluna eða aspar-sæluna eins og ég ætla héðan af að kalla svarfaðardalinn góða. mmmm... ljúft. ekki þá nema ég skottist með erninum mínum norður um helgina. maður spyr sig...

ég nenni ekki fyrir mitt litla líf að blogga enda eru fingurnir á mér gaddfreðnir inn að beini. ég skelli mér í heita sturtu og sé svo til... svo er ég líka með áhyggjur, eins og alltaf og ég nenni ekki lengur að skrifa um þær hér því að óprúttið fólk notar upplýsingarnar gegn mér sem er ekkert annað en mannvonska í ljósi þess að flest mín skrif á þessari síðu eru með öllu fölskvalaus fyrir utan einstaka kaldhæðið krydd.
ungri og væntanlega reykvískri blómarós hugkvæmdist að fara út að skokka í hljómskálagarðinum á sama tíma og ég var að labba heim úr skólanum. í gegnum hljómskálagarðinn að sjálfsögðu. ég vissi ekki hvað var að gerast þegar ég heyrði allt í einu í rökkrinu (já, það er endalaust rökkur í reykjavík þessa dagana) einhvern másandi og blásandi færast mér óðfluga nær að aftan. hárin voru farin að rísa og ég fór með bænirnar í hljóði af því að ég hélt að þetta væri líklega risa-vaxinn morðingi (þessi "histería" á rætur sínar eingöngu að rekja í áðurnefnt rökkur) eða eitthvað þaðan af verra að fara að kynna mig fyrir ævikvöldinu. það er ekki einu sinni kvöld. og fjandinn hafi það ef ég andaði ekki léttar þegar ég sá litla og digra stelpu en ekki risa-vaxinn morðingja skokka framhjá mér. það mátti litlu muna því að ég var með mundaða hnefana í nýju glimmer-vettlingunum...

jæja... þá erum við hjónin komin heim og gerðum svo í gær. ekki laust við að hafa bæði verið þjökuð af ofur-þreytu þegar við vöknuðum í rútínuna í morgun en mikið var nú samt gott að sofna í eigins rúmi í gærkveldi og vakna ekki hálf blautur af raka sem iðulega umlukti okkur á bátnum góða eða í helvískum kulda sem gerði líkams-þekjandi rakann enn óbærilegri. það er alltaf gott að koma heim þó að það sé himneskt að komast burt endrum og eins... ferðasagan verður svo rakin síðar í dag eða í kvöld en nú er það lærdómurinn.

æji ég er bara eitthvað að dóla mér hérna, ekki á leiðinni í háttinn... hmmm... tók myndina af mér og úlfi í burtu, skammaðist mín allt í einu fyrir að vera með mynd af mér og barni á síðunni, vil ómögulega að fólk fari að halda að ég sé á þeim buxunum þ.e. barneignabuxunum. hjálpi mér allir heilagir jeremíasar! ég á ferlega (afhverju er ég að nota þetta orð? ég segi aldrei "ferlega" í daglegu tali...) erfitt með að fela hvað ég er að hugsa hverju sinni, það er eiginlega óþolandi. ég ætti kannski að fara á leiklistanámskeið, læra að leika yfir mínar réttu tilfinningar. við ætlum að fara að horfa á hryllingsmyndir eitthvað fram eftir nóttu, það ætti að halda fyrir mér vöku... hvað á ég að segja ykkur? jú, það er eitt sem ég átti eftir að tilkynna að ég held... ég hef sumsé tekið ákvörðun um að fara í kvikmyndafræðina eftir áramót. ég er asskoti sátt við þá ákvörðun og hlakka mjög til. sé fyrir mér að þar muni ég blómstra fyrir utan að áhugi minn á bókmenntafræðinni jókst sérlega mikið þegar ég var að skrifa ritgerðina frægu, drög að strúktúralískri greiningu á leigjandanum eftir svövu jakobsdóttur. jamm, ég sé svo bara til. en nú er ég farin til amsterdam... eða svona hérumbil. blex.

45 dagar til jóla og eftir sólarhring verð ég í amsterdamborg.
jæja kæru lesendur, þá er þetta alveg að bresta á. hvað ætli ég sé búin að bíða lengi? mánuð? ég svaf óvenju lengi í morgun, aldrei þessu vant sem er ágætt þar sem að mér skilst að stefna kvöldsins og næturinnar sé að fara EKKI að sofa þar sem að við þyrftum hvort eð er að vakna um fimm í fyrramálið eða eitthvað álíka fasistalegt. og þar sem að ég er sérlega andvíg allri eiturlyfjaneyslu með það fyrir markmiði að halda sér lengur vakandi er gott að notast við náttúrulegu aðferðina og sofa sem mest svo að líkurnar á að ég sofni fyrir miðnætti séu hverfandi. og hananú!
ég veit ekki hvað það er með mig en alltaf þegar ég er á leiðinni til útlanda finnst mér sérlega mikilvægt að mæta þangað hrein og strokin. þess vegna var sturtan í morgun framkvæmd af einstakri alúð... þetta er bara svona eins og að fara í leikhús.
en þá ætla ég að kveðja ykkur kæru lesendur, hafið það gott og farið vel með ykkur í fjarveru minni elsku hjartans pysjurnar mínar og ég "sé" ykkur aftur 15. nóvember.
p.s. má taka með sér hársprey-brúsa í flugvélar? springur nokkuð flugvélin?

Leaving, On A Jet Plane

All my bags are packed, I'm ready to go, I'm standing here outside your door,
I hate to wake you up to say good-bye.
But the dawn is breaking, it's early morn, the taxi's waiting He's blowing his horn.
Already I'm so lonesome I could die.
So kiss me and smile for me, tell me that you'll wait for me, hold me like you'll never let me go.
'Cause I'm leaving on a jet plane, don't know when I'll be back again. Oh, babe, I hate to go.

There's so many times I've let you down, so many times I've played around,
I tell you now they don't mean a thing.
Every place I go I'll think of you, every song I sing I'll sing for you,
when I come back, I'll bring your wedding ring.
So kiss me and smile for me, tell me that you'll wait for me, hold me like you'll never let me go.
'Cause I'm leaving on a jet plane, don't know when I'll be back again. Oh, babe, I hate to go.

Now the time has come to leave you, one more time let me kiss you,
then close your eyes, I'll be on my way.
Dream about the days to come when I won't have to leave alone,
about the times I won't have to say:
kiss me and smile for me, tell me that you'll wait for me, hold me like you'll never let me go.
'Cause I'm leaving on a jet plane, don't know when I'll be back again. Oh, babe, I hate to go.
I'm leaving on a jet plane, don't know when I'll be back again. Oh, babe, I hate to go.

ég velti því stundum fyrir mér hversu margir úr fortíðinni minni lesi þetta blogg...

46 dagar til jóla og amsterdam ekki á morgun heldur hinn...
þarf maður svo að borga starfsmönnum hjúkrunarheimila undir borðið til að tryggja það að foreldrum manns verði skeint þegar þau eru komin á þessar biðstofur dauðans? þetta verður allavega ekki áhyggjuefni hjá mínum börnum. ég mun ekki gerast vistmaður á elliheimili hvorki í þessu lífi né neinu öðru sama hvað er í boði og það er bara útaf þessu skeiningar-máli. ég efast um að vera ein um að muna eftir niðurlægingunni sem fylgdi því að vera skeint sem barni og það eitt hafði nógu mikil áhrif á sjálfsmyndina og sálina án þess að maður fari að biðja um þessa niðurlægingu aftur á gamals aldri. fyrr hengi ég mig.
nú er allt á fullu í skipulagningu í hausnum á mér. það er alltaf þannig þegar ég er á leið í ferðalag, innan- jafnt sem utanlands. ég er t.d. að velta því fyrir mér hvað ég eigi að taka með mér af klæðum svo ekki arki ég allsber um götur amsterdam og hvort að það sé orðið mjög kalt þarna úti. ég man ekki alveg hvernig nóvember var þegar ég bjó þarna en í minningunni var alltaf hrollkalt svo það er vissara að fara vel undirbúin fyrir það því fátt veit ég verra en að vera kalt. annars hef ég hug á að kaupa mér eitthvað af fötum þarna úti þar sem að flest mín föt sem ég á fyrir eru orðin of stór á mig útaf mikilli líkamsrækt undanfarið.
fólk horfir oft undarlega á mig...

47 dagar til jóla og tveir í amsterdamför... þetta er að verða óbærilegt.
jæja kæru lesendur, hið ótrúlega hefur átt sér stað. ég kláraði fyrir nokkrum klukkustundum ritgerðina, ég lagði drög að strúktúralískri greiningu á leigjandanum aftir svövu jakobsdóttur (veit einhver hvað þetta þýðir, í alvöru, EINHVER?). ég er ekki að ljúga að ykkur þegar ég segi ykkur að það hafa farið í þessi ritgerðarsmíð blóð, sviti og tár, mestmegnis tár þó af því að ég er kvíðasjúklingur með gífurlega vantrú á gáfnafari mínu. en þetta hafðist með góðri hjálp frá góðu fólki og sérstaklega fyrir þær sakir að kennarinn minn er sérlega skilningsríkur og hjálpsamur maður sem útskýrði fyrir mér af yfirvegun hvað það merkir að leggja drög að strúktúralískri greiningu á leigjandanum eftir svövu jakobsdóttur. annars kom þetta eins og vatn úr krananum um leið og ég byrjaði að skrifa í morgun enda stóð ég ekki upp frá tölvunni nema rétt svo til að hita mér te og fá mér rettu. og það hafðist. ég get líklega ómögulega útskýrt fyrir ykkur hvað þetta er mér mikið afrek, sérstaklega þar sem að ykkur finnst líklega ekkert erfitt að skilja strúktúralisma, leggja drög að einhverju eða bara yfir höfuð að skrifa ritgerð. hmmm... eníveis. ég er stolt af mér á þessu augnabliki. nú ætla ég bara að leyfa huga og sál aðeins að hvíla sig eða þangað til að ég kem heim frá amsterdaminu 15. þessa mánaðar. þá ætla ég að hella mér út í próf-undirbúning, best að hafa vaðið fyrir neðan sig en ekki liggja í því grenjandi og allsber daginn fyrir próf.
æj æj, mér líður svo óskaplega vel núna og það er svo ljúft. þunga lundin sem hékk í sálinni í tvo mánuði er farin og mér finnst ég svífa um á bleiku skýi. ástin vex með hverjum deginum og það er ekki yfir neinu að kvarta... nema peningum auðvitað en hvað er það annað en partur af fullorðins?

kæru lesendur... ég hef farið með fleipur. það eru 49 dagar til jóla. hvernig gat ég ruglast? hahaha! jibbí!!! ég græddi tvo daga eða týndi... það fer eftir því hvernig litið er á málið.

vinna eftir rúma tvo tíma, jól eftir 51 dag og amsterdam eftir fimm daga.
ekki enn byrjuð að skrifa ritgerðina en mér hefur gengið vel að lesa og undirbúa mig og stefni á að byrja skrifin á morgun eftir vinnu. hefði verið gott að hafa allan morgundaginn til skrifa en ég þarf að vinna eins og ég sagði og það vildi enginn taka vaktina fyrir mig... svona er það nú bara, þetta er ábyrgðin sem fylgir því að vera fullorðin tinnbert.
höfðum það huggulegt í gær og horfðum á hollywood formúlu-mynd með bruce willis. ég nenni ekki út lengur, ekki á djammið allavega en er samt að gæla við að fá mér einn bjór á barnum eftir vinnu í kvöld. það er fínt, fara snemma á barinn, þá er viðbjóðurinn enn ekki vaknaður.

ég á að vera að skrifa ritgerð en athyglisbresturinn er eitthvað að stríða mér og þess vegna datt mér í hug að googla sjálfa mig eins og sumir gera oft á dag. ég man ekki alveg hvenær þessi mynd var tekin enda var ég dauðadrukkin og uppgefin eftir skotveiðar... handsome devil.

samkvæmt kærastanum og tveimur bestu vinkonum mínum er ég yfirmáta umhyggjusöm, ákveðin og hvatvís. ég er í meðallagi félagslynd, kröftug, íhugul og hlédræg en lítið sem ekkert þolinmóð. maður þyrfti kannski að bæta það...

52 dagar til jóla og eftir viku verðum við sofandi í bát í amsterdam. dísús... ég get ekki beðið. í alvöru, ég bókstaflega get ekki beðið, ég er að hugsa um að sofa bara þangað til að við förum út svo að ég þurfi ekki að umbera þennan fiðrilda-vængjaslátt í mallanum á mér.
nú hefur það þróast svo í blöðunum að það er mynd af öllum ný-látnum í dánartilkynningunum. ég man þegar þetta byrjaði, mér og örugglega fleirum var brugðið að látið fólk hefði skyndilega andlit. nú er ég orðin vön þessu og það er undantekning ef ekki er mynd af þeim látnu við sínar tilkynningar. það góða við þetta er að nú er maður mun fljótari að renna augunum yfir og athuga hvort að nokkur sem að maður þekkir hafi skyndilega hrokkið uppaf.
ég þoli ekki pilluna. þessi hormóna-eitrun er handbendi djöfulsins er ég sannfærð um... og nei, ég er ekki að skrifa þetta af því að ég er þunguð. hún gerir ekkert annað en að fokka upp öllu systemi sem hefur tekið mig fjölda mörg ár að byggja upp og líkaminn neitar að hlýða henni, engin furða.
æj æj æj...

nöldurblogg:
ég skil ekki alveg hverjum datt í hug að hafa þessi sænsku gler-strætóskýli í landi voru... jú, líklega einhverjum jeppa-plebbum sem aldrei hafa tekið strætisvagn á sinni heiðgulu silfurskeiða-ævi. fyrir það fyrsta þá er ekkert, ég endurtek EKKERT skjól inní þeim og þegar frosthörkurnar herja á, eins og núna breytast þau í einhverskonar djöfullega frystiklefa. það er eins og frostið einangrist inní skýlunum og það er ekki fyrir nokkurn lifandi mann að standa í þeim. undarlegt alveg hreint...
mér finnst óþolandi fólk sem tekur börnin sín með sér í skólann. geymdu þig eða barnið heima. veldu! ætli þetta fólk líti á það sem stöðutákn að eiga börn og þurfi þ.a.l. að taka þau með sér í skólann til að undirstrika frjósemi sína?
í árnagarði í háskólanum er alltaf svona leikfimishúsa-lykt. það er þessi lykt sem allir þekkja, blanda af svita, gúmmíboltum og köðlum. viðbjóður!
það er varla hægt að labba hljómskálagarðinn í hálku eins og þessari sem nú þekur göturnar og þegar bætt er við rassgats-roki er það ógjörningur. ég fýk þarna fram og til baka með illt í eyrunum og velti því fyrir mér afhverju það sé ekki hægt að bæta hljómskálagarðinum í sand-á-göturnar rútínuna hjá borgarstarfsmönnum.

fyrst ljúfa var að kitla hégómagirndina... sáuð þið mig í mogganum í dag? eða málinu sem fylgir mogganum? það er hann þorri minn litli prins sem setti mig í blaðið sitt. mæli líka með myndasögunni hennar lóu sem einmitt er á sömu síðu og ég í málinu, stórkostulega fyndið, ég hló pissi í nærbrækurnar.

það er heiðskýrt í huganum í dag, því er væntanlega að þakka góðum tíma hjá geðlækninum í morgun. það er gott þegar einhver segir mér að ég þurfi ekki að hafa áhyggjur af því sem ég hef áhyggjur af. it´s as easy as that! á leiðinni úr mosfellsbænum í strætó fór ég að hugsa um það hvað mér finnst ég ekki passa inn í þessa veröld, ekki á "morbit" hátt heldur bara svona almennt útúr kú tilfelli. eina við því að gera er að spila þetta bara eftir eyranu og vona að ég deyi hamingjusöm 87 ára gömul (samkvæmt einhverju prófi sem ég tók í lifandi vísindi er það víst minn dómur, að verða 87 ára).
ég er í femínískum bókmenntarannsóknum í skólanum eins og ég held ég hafi áður tilkynnt ykkur og þar lesum við fjöldann allan af greinum eftir virginiu wolf. fram að þessu hausti hafði ég lítið sem ekkert lesið eftir hana og þó... ég las orlando og svo eina aðra bók sem ég man ekki einu sinni hvað heitir, báðar eftir virginiu wolf. skrif hennar hafa óttalega mikil áhrif á mig og ég hugsa oft um þau í tengslum við mitt líf sem kannski er glatað og únglíngalegt en ég held samt að allir yrðu snortnir á einn eða annan hátt af skrifum hennar. eins og t.d. áðan... ég kom við í hagkaup í skeifunni af því að mig langaði allt í einu svo mikið í ný náttföt, náttfatakaup eru ein af mínum ástríðum. en í þetta skiptið ákvað ég að kaupa ekki eins og venjulega einhver hólk-víð flónel náttföt sem breytast svo strax eftir fyrsta þvott heldur langaði mig í satín náttföt með svörtum blúndum. það er ekkert erótískt við þau, þetta eru bara svona kvart-buxur og hlýrabolur. ég ákvað að fara inn í mátunarklefa og máta til að enda ekki með alltof lítil náttföt eins og oft vill gerast þegar ég tel mig vera minni en ég er og er að drífa mig. mátunarklefinn var eitthvað svo stór, aldrei þessu vant og ég afklæddi mig í rólegheitum með bakið í spegilinn af því að oftast nær hef ég óbeit á líkamanum mínum. en þegar ég snéri mér við og horfði í spegilinn þá var það ekkert ég sem ég sá heldur einhver lítil og mjórri hrædd stelpa með svart hár allt út í loftið. þetta varði í augnablik. ég skil þetta ekki alveg.

54 dagar til jóla. ó hve tíminn líður ofur hratt....
hvar var ég annars? nennti ekki að læra í morgun eins og ég geri að öllu jöfnu á morgnana en las þess í stað bresk slúðurblöð og hlustaði á íslensku tónlistarflóruna á rás2 plús nokkra erlenda trúbadora sem að syngja bara um reiðhjól í pekíng og þar fram eftir götunum. það fer að vanta eitthvað "breathtaking" í tónlist hérna á íslandi hvað og hverju eða þangað til að shadow parade koma með diskinn sinn sem ég bíð eftir í ofvæni. það verður eitthvað merkilegt er ég sannfærð um...
nú eru átta dagar þangað til að við förum út og eftirfarandi tilmælum er beint til begga sem er að skipuleggja ferðina eins og við værum gamlingjar á leið í skemmtiferð til flórída (kaldhæðið grín)... tinna vill gera þetta:
fara í dýragarðinn (í góðu ástandi)
fara á burger king (í góðu ástandi)
sýna erni og þeim sem áhuga hafa hvar ég átti heima. þar rétt hjá eru svo andskoti fín gítarbúð og skemmtilegur markaður sem ég fór á á hverjum einasta degi þegar ég bjó úti, man ekki hvað hann heitir.
labba þessa risastóru og sérlega fullnægjandi verslunargötu sem í amsterdam er og kaupa mér efni í aðra ferðatösku af fötum í h&m
bulldog (tíhíhí)
... og síðast en ekki síst, fara á söfn.
ó men, ó men... ég get ekki beðið, ég get í alvöru engan veginn lagt nógu mikla áherslu á hvað ég hlakka mikið til að fara til amsterdam. og sofa í báti, með erninum... ahhhh...
ég er eitthvað stelpuleg í dag held ég... annars litaði ég hárið á mér í gær. fór offörum og dekkti ekki bara á mér hárið heldur líka eyrun, ennið og aftan á hálsinum (hvað heitir sá staður á líkamanum? varla þó bara "aftan á hálsinum"...). það er alltaf þannig. svo lét ég framan í fésið á mér örlítið brúnkukrem svo að ég líti síður út eins og nár líðandi eftir götum bæjarins, ekkert að því að hressa aðeins upp á útlitið, það gerir nefnilega heilmikið fyrir hitt líka (sálina).
það á að horfa á vídjó í dag í tíma. ég skal segja ykkur hvað það er... jú, ávísun á að sofna fram á borðið og svo annaðhvort rjúka upp með andfælum og ópum eða öll útí slefi. grín.

halló.
þetta er sumsé mynd sem ég málaði fyrir illgresissýninguna sem haldin var í desember á seinasta ári. þetta er ég og páka, elsku kisan mín sem þoldi illa flutningana í sumar og hvarf á braut. það er ástæðan fyrir því að ég held að mér sé ekki ætlað að eiga fleiri en einn kött. það er alveg hellingur á bakvið þessa mynd, að sjálfsögðu mjög dramantísk saga eins og mér einni er lagið. nenni bara ómögulega að fara út í þá sálma núna...

tinna & prumpa engla-köttur...

kærastinn minn, besti vinur minn og mesti snillingur sem ég þekki...

ef þið sem ekki þekkið mig hafið áhuga á að vita hvernig höfundur þessarar síðu lítur út og hver það er sem er að skrifa þessi "morbit" orð hérna þá er þetta hinn raunverulegi tinnbert, reyndar með bleika hárið... það er núna brúnt. stal myndinni af síðunni hans bibba, ég vona að hann kæri mig ekki... góða nótt.

og lærdómurinn heldur áfram. ég á eftir að lesa yfir mig, þó aðallega útaf stressi yfir því að ég sé ekki að skilja hlutina í bókunum.

ég á við þann ákaflega hvimleiða vankost að stríða að hafa alltaf alltof miklar áhyggjur af hlutum sem ættu ekki einu sinni að taka pláss í mínum þegar ofur-fullu sál og heila. ég er t.d. að velta mér uppúr tveimur þess háttar hlutum núna. þetta er heimskulegt, ég veit það og líka að ég ætti að vita betur. þegar þetta gerist, ég velti mér svona uppúr hlutunum verður þetta að einskonar þráhyggju sem víkur ekki úr huga mér sama hvað ég reyni að leiða hugann að öðru. og getiði hvaðan þetta kemur? jú, frá öðru fólki. þ.e. þá eru þetta iðulega hlutir sem að annað fólk hefur gert eða sagt, oftast sagt. í tilvikinu í dag er það eitt af hvoru, annað var gert, hitt var sagt. þetta sem var gert angrar mig þó mun meira en ég get því miður ekki útskýrt það betur því að það varðar að sjálfsögðu ekki mig eina, ég vil eftir bestu getu reyna að virða einkalíf annarra. en þetta er hlutur sem angrar sálina mína afskaplega mikið í dag og ég er ekki einu sinni viss afhverju, þetta ætti ekki einu sinni að vera neitt mál, ekki fyrir mig a.m.k. ef ég gæti einhvern tímann andskotast til að treysta á sjálfa mig og aðra og hætt að láta annað fólk hafa jafn mikil áhrif á mig og ég leyfi því að gera. en þrátt fyrir að vita alltaf betur hef ég enga stjórn á þessu... ég vona bara að einn daginn geti ég það því að þetta er að ganga af mér dauðri. hitt er eitthvað sem að var sagt. það voru bara orð, ekkert meira, ekkert minna en þau angra mig samt og ég hata það af því að hin manneskjan meinti að öllum líkindum ekkert með þeim, er búin að gleyma þessum orðum sem heltaka nú hugsanir mínar og teygja anga sína í svartholið þar sem neikvæðnin og systkini hennar búa. ef ég bara gæti hætt að láta alla aðra hafa svona mikil áhrif á mig, haft aðeins meiri trú á mér og mér...
ég fór í klippingu í morgun. það eru áreiðanleg vonbrigði eins og alltaf... stúlkan sem sá um ósköpin vildi spjalla en ég var ekki í smáspjalls (smalltalk) gírnum. ég reyndi að svara henni án þess að vera dónaleg en þó gefa til kynna að það væri bara ekki minn dagur í dag, hún náði því á endanum og klippti mig illa í staðinn. ég veit ekki almennilega hvað það er við mig sem öskrar fertug kona að koma úr lagningu en klippi-stúlkan sá það og gerði. ég hafði ekki eirð í mér til að leiðrétta hana og sætti mig þess vegna við orðinn hlut. annars veit ég alveg að ef ég skelli mér bara í sturtu og laga svo hárið til verð ég "happy". það er bara þessi árans dagur í dag... ég hélt ég væri laus.

Mamma og salka litla hennar mömmu voru auðvitað eitt og áttu alltaf að vernda hvor aðra frá öllu illu einsog þegar hægri höndin verndar hina vinstri, þær eiga báðar sömu sök. Og hún ætlaði að halla sér uppað brjósti móður sinnar að nýu. En brjóst móður hennar var horfið. Telpan reis uppvið dogg og þreifaði fyrir sér í rúminu við hlið sér, en rúmið var tómt. Móðir hennar var farin. Stundarkorn horfði telpan útí myrkrið slegin lömun, og ósjálfrátt mynduðu varir hennar sig til að kalla: mamma, mamma. En þetta óskiljanlega orð fæddist andvana á vörum hennar, sem betur fór. Því hver ansar þessu orði ef maður kallar það útí myrkrið í skelfíngu sinni? Einginn. Sum orð eiga ekki hljómgrunn nema í manni sjálfum [...] Að verða fullorðin er að komast að raun um að maður á ekki móður, heldur vakir einn í myrkri næturinnar.

úr sölku völku eftir halldór laxness

ég elska þig meira
ef það er hægt
í hvert skipti sem þú tekur mig upp
upp úr malbikinu
og vængirnir sem bera okkur
yfir allt og alla
þeir blása á mig hlýrri golu
sem angar af áhyggjuleysi
og þó að það sé ekki
kannski ekki neinum samboðið
það er stundin
sem ég elska þig alltaf aðeins meir
tárin mín þorna
kannski einn daginn
kannski
og þá hætti ég að kalla
nema á þig
óttinn, vonleysið
horfið
og það eru þú og ég
þú ferð aldrei
eins og tilfinningin
á aðfangadagskvöldi

61 dagur til jóla.
ég þarf að fara í bankann í dag (það virðist vera orðin vikuleg heimsókn), örninn minn er veikur, ég er búin að týna vegabréfinu mínu, ég þarf að redda því í dag sem þýðir passamyndataka... andskotinn! og ég sem hata að láta taka myndir af mér. ég þarf að læra... hef kollverpt ákvörðun minni varðandi framtíð mína í veröldinni. segi ykkur frá því síðar.

jeah... sure...

How You Life Your Life

You tend to deprive yourself of things you crave, for your own good. You're laid back and chill, but sometimes you care too much about what others think. You prefer a variety of friends and tend to change friends quickly. You tend to dream big, but you worry that your dreams aren't attainable.

How Do You Live Your Life?

ég labba alltaf hljómskálagarðinn á leiðinni í og oftast úr skólanum. það er alls ekkert til að kvarta yfir því hljómskálagarðurinn er að mínu viti einn mesti sælureitur reykjavíkur, ekki þessi austurvöllur. en í dag var hann eitthvað svo einmanalegur þegar ég labbaði hann í gegn. þar sem sólin hafði enn ekki náð að sveipa geislum sínum var grasið svo hrímað að það var eins og yfir því lægi þykkt ryklag eða köngulóarvefur með glitri. og þar sem að ég er mjög áhrifagjörn á allt sem viðkemur mér og mínu umhverfi læddist að mér pínu leiði. ég náði þó fyllilega að halda þeim leiða í skefjum og velti bara í staðinn fyrir mér únglíngalegum hlutum. eins og t.d. hvort það myndu koma margir í jarðaförina mína ef að ég myndi deyja í dag. myndi fólk vera harmi slegið og gráta úr sér augun, hvað myndi það segja um mig, myndi einhver vera fegin og myndu jafnvel einhverjir vera bornir út úr kirkjunni í móðursýkiskasti... eða það er kannski of mikið af því góða. það hljóta allir að hugsa svona endrum og eins, það hlýtur bara að vera. lífið er hvort eð er ekkert annað en tilraun manns til að safna sem flestum í jarðaförina sína.

62 dagar til jóla og "dóttir" mín er úti að lumbra á kunningja sínum. ég heyri í henni reiðiöskrin...
mig langar í innanlands ferðalag, heimsækja ösp í svarfaðardalinn.

það eru víst 63 dagar til jóla...
ég byrjaði á sjálfstyrkingarnámskeiði s.l. fimmtudag. var ekki viss hvort ég ætti að segja ykkur frá því en tók svo ákvörðun um að gera það bara. nú fyrst ágúst borgþór getur talað blygðunarlaust um OA fundina sína þá ætti ég svosum ekkert að þurfa að skammast mín fyrir það að vera á sjálfstyrkingarnámskeiði. það er bara þetta nafn sem mér finnst svo ömurlegt og benda til þess að ég sé síþreytt, fimmtug húsmóðir... sjálfstyrkingarnámskeið.

í 52 mínútna tímanum áðan sem einmitt var leikritun fór mér skyndilega að líða eins og persónu í leikriti. eða öllu heldur sannfærðist ég um að ég er í rauninni bara persóna í leikriti, það getur bara ekki annað verið. það er eina rökrétta útskýringin sem ég finn fyrir því að ég er gangandi drama. komið og sjáið umtalaðasta og umdeildasta drama-verk síðustu ára ef ekki alda: TINNA, á fjölum þjóðleikhússins NÚNA! aftur á móti gerðu þessar hugleiðingar það líka að verkum að ég fór að ímynda mér að fyrst ég er persóna í leikriti hljóta samnemendur mínir að vita að í gærkveldi hegðaði ég mér dýrslega í stofusófanum.

varðandi færsluna hér að neðan: þetta heitir auðvitað ekki brúðuLEIKHÚSIÐ heldur brúðuHEIMILIÐ eftir ibsen. ég veit ekki hvar hausinn á mér var...

ég er ekki alveg með það á hreinu hvað það eru margir dagar til jóla... ótrúlegt.
konur allra landsmanna, til hamingju með daginn! verið BRJÁLAÐAR!!!
í morgun vaknaði ég glöð og byrjaði að lesa brúðuleikhúsið eftir ibsen. til að byrja með leit ég á þetta sem skyldulesningu enda er ég að þessu "fyrir" skólann, laus við alla tilhlökkun yfir því hvað gæti leynst í þessu margrómaða leikverki. ég hef nefnilega aldrei lesið neitt eftir ibsen, mér finnst halldór laxness leiðinlegur og rúglaður, ég hef ekki lesið stríð og frið eftir tolstoy og ætla mér það ekki enda seldi ég mitt eintak af þeim doðranti á garðsölu sem ég hélt fyrir rúmu ári og milan kundera gerir ekkert annað en að flækja einföldustu hluti. piff!!!! en aftur að ibsen... brúðuleikhúsið er bara alveg hreint stór-skemmtilegt, eða svo langt sem ég er komin. þetta lofar allt voða góðu og ég missti aldrei athyglina sem gerist ansi oft hjá mér og gerir það að verkum að stundum þarf ég að lesa blaðsíður oftar en einu sinni... og ef sérlega illa liggur á mér, þá stundum oftar en tvisvar. en þetta er fínt svona...
og þá er airwaves helgin liðin, ég held að þetta verði í seinasta skipti sem ég kaupi mér armband á þá hátíð... ekki nema þá að bob dylan komi. það væri kúl, bob dylan á airwaves. sá samt nokkrar hljómsveitir og þ.á.m. og auðvitað shadow parade og ÉG. þeir voru magnaðir og álit mitt á ÉG fer stigvaxandi eftir hvert skipti sem ég sé þá spila. en ég er náttúrulega frekar hlutdræg enda ræð ég mér ekki fyrir kæti þegar ég sé örninn minn spila, undir hvaða kringumstæðum sem er, m.a.s. þegar hann er bara að stilla gítarinn... og svo þykir mér svo brjálæðislega vænt um shadow parade strákana að ég vill ekkert frekar en að þeim gangi vel. og fyrir þá sem fengu disk á tónleikunum sem þeir spiluðu á á fimmtudaginn á grand rokk þá er það "yours truly" sem myndskreytti hann.
át hrískökur með hindberjasultu (ég er dauðhrædd við sultur og berjagrauta, þessi ber og korn geta alltaf verið eitthvað annað en ber og korn) í hádegismat og drakk kókómalt með. í kvöldmat er ég að hugsa um að hafa steiktar núðlur og egg og láta örninn elda það því hann gerir þær svo sérlega góðar.
farin í skólann til að vera þar í 52 mínútur útaf þessum dásamlega degi.
see ya!

úff... erfiður dagur í dag. fer þessu ekki að linna og hverjum get ég kennt um?

endemis vandræði. ég er endalaust magaveik... nú er ég búin að vera veik í mallanum í meira en viku. ætli ég sé komin með blæðandi magasár?

ó mæ god! ritgerðir, ritgerðir, ritgerðir... ég er á barmi taugaáfalls. veit einhver um góð og náttúrleg slökunarlyf? er á móti annars konar lyfjum, þ.e. þeim sem fást í apótekum.
annars var ég að senda geðlækninum mínum stórkostlega fyndið bréf. ég ætti kannski að birta það hér... jah! maður spyr sig. ha?

kærastinn minn er ekki bara kærastinn minn. hann er besti vinur minn og mesti snillingur sem ég veit um.
mér leiðist óskaplega fólk sem svarar spurningum með því að byrja á því að endurtaka spurninguna. mér leiðist líka fólk sem svarar spurningum með hroka eða aulalegu gríni. ég og maggi erum sammála um þetta.
einhverjir hafa kannski tekið eftir fjarveru minni hér... og líka þar undanfarna daga og því miður vikur. það er bara stundum óþarflega erfitt að vera tinnbert. ætli hann eigi samt ekki oftast nær mesta sök á því sjálfur... hann er bara með alltof flókið höfuð. en eitthvað er að birta til og í þetta skiptið er það ekki uppspuni til að hlífa fólki heldur heilagur sannleikur. en ég þori ekki fyrir mitt litla líf að tala um það, bara svona til að "jinxa" ekki hlutunum. það sést samt hverjir eru vinir þegar ský dregur fyrir sólu. einn svoleiðis vinur er dóra litla mín sem málaði handa mér mynd með vatnslitunum sem ég seldi henni af því að ég var "feeling blue"... dáldið fyndið. en þessi mynd er þannig og svo óskaplega falleg að í hvert skipti sem ég horfi á hana verður allt betra. eiginlega svona einskonar "art-therapy".
skólanum mínum hugkvæmdist að hafa næstu viku það sem kallað er verkefnavika. og eins og það sé ekki nógu andskoti angistarvaldandi er þetta líka airwaves vikan. þið getið ekki ímyndað ykkur hvað það er erfitt að halda mér á yfirborðinu núna. ég þarf nefnilega að gera tvær ritgerðir í vikunni og það veldur mér óskaplega miklum kvíða. en það angrar mig samt mest hvað það veldur mér miklum kvíða og núna er t.d. ágætis tími til að ergja sig á því að vera eins og ég er útaf þessum ritgerðum. en ég er að reyna að troða marvaðann og vona að ég komi mér þannig í gegnum þetta. en eitt er víst, ég ætla ekki að gefast upp. ágætis aðferð er líka að hlakka til einhvers eins og ég hef áður minnst á hér og nú hef ég heldur betur tilefni til að hlakka til því við erum að fara til amsterdam 10. nóvember. ég, örninn, maggi, beggi, rumurinn og kona hans og barn munum sofa í hótelbáti sem hefur upp á allan þann uppa-lúxus að bjóða sem hugurinn getur girnst. þetta verður að sjálfsögðu heilsusamleg afslöppunarferð því að við ætlum að heimsækja jógasetur, fara á íhugunarnámskeið og lifa á organísku fæði... þessi setning hér að undan er að sjálfsögðu alger kaldhæðni.
en nú þarf ég að fara að gera hópverkefni. jeijj! hópverkefni! (líka kaldhæðni).

76 dagar til jóla...

svona er það þá...
ég get ekki lengur skrifað hér það sem brennur mest á hjarta og sál og hvað hef ég þá að segja? og ég sem þoli ekki leyndarmál... ekki að þetta séu nein leyndarmál.

góðan dag, laugardag.
er á leiðinni í vinnu eftir hálftíma sem er í sjálfu sér ekki slæmt, "moní in ðe fokkíng pokkit!" nema hvað að mér líður pínu eins og ég sé að verða lasin. heitt í augunum, beinverkir og líkaminn allur aumur. ég vona bara að þetta sé ekki fuglaflensan eða einhver önnur flensa ef því er að skipta...

ég er orðin tipsí... ég minnist þess að hafa eitt sinn þótt sniglar herramanns matur. núna býður mér við tilhugsuninni að stinga þessum árans slímugu pöddum upp í mig. hvað ætli hafi breyst?

ja svei! undur og stórmerki áttu sér stað þegar gestirnir í kastljósi voru "aktúelt" sammála. þetta gerist ekki oft... og kastljós-drengurinn var ekki viss hvað hann ætti að gera.
nú sit ég hér með öl í dollu, talsvert hress og get hér með sagt ykkur að seinustu tvær vikur hafa farið í andstyggilegt þunglyndi. eða eiginlega ekki, mér leiðist þessu stimplun. ég ætla að kalla þetta vikurnar tvær sem fóru í óþarfa angist og áhyggjur. en nú eru betri tímar framundan, t.d. er öspin litla hjá okkur núna og henni fylgir vorsins ljómi. á morgun erum við svo að fara út að borða á einari ben, ég fagna öllu sem inniheldur ókeypis máltíð og sérstaklega þegar það er í nálægð við stóru systur og gott ef við erum ekki að fara í afmæli á laugardagskvöldið til þriggja pilta. og enn er ég svo ástfangin að ég klofna stundum í öreindir sem svífa í kringum örninn.

81 dagur til jóla.
stundum nenni ég bara ekki að skrifa... annars var ég skömmuð í dag af strætisvagnabílstjóra fyrir að dingla ekki korteri áður en ég átti að fara út. þ.a.l. komst ég að þeirri niðurstöðu að strætisvagnabílstjórar og bókasafnsverðir eru eina fólkið sem telur sig hafa þau réttindi sökum starfs síns að geta skammað fullvaxta fólk. núna vildi ég óska að ég hefði bara brostið í grát og sent strætisvagnabílstjórann reiða út í tómið með samviskubit. andskotans fáviti!

vúíííí!!! ösp er að koma til okkar á morgun, "happy hour" um kvöldið og ég svaf yfir mig í dag. það gerist einu sinni á öld.

svona er lífið mitt núna...

Oh My Love

Oh my love for the first time in my life,
My eyes are wide open,
Oh my lover for the first time in my life,
My eyes can see,

I see the wind,
Oh I see the trees,
Everything is clear in my heart,
I see the clouds,
Oh I see the sky,
Everything is clear in our world,

Oh my love for the first time in my life,
My mind is wide open,
oh my lover for the first time in my life,
My mind can feel,

I feel the sorrow,
Oh I feel dreams,
Everything is clear in my heart,
Everything is clear in our world,
I feel the life,
Oh I feel love.


john lennon

ljóðið hérna að neðan, hin eilífa þrenning er eitt af mínum uppáhalds ljóðum og eins og það sé ekki næg ástæða til að setja það hérna inn á síðuna er það sérlega viðeigandi og í stíl við hjartað mitt núna. svanhildur frænka kynnti mig fyrir því þegar ég var óharðnaður unglingur og síðan þá hef ég ekki getað gleymt því. það segir svo mikið meira en bara þessi fallegu orð...
við horfðum á mayor of the sunset strip í gærkvöldi en ég lét hana af einhverjum ástæðum fara fram hjá mér í vor á alþjóðlegu kvikmyndahátíðinni. þetta er óskaplega góð mynd en líka óskaplega sorgleg og fjallar um líf rodney bingenheimer, "úber" grúppíu frá 7. áratugnum. ég nenni nú ekkert að fara eitthvað sérstaklega út í myndina enda er ég búin að segja allt sem segja þarf, þetta er bara heimildarmynd um ævi þessa sorglega manns. en það er einn augljós punktur í henni... ef að manneskja á ekki heilbrigða foreldra og er ekki í sem heilbrigðustu sambandi við þá er það ávísun á skemmd í sálinni og sálræna erfiðleika á fullorðinsárum viðkomandi. þetta er sorgleg staðreynd sem að alltof margir þekkja.

Hin eilífa þrenning (De evige tre)


Tveir menn er flækjast fyrir mér
fylgja mér heims um stig.
Annar er sá sem ég elska.
Einungis hinn elskar mig.


Annar er dýrlegur draumur um nótt,
og er dimmir um huga minn.
Hinn stendur vonhýr við hjarta míns dyr.
Ég hleypi honum aldrei inn.


Annar vekur mér vorsins þyt
af vellyst sem síðan fer.
Hinn gaf mér ánægður allt sitt líf,
án einustu stundar frá mér.


Annar bylur í blóðsins söng
svo blíðleikinn lifnar á ný.
Hinn er sjálfur hinn dapri dagur
sem draumarnir kafna í.


Milli þessara tveggja þráir hver kona,
og er þráð sem árgeislinn hreinn.
Á aldar fresti getur það gerzt
að þeir grói saman í einn.


Tove Ditlevsen

össi össi örninn minn... úff, ég er svo skotin.
mig langar pínu í aðra kisu þó að það hafi fyrir löngu verið sannað með áhrifaríkum leiðum að mér er bara ætlað að eiga einn kött.

mér finnst að fyrirbærið fortíð ætti að vera afnumið, í hvaða mynd sem er. í það minnsta mín fortíð, mér væri sama þó ég gleymdi öllu úr fortíðinni minni fyrir utan kannski tvo eða þrjá hluti. fortíðin er andstyggilegur hlutur sem að heldur mér tangarhaldi og litar hvert skref sem ég tek til framtíðarinnar. ef ég væri ekki svampur í líki manneskju gæti þetta verið betra, ef að ég hefði vængi gæti þetta verið betra og þegar ég fer að sofa í kvöld og ákveð þá með sjálfri mér að láta þetta ekki lengur hafa áhrif á mig og það tekst, ég vakna ný manneskja með hjartað fullt af bjartsýni til framtíðar sem að getur ekki annað verið en góð af því að ég er svo ástfangin af bestu manneskjunni af þeim öllum í heiminum. þá væri allt yndislegt. og þá verður allt yndislegt.
geðlæknirinn minn segist hafa hug á því að skrifa bók um mig af því að henni finnst ég svo merkileg og einstök. ég veit ekki hvort að ég eigi að taka því vel eða illa. illa af því að þá er eins og ég sé eina manneskjan sem hugsar eins og ég en vel af því að það er gaman þegar að einhverjum finnst maður vera merkilegur og einstakur... held ég.
næst þegar ég renni augunum yfir matseðilinn "veldu þér nýtt líf" ætla ég að velja venjulegu úthverfastelpuna með glæru augnhárin sem lifir venjulegu lífi en ekki dramantísku miðbæjarrottuna með helíum-röddina sem lífir óvenjulegu lífi.

góðan daginn!
fórum í fyrstu "langferðina" á bílnum fallega og nýja í gær þegar við sóttum öspina litlu út á flugvöll. krílið var að koma frá danmörku, þangað sem mig dreymir um að fara ef ég ætti aur í vasa... ösp þurfti reyndar að fara norður strax sem var fúlt, ég var búin að sjá fyrir mér stelpufans með rauðvíni og fegrunarkremum en það verður þá að bíða betri tíma, ekki satt sykurbollan mín?
annars er jólafiðringurinn byrjaður að segja til sín svo um munar og ef ég kann rétt að telja eru 87 dagar til jóla... held ég. ég er samt að reyna að hafa hemil á mér, hugsa sem minnst um þetta en ég bara ræð mér ekki fyrir tilhlökkun. þetta er gengið svo langt að ég held ég sé búin að ákveða hvað ég ætla að elda handa okkur erninum á aðfangadag... læt þær upplýsingar í té þegar nær dregur. svo ætlum við norður á tjörn og vera þar yfir áramótin, það er næstum meiri tilhlökkun fyrir því en jólunum, að vera með öllu góða fólkinu þar er þúsund sinnum betra en allt annað. það er kannski kjánalegt að hlakka svona til eins og eitthvert umkomulaust barn en tilhlökkun er án efa tilfinning sem að hver og einn ætti að leyfa sér. hún er á topp 5 listanum yfir bestu tilfinningar í heimi. hinar fjórar eru að mínu mati þegar sá sem ég elska heldur utan um mig eins og að enginn sé til í heiminum nema við tvö og ekkert slæmt geti gerst, óvæntar en gleðivaldandi uppákomur (s.b. tækifærisgjafir), þegar sá sem ég elska strýkur hendinni niður eftir bakinu á mér eins og ég sé úr glerþunnu postulíni og ég finn ástina í snertingunni og síðast en ekki síst þegar ég er tipsí, glöð, elska alla og er með fiðrildi í mallanum.
en nóg af súkkulaði-núggat væmni í dag... ég er dulítið búin að vera að velta því fyrir mér hvað það sé sem geri það að verkum að mér líður aldrei neitt sérstaklega vel inni í kolaportinu, eins og ég hef nú eytt þar skildingum í gegnum tíðina þá er alltaf eitthvað sem fær mig til að hugsa mig um tvisvar áður en ég fer þangað og ef ég á annað borð voga mér inn er ég fljót út aftur. það er ekki hægt að neita því að það er krökkt af allskyns undirmálsfólki í kolaportinu (það er samt ekki það sem truflar mig, ég er ekki fordómafull í garð fólks og sérstaklega ekki þeirra sem hafa orðið undir í lífsbaráttunni), lyktin þar er undarleg og tónlistin sem spiluð er í hátalarakerfinu lætur mér líða eins og ég sé stödd í one flew over the cuckoo's nest... en það er bara ekki málið. málið er, gerði mér grein fyrir þessu fyrir nokkrum dögum er að í hvaða bás sem að ég lendi á að skoða eitthvað í stendur alltaf básar-eigandinn með ýmist sorgarsvip sem segir: "ef þú kaupir ekki eitthvað munu börnin mín og ég svelta" eða þá með ásökunaraugnráði sem svo fylgir mér út ganginn ef ég ekki festi kaup í einhverju. lokaniðurstaðan er því að ef þú ferð í kolaportið er það ávísun á sektarkennd og skömm (og vonda lykt af fötunum þínum og efasemdir um geðheilbrigði þitt). aftur á móti þekki ég einn sem er ósnertanlegur fyrir þessu og það er hann gulli minn sem á metið í því að fara í kolaportið held ég. kolaportskóngurinn gulli! æðruleysi hans gagnvart kolaportinu er eitthvað sem ég vildi að ég gæti tamið mér.
lifið heil.

nei shit! líður miklu betur núna... allt í góðu. þarf bara að hætta að hafa svona asnalegar tímaeyðslu áhyggjur.

í dag finnst mér ég vera ómöguleg, heimsk, misheppnuð og ljót. og ég er með svo miklar fjárhagsáhyggjur að ég gæti gubbað blóði... ef að vængir arnarins blökuðu ekki ferskum gusti framan í mig myndi ég leggjast undir sæng og aldrei standa upp aftur.

það er næstum því þannig að einu skiptin sem ég ryksuga er þegar ég brýt eitthvað. síðan við fluttum á bergó er ég t.d. búin að brjóta 3 kokteilglös, 2 venjuleg glös, 1 bolla, 1 staup-glas og 1 undirskál. ég hef tvisvar sinnum ryksugað án gefins tilefnis, þ.e. þegar ég hef ekki brotið eitthvað af klaufaskap. mér er þetta sérstaklega hugleikið í dag af því að nú sem aldrei fyrr er þörf á smá ryksugun hérna heima hjá okkur. ég ætla að reyna að vera extra mikill klaufi í dag, helst út um alla íbúð...

bloggið í dag er tileinkað henni móu minni sem á skilið alla þá ást og umhyggju sem til er í heiminum...

hvað ætli sé dæmigert fyrir mig?
fór í kringluna í dag... "peppaði" sjálfa mig augljóslega ekki nógu mikið fyrir það því ég fékk "semi" taugaáfall þar inni. allt morandi í pirruðu fólki að flýta sér, allt morandi í ískrandi gelgjum í hvítum gegnsæjum pilsum og g-strengjum, allt morandi í grátandi börnum og amerískum dögum. keypti það sem ég þurfti og hljóp út. það bætti aðeins úr skák að strætó var á undan áætlun, þjóðverjinn ég er svo hrifin af svoleiðis, öllu sem er á undan áætlun. simple mind, simple pleasures...
ég er annars í smávegis vandræðum... ég veit ekki hvort ég eigi að kaupa mér passa á kvikmyndahátíðina. það fylgja því talsverð útgjöld að fara á airwaves en þangað ætla ég mér þó ég þurfi að fara í líkkistu því örninn minn er að spila þar bæði með hljómsveitinni ég og svo auðvitað elsku bestu shadow parade. það er því alls ekkert vafamál að ég er að fara þangað auk þess sem mig langar alveg óskaplega á airwaves. en svo er ég líka mikil kvikmyndaáhugamanneskja og langar alveg ofboðslega ægilega hrikalega mikið á kvikmyndahátíðina en passinn kostar 6.000 kr. og eins og allir vita sem lesa þetta blogg mitt þá þá kann ég aura minn tal, þ.e. ég veð ekki í peningum. en ef ég aftur á móti sleppi því að borða eða fara út úr húsi í október gæti þetta bjargast... ég geri það bara. veiiiii!!!!! ég er að fara á airwaves OG kvikmyndahátíðina.
ég er stundum að gæla við þá hugmynd að verða slökkviliðsmaður en þá man ég að ég er bara 165 cm, 57 kíló og með sköp. maður þarf víst að vera 180 cm, 90 kíló og með typpi eða eitthvað álíka fasistalegt... mig langar til að vera hetja...

smá "shout out" til betu sem ætlar að vera algjör vanillu-dúlla og selja mér miðann sinn á airwaves. þetta er bíllinn okkar hér til hliðar...

við eigum bíl!!! fokk me við eigum bíl! keyptum okkur glænýjan bíl í dag, blá-grár skoda octavia. demitt hvað við erum fullorðins.
p.s. ég er ekki með bílpróf.

jæja! ágúst borgþór klukkaði mig og ég tek því með glöðu geði. so, here goes...

1. mig dreymir um að verða virtur rithöfundur og bókmennta- og kvikmyndagagnrýnandi.
2. æðsta ósk mín í lífinu er að eignast lítið en þó nægilega stórt bárujárnshús í vesturbænum með frönskum gluggum þar sem ég get iðkað mínar skriftir, verið með erninum mínum í farsælu hjónabandi þangað til ég kveð veröldina, átt hund, ketti og barn eða börn sem mér mun takast að gera að heilbrigðum einstaklingum með nóg af ást og umhyggju (svona draumar, mínir draumar eru mjög vanmetnir og þykja jafnvel klígjulegir í nútímasamfélagi).
3. ég ætla að læra á hljóðfæri áður en ég dey eða fæ svo mikla gigt í puttana að þeir verða til einskis nýtir. ég ætla líka að læra annað tungumál. þau sem koma til greina: rússneska, franska og ítalska.
4. mig langar til að komast að leyndardómnum sem gerir það að verkum að í eðli næstum okkar allra er sami hluturinn, við þráum öll að deila lífinu með annari manneskju sem við svo vonumst til að vera með til seinasta dags. mig langar til að skilja þetta.
5. ég hata engan og vona að enginn hati mig.

svona! nú er ég alveg að verða of sein í skólann... en ég ætla að klukka betu, maju hryssu (sem þó er MJÖG langt frá því að vera hryssa), hjört, gulla og halldóru.
see ya!

ég er að reyna að finna nafn á manneskju sem ég þekki ekki. af öllum mannanöfnum sem ég þekki, þekki ég a.m.k. eina manneskju sem heitir því. þ.a.l. þekki ég engan sem heitir ekkert eða eitthvað... föðuramma mín hét t.d. hávarðsína eða hávarðína og ég átti frænda sem hét hilaríus. hann er reyndar langt aftur en samt nógu stutt til að maður velti vöngum yfir þessu undarlega nafni. kannski ég skíri son minn hilaríus.
fór ekki í skólann í dag en skilaði rafrænt inn einu því háfleygasta verkefni sem ég hef á ævinni unnið. það var verkefni sem átti að gera fyrir femínískar bókmenntarannsóknir uppúr einhverjum karlrembutexta, eða hann var það svona framan af. ég er mjög stolt af þessu verkefni sem ég vann af mikilli alúð í samanlagt sex klukkustundir. takið tillit til þess að mér er mjög mikið í mun um að standa mig vel í skólanum og ég er með athyglisbrest. en ég var samt ósköp fegin þegar örninn kom heim í gærkvöldi kl. 23 af hljómsveitar-standi og dró mig hálf snöktandi frá tölvunni í kvíðakasti yfir því að vera að klúðra öllu. ég gleymdi því að maður missir víst athyglina eftir ákveðinn tíma eða þá að maður á ekki að læra eftir klukkan eitthvað ákveðið á kvöldin. en þegar ég svo vaknaði í morgun var ég sem ný og spændi þessu líka ákaflega heilsteypta verkefni úr mér... ahhhh... örninn minn hefur þessi áhrif sko.
við festum kaup í grænum flauels-gluggatjöldum úr fríðu frænku, þau kostuðu bara 1.250 kr. og eru svona líka falleg og þekjandi í stofunni okkar. restin af peningunum fór í núðlusúpur og egg. annars er þetta hreiður "sindróm" óttalega endingagott, það er allavega ekkert að renna af mér eða okkur því það er alltaf eitthvað nýtt að huga að... okkur vantar fætur undir rúmið, okkur langar í myndir á veggina, fleiri lampa, kartöflumúsa-stappara, blá flauels gluggatjöld í svefnherbergið... þetta er bara toppurinn á ísjakanum. aldrei hefði það hvarflað að mér að það gæti verið svona gaman að búa með einhverjum, þ.e. kærasta-einhverjum. og það besta af öllu að við erum alltaf sammála um allt sem við viljum gera. dásamlegt! þetta er of mikið "hallmark" til að vera satt...
kæra reykjavíkurborg, loksins búin að taka eftir því að það er bara ein stytta í þér af konu en tuttuguogeitthvað af körlum...
ég elska haustið.

ég er ekki með "babyfever" en í hvert skipti sem ég skoða myndir af þessum litlu krúttum, ísold og ástþóri erni sem tengjast mér annað hvort í gegnum blóð eða vináttu fer um mig gleðistraumur og ég get ekki annað en brosað.
annars er ég búin að taka þá ákvörðun að drekka ekki meira áfengi, a.m.k. ekki í bili. það fer bara beint í sálina á mér eða hefur gert undanfarin skipti og mér líður drullu-illa um leið og ég er orðin örlítið tipsí. bakkus vekur upp drauga sem eiga bara að vera látnir í friði.
en af því að ekkert varð úr bíóferð á föstudagskvöldið ætlum við, ég og örninn minn á charlie and the chocolate factory í kvöld. best er að ljúka sunnudögum á þann hátt, annað hvort með bíóferð og sælgæti eða vídjóglápi og sælgæti. ég er sérlega sælgætisjúk þessa dagana fyrir þær sakir að á mig herja nú hinar kvenlegu hrakfarir sem blæðingar kallast.
blex.

með tekíla í spræt... það er gott. ætla að horfa á nýja þáttinn með möggu stínu sem mér finnst lofa góðu en aftur á móti er ég alveg steinhissa á því að það sé enn og aftur verið að fara að sýna þessa fjárans spaugstofu. þetta er vægast sagt bara orðið hlægilegt... ekki fyndið hlægilegt heldur sorglegt hlægilegt. en hvað um það, kannski verð ég þakklát fyrir spaugstofuna og skellihlæ með gin og tónik á laugardagskvöldum þegar ég verð fimmtug... þ.e. ef þeir verða enn meðal vor.
annars settum við örninn upp mynd hérna í stofunni okkar í gær, ansi hreint flott. það er nefnilega þannig að það eru af einhverjum ástæðum tvær hurðir inn í svefnherbergið okkar, önnur liggur fram í eldhús og hana notum við alltaf en svo er önnur sem liggur fram í stofu og hana notum við aldrei. hún hefur eiginlega verið sár í auga okkar síðan við fluttum hingað inn, gapandi hurð með ekkert eiginlegt notagildi í augnablikinu. og við höfðum um nokkurt skeið verið að velta því fyrir okkur hvað við gætum gert við þessa tilgangslausu hurð. og svo datt okkur þetta líka snjallræði að finna bara einhverja flotta mynd, taka hurðarhúninn af hurðinni og þekja hana með myndinni. og það gerðum við í gær. þetta er mynd af hinni undurfögru gail úr sin city, ég læt hana hér til hliðar svo þið vitið hvað ég er að tala um.
partý á eftir á snorranum en núna... hjálmar!

...og fólk er virkilega að láta það koma sér á óvart að karlmenn eru ENN með mun hærri laun en konur... hálfvitar! ég er viss um að gísli hafsteinn hafi verið með "bóner" þegar það voru teknar myndir af honum í konu-klæðnaði í þessari vr herferð gegn launamismunun kynjanna.
um það leyti í dag sem ég var við það að missa athyglina yfir lærdómnum hváðu við þvílíkar drunur hérna úti að ég hélt bara að endalokin væru komin. það hríslaðist um mig örlítill ótti og ég hugsaði að mig langaði ekki til að deyja á föstudegi af því að ég fæddist á föstudegi... smá fjölbreytni bara... og þangað til að ég heyrði fréttirnar núna klukkan sex var ég viss um að þetta hefði verið maðurinn sem er að "spreyja" vinnustaðinn hans ágústs að utan að fara offörum á "sprey" græjunum. en það var víst ekki, mér skilst að þetta hafi verið einhverjar skoskar þotur. algjör óþarfi samt að vera að hræða úr manni líftóruna svona rétt fyrir helgi.
ég gekk fram hjá hótel holti áðan í þungum þönkum og uppskar blístur frá þýskum ferðamönnum. ég skákaði og mátaði þá þegar ég snéri mér við og sendi þeim tóninn... á þýsku! loksins kom það sér vel að vera hálfur þjóðverji á öðrum vígstöðvum en í skipulagi og almennum "anal-isma".